"Etiam canem meum intellexerunt quia non est Deus in ecclesia," per maria Viviana Rispoli

Ego volo tibi dicere, mirum quendam fabula, quod accidit mihi multos annos, sed ut memento quod si factum est hesterno die dixi quod ita imprimi vis, non fuit nec postea in domo paroeciali, de Ecclesia, et quoque nigra canis, qui dederat parit quinque catulos, unum pulchriora ab illo, idest et cum iam infans condicionem pia dona dare animalibus bona dare potuit ut homines voluit. Cum domina est ad eos et ad momentum addidit perculsis terrorem meum confusus concessit canis ut catuli eorum et da illi. Ego certe non esse aliam imaginari quae mox data est mihi valde molesta, sed etiam multum luminis affert SCENA. Canem meum coepi vultus pro catulos similis ac torvum intuens illa vultus et foedari latrantibus, foedari latrantibus et respiciens undique in hortis post januam intrinsecus, in domo in domum: ut cum patiens ad eam, et dedit me quidam stultus non cogitaverit de relinquens eius saltem unus. Haud ita multo post MISERABILIS scene ad ecclesiam et ibi reperi, rectum in conspectu Domini super altare, quod nunquam intravit in Ecclesia, sed non animadverto eum, et sustulit eum et posuit eum in ingens admiratio non habuerunt pro cum non invenisti eam in ecclesia in eodem loco, et paulo post. Sensi quasi clamor meus invenire non possent canis cum intellexerunt, quod modo in eo loco eius dolor et consolationem. Populi multi non intelligunt tamen ea. Cumque vocant terrae.