In me credunt
Ego sum tuus pater, tuus Deus, misericors sistit ut amores ingentibus: et remittat vobiscum et semper es. Tantum peto, ut et vos in me. Ut interdum dubio veniet tibi? Ut autem venit experientia desperandum, et non invocant me? Tu nosti patrem tuum, et Ego non possum facere quicquam. Et semper necesse est in me credunt, sine metu, sine conditione et facies omnia pro te. Fidem, non transtulit montes, et negare quicquam de mea, qui vocat me, et filium quaerit auxilium mihi. Etiamne in minimis rebus vitam mihi et ego ero tecum huc transmeare.
Si scirem quid gaudium meum habeo filios in vita sua semper apud me vivunt. Ventus enim cum pueris a mane usque ad vesperam expergisci quando cubant invocabit me semper rogas auxilium gratias petere consilium. Quod cum surgere gratias mihi, quod cum a me auxilium in necessitate, cum sint ad prandium uel in aliis rebus oro ut ad me. Ita et vos facite quod vultis mecum. Semper mecum es, et una in omnibus locis vestris bonum sive malum cuius esses status.
Multi non invocabitis me, cum autem non potueritis solvere eorum problems. Et meminisse me non est in necessitate. At ego Deum meum in vita et semper volunt invocari a pueris, ad semper. Pauci sunt qui mecum gratias ago. Multa mala in vita sua tantum videre quae videtis, sed non ego faciam eis. Quae me cura. Ego coniugem videre proxima plures liberos dari cibum quotidie domum. Omnia haec venerunt a me et non est qui favorem et omnia recta. Sed non cogitare de modo accepto. Et multo tibi vis magis. Tu scis quod ne necesse sit unum remedium est anima tua? Ceteris dabitur copiam.
Debes in me. Manifestum est Iesus et discipuli eius et ait: "Si haberetis fidem sicut granum sinapis, quod vos can dixerit huic monti tollere et mittere in mare ferebatur '. Interrogabo vos et ego igitur modo tantum fidei quantum est granum sinapis, et ut montes transferam vos can operor res tanta potes facere quae fecerunt filius meus Iesus cum fuit in mundo. Sed non tu a singultu meo et vos in me credunt, et vocatio. Aut vos fidei, erit etiam ei rationale, quod fit ab animo, a cogitationes vestras. Sed peto te ad me in toto corde tuo, ut mihi crede cogitationes vestras, et nolite sequi, communes animi conceptiones tuas.
Cum esset Iesus in hanc terram mihi in filium, et operari, ut omnis homo liberari. Et dedit illi semper ad me omnia cum ille ad me in toto corde suo. Post doctrina ejus. Si dimiseritis ad me ipsum ex toto corde tuo et possit operari mirabilia in vita, te poterit ad magnam rerum. Sed hoc facere debes in me. Non sequitur rationem huius mundi secundum materialismum, bene esse et divitiae, sed sequitur cor tuum, sequitur aspirando praéveni et venite ad me: et eris felix quia vos manseritis in inest spiritalis mensura: non quod corpulentis.
Vos autem corpus et anima, et non solum corpus vivat sed oportet te curam meam. Et erit ligatum indiget ut suum Deum, necesse est orationis, fidei, et charitatis. Vos can non tantum vivere vobiscum, sed etiam corporeis, hominum occurrat mihi opus et quæ te diligit: creator tuus et amor infinitus. Tu autem est in me. Deditionem plene ad me in omnibus vitae adiunctis te. Cum volunt solvere problema, et solvite illud et me simul. Et omne, quod erit facilius videbimus, et vita beatior autem erit tibi videtur levius. Si vis ergo omnes muri tui secutus Ipse vides forma faciant interdum difficili via tua mortua est.
Sed ne anxietas, in me semper. Si in me lætifica cor meum, et posuit in numerum mea animarum, castigandae sunt animae illorum, qui, non obstante experiencing carnalibus difficultatibus, ne desperemus, invocabit me in necessitates et eos, qui animarum quae sunt, destinarant Caelo et omnes enim vivunt mecum aeternum.