Benedictus Anna Catharina Emmerick, praemio et poena in inferno

Da Paulus Tescione - August VIII, MMXVI

In visionibus quae sequuntur Anna Katharina Emmerich beatus Nicolaus de Flue ductus est. Anno MDCCCXIX, nocte ante dominicam XIX, post Pentecosten, narratio evangelica ad convivii nuptialem refertur. Vidi beatum Claus, magnum et senem, crinibus instar argenteis circumdatum, humili corona fulgentem, gemmis gemmis distinctam. Coronam ex lapidibus pretiosis in manu tenebat, et tunicam niveam usque ad talos gestans. Quaesivi cur modo pro herbis haberet coronam splendidam in manibus suis. Tum breviter et graviter de morte et fato loqui coepit. Idem mihi dixit, me velle ducere ad magnam partem nuptiarum. Coronam capiti meo imposuit, et volavit cum illo. In aere suspenso aedificium intravimus. Putabar hic sponsam, sed erubui et vix. Rem intellegere non potui, valde me impediebat. In palatio nuptiale insolitum et mirabile fuit. Videbar quasi animadvertere ac videre in participantibus omnium repraesentantium condiciones sociales et gradus mundi, et quid boni malique fecerunt. For example, the Pope would have represented on all the Popes in historia, Episcopis ibi, omnibus Episcopis in history, etc. Prima mensa apponebatur religiosis qui interfuerunt nuptiis epulis. Vidi Papam et Episcopos sedentes cum baculis suis, et cinctos vestibus suis. Cum iis multi alii religiosi ac nobiles et ignobiles, a choro Beatorum et Sanctorum stirpis suae, progenitorum et Patronorum, qui ea agebant, judicabant, commovebant, statuebant. Erant etiam in hac mensa nobilissimi religiosi coniuges, et invitatus sum, ut inter eos, tanquam unus ex aequalibus, sederet cum corona mea. neque id ipsum pudet. Non erant vere vivi, nec coronas habebant. Pudet quippe me, quicumque me invitaverat in loco meo. Cibus in mensa erant figurae symbolicae, non cibus terrestris. cuius omnia in omnibus cordibus intellegebam et legebam. Post triclinium erant multae aliae cubicula et atria omnium generum in quibus alii intraverunt et manserunt. Multi religiosi e mensa nuptiali expulsi sunt. Indigni erant manendi, quod cum laicis commixti essent, et eis plus quam ipsa Ecclesia servirent. Prius puniti sunt, deinde e convivio sublati et in aliis cubiculis prope vel procul absumptis. Restabat numerus justorum minimus. Hæc erat prima mensa, et hora prima: et abiverunt religiosi. Tunc alia mensa parata erat in qua non sedi, sed inter spectatores restabat. Beata Claus semper manebat supra me ut mihi daret auxilium. Magnus numerus advenit. imperatorum, regum atque imperii. Sederunt in hac secunda mensa, in qua serviebant alii magni domini. In hac mensa apparuerunt sancti cum maioribus suis. Aliqui a me certiorem fecerunt regentes. Obstupui, et semper mihi Claus respondit. Non diu sedent. Plerique convivae eiusdem generis et actiones bonae non erant, sed infirmae et confusae. Multi etiam ad mensam non sederunt ac statim educti sunt.

Tunc apparebat illustris viri mensa, et vidi inter alios piae feminae familiae memoratae. Tunc mensa divitis burgensibus apparuit. Non possum dicere quam taetrum fuerit. Plerique expulsi sunt, et cum proceribus suis nobiles in foveam stercoris velut cloacam relegati sunt. Alia mensa apparuit in bono statu, ubi senex et rustici et rustici sedebant sinceri. Multi boni fuerunt, etiam propinqui et noti. Patrem quoque et matrem agnovi apud eos. Tunc etiam fratres Claus proles apparuerunt, homines vero boni et fortes ad puram Burgoisiam pertinentes. Venerunt pauperes et debiles, inter quos fuerunt multi studiosi, sed etiam aliqui mali qui remissi sunt. Multum cum illis habui. Cum convivio sex mensae super S. me abduxit. Deduxit me in lectulum meum unde me duxerat. Sum valde defatigatus et inscius, movere vel etiam excitare non potui, signa non indicavi, sicut paralyticus sensi. Beata Claus semel tantum mihi apparuit, sed visitatio eius magnum sensum habuit in vita mea, etsi non possum intelligere, et certam rationem nescio.

In inferno

De inferno, Anna Katharina talem habuit visionem: Cum multis doloribus et infirmitatibus detentus fui vere pusillanimus et ingemiscens. Fortasse Deus mihi unum tantum tranquillum diem dedit. Vivo sicut in inferno. Accepi deinde graviter castigationem a duce meo , qui dixit mihi ;
"Ut ut conditionem tuam non amplius conferas, volo vere infernum tibi ostendere." Sic duxit me ad latera aquilonis ad terram in qua ex parte fit arduum, tum in extremum terræ. Terribilem speciem habeo locum ad quem. Descendi tramites glaciem solitudinibus terrarum orbis regione supra ex eiusdem septentrionalis. Et ambulavi in via per desertam esse obscuriores et frigida fuit animadverti. Vidi ego in scientia de toto corpore tremit. Erat autem terra infinito dolore, cum strata iacent nigrum varietates suas, et huc illuc calculus densissima ascendentem favillam de terra: Totam involutus tenebris perpetuae nocti similis ". Postea pia monialis satis clare ostensa est visione, quomodo Iesus, statim post corporis separationem, in Limbo descenderit. Denique vidi ipsum (Dominum) cum magna gravitate versus centrum abyssi et ad infernum accedere. Quod erat quasi informibus deiecit saxum, facem praeferentibus metallicum terribilis nigrum lux. Ingens tenebras, et quasi per ostium portae servivit. Erat quippe terribilis fulmina et obseretur candenti Latches stimulante animos odio. Subito audivi rugiet, deformis clamor, et fores essent aperuit et terribilis atque malo mundo apparuit. Et hoc mundo corresponderent pressius Ad tertium dicendum quod ex civitate Ierusalem a caelo, et antequam aestimaretur scabillum conditionibus partium beatitudines, per idem inter se hortis civitas plena mirificos ecferunt fructus et flores, et habitationibus tuis. Quae mihi visa adversae felicitatis. Caracterem omne maledictum, eo quod dolor humanus dolor. Omnia apparuit in Ierusalem caelesti sede beata exemplata organizatum relationes infinitae rationes aeternae pacis concordiam hic pro uno intuitu aliter in Dis-Harmoniam, qui in ira et desperatio. In caelo, non describi potest contemplari aedificia pulcherrima patet, et gaudium in utroque naturali, hic in loco tertium dicendum innumerabiles pretio atque malo carceribus, in speluncis dolorum, et maledicto proxima est desperandum; sunt in paradiso, sunt illa summe admiranda prodigia divina in hortis plenus fructus prandium, hic detestabilis laborumque plenus meritis et ineluctabiles, et tormentis comprehensos, et qui est omnium immanissimi fletus vos can imaginari. Amor, contemplatio, gaudium et beatitudo, templa, altaria, arces, rivi, rivi, lacus, campi mirabilis, et beatorum et concorda Sanctorum communitas reponitur in inferno per speculum antithesis pacifici Regni Dei, laceratio, eterne dissensio. damnatorum. Omnes homines Errores et falsa in eodem loco atque congesta sunt plurima simulacra apparuit moeroris et doloris. Nihil esse iure, nihil lene medicamentum, quale est a divina iustitia.

Tum repente aliquid mutatum, fores ab Angelis apertae sunt, conflictus, evasio, opprobriis, clamoribus ac gemitibus. Singuli angeli vicerunt totas turmas malignorum spirituum. Omnes Iesum agnoscunt et adorant. Hoc damnatorum cruciatus fuit. alii ex iis magnus numerus in orbem circumdedit. In medio Templi erat abyssus in tenebris, Lucifer ligatus et injectus, dum resurrexit vapor niger. Haee res divinas quasdam leges secuti sunt.
Ni fallor, audivi Luciferum liberari, & vincula ejus removeri, annis quinquaginta vel sexaginta ante MM mille AD, ad certum tempus. Alias res sensi certis temporibus evenire, sed quas oblitus sum. Animae damnatae liberandae fuerunt aliquae poenae induci in tentationem et mundanam exterminationem; Id credo evenire nostris temporibus, vel aliquibus eorum; alii in futurum dimittentur".

Die VIII mensis Ianuarii anno MDCCCXX in Mtinster, Overberg capellano Niesing de Diilmen dedit vas turriforme continens reliquias pro Anna Katharina, quae Mùnster ad Dulmen cum vase sub brachio suo reliquit. Soror Emmerich, quamvis de Overberg nihil sciret in animo reliquias ei mittendi, capellanum ad Dtilmen cum candida flamma sub bracchio suo redeuntem vidit. Qui postea dixit: « Obstupui quomodo non arderet, et pene risi cum viderem ambulare sine lumine flammarum iride coloratum. Hos colores primo modo flammas vidi, sed cum domum meam appropinquavit, etiam hydria agnovi. Transiit ille ante domum meam et pergebat. reliquias recipere non potui. Valde me paenitet quod illos ex adverso oppidi cepisse existimabam. Haec res me valde sollicitat. Postero die Niesing hydria ei dedit. Curabitur sit amet erat. Die 8 ianuarii "peregrinum" narravit de visione reliquiarum: « Vidi animam adolescentis venientem in forma opulentam splendide, et habitu similem ducis mei. Halo candidus supra caput refulsit, et dixit mihi quod tyrannidem sensuum superasset et inde salutem accepisset. Victoria de natura gradatim acciderat. Ut puer, quamquam instinctu suo rosas discerpturus erat, non fecit, sic sensus tyrannidem superare coepit. Post hunc sermonem in extasim veni, et novam visionem accepi: Vidi hanc animam, sicut puer tredecim annorum, variis ludis in pulchri et magna oblectamenti horto versatus; Habebat pileum prodigiosum, tunicas luteas, apertas et strictas, quae descenderunt ad bracas, in manicas quarum prope manus erat vitta fabricae. Bracae arctissime ligatae ab una parte omnes. Pars affixa erat alterius coloris. Genua bracarum colorabantur, calcei erant stricti et vittis ligati. Hortus amoenis sepibus ornaverat, ac multa mapalia et ludicra, quae intus erant rotunda, et quadrangula extrinsecus apparebant; Erant etiam agri multae arbores, in quibus homines laborabant. Hi operarii ornati sunt sicut pastores conventus nativitatis. Recordatus sum cum eos spectare vel figere super eos vellet. Hortus erat clarorum hominum, qui in eadem urbe gravi ac puero vivebant. Ambulans in horto concessum est. Vidi pueros feliciter salientes et albas et rubras rosas frangens. Beata iuventus eius instinctum superavit non obstante quod alii grandes rosae frutices in fronte nasi tenuerunt. Hic anima beata mihi dixit: «Per alias difficultates me vincere didici;
apud vicinos puella quae mihi conlusor erat, eximia pulchritudine, magno amore innocenti eam amavi. Parentes mei ex concionibus multum erant devoti et didi- cerunt, et ego, qui cum illis eram, saepe audivi, primum omnium in ecclesia, quantus esset invigilare tentationibus. Tantum vi magna et me vincens necessitudinem cum puella evitare potui, sicut postea rosas renuntiare potui. Finito sermone Vidi hanc virginem speciosissimam et vernantem sicut rosam tendentem ad civitatem. Domus pulchra parentum pueri sita est in foro magno, figura quadrangula. Domus fornices aedificatae erant. Pater eius mercator dives erat. Ad domum veni, et parentes aliosque liberos vidi. Erat pulchra familia, Christiana et devota. Vina pater et fabricas dedit; valde ornatu ornatuque ac crumena corio in latere pendentem habebat. Aliquam erat magna. Mater etiam fortis erat femina, habebat capillos grossos et mirabiles. Is adulescens erat natu maximus inter hos bonos filios. Extra domum stabant curribus onusti bonis. In medio fori fons erat mirabilis craticula ferrea artificiosa circumdatus, cum figuris insignium virorum adumbratis; in medio fontis figura artificiosa prominens, aquam infundens.

In quattuor angulis fori erant parva aedificia sicut pixides vigiles. Urbs, quae in Germania esse videbatur, in regione trium emendatorum sita est; una ex parte fossa cingebatur, ab altera maiusculas fluebat; Septem ecclesias habebat, sed nullas turres momenti. Tecta prona erant, bifida, frons autem domus adolescentis quadrangula erat. coenobium solitarium ad studia litterarum devenire vidi. Coenobium situm est in monte, ubi uvae crevit et erat circiter horarum XII ab urbe paterna. Valde diligens et valde fervens et fidens erga Sanctam Dei Genitricem, cum aliquid ex libris non intelligeret, ad imaginem Mariae loquebatur ei dicens: « Puerum tuum docuisti, et mater mea es, doce me. nimis!" Factum est autem in quadam die, apparuit ei Maria personaliter, et incepit ei dare doctrinam. Erat omnino innocens, simplex et fortuitus cum ea, et noluit ex humilitate fieri sacerdos, sed propter devotionem aestimabatur. Per tres annos in coenobio permansit, deinde gravi morbo correptus, viginti tantum tribus defunctus est. Sepultus est autem in eodem loco. Notus ejus per aliquot annos multum oravit ad ejus sepulcrum. Affectus superare non potuit et saepe in peccatum incidit; magnam in defuncti fiduciam collocavit et pro eo continue oravit. Anima denique adolescentis apparuit ei, et ei indicavit ut in digito anulo, quod in mystico suo matrimonio cum Jesu et Maria susceperat, rotundum publicaret signum. Cognitio hanc visionem et conversationem cognatam declarare debuit ut unusquisque, signo corporis invento, veritate visionis istius convinceretur.
Fecit amicus, et visio notum fecit. Corpus eius levatum est et signum in digito repertum est. Iuvenis defunctus non sanctificatus est, sed clare in mentem S. Ludovici figuram attulit.

Deduxit me anima huius adulescentis in locum similem caelesti Ierusalem. Omnia nitida et diaphana videbantur. Quadratum magnum circumveniebam, cinctum pulchris, lucidis aedificiis, ubi, in medio, mensa longa erat obsita ferculis inenarrabilibus. Vidi fornices florum e quatuor aedificiis orientibus antrorsum usque ad medium tabulae, cui se iunxerunt, inter se transeuntes, et unam coronam ornatam efformantes; Circum admirabilem coronam Jesu et Mariae nomina vidi fulgentem. Arcus fiebant floribus plurium generum, fructuum et figurarum splendentium. Sensum omnium rerumque agnovi, utpote quae natura in me semper fuerat, sicut in omnibus humanis creaturis. Hoc in nostro mundo non potest exprimi verbis. Porro ab aedificiis, uno tantum latere, octogonales erant duae ecclesiae, una Mariae dicatae, altera Iesu Infanti. Ibi prope clara aedificia, beatorum puerorum animae in aere volitabant. Vestes gerebant quas cum vivam gerebant et in iis agnovi multos e meis sociis. Qui immature perierant. Animi mihi obviam venerunt ut me recipiant. Primum eos vidi in hac forma, deinde sumebant constantiam corporalem, sicut fuerant in vita. Inter quos omnes statim agnovi Gasparinum, Dierikium parvulum fratrem, puerum perniciosum, qui iocatus est, sed non malus, qui undecim tantum annos natus post longam et gravem morbum decessit. Venit obviam mihi, et ducens me, omnia mihi explicavit, obstupui videre Gasparinum rudem tam lepidam et decoram. Quod cum ei exposuissem miranti mihi hoc loco pervenisse, respondit: "Hic non pedibus venis, sed anima tua". Haec effectio mihi multam laetitiam dedit. Tum nonnullas memorias recensuit et dixit mihi: "Olim cultrum acui ut te sine scientia adiuvarem. Tunc ego insitum meum vici ad utilitatem meam. Mater tibi aliquid inciditur, sed id facere non potuisti, quia cultellus non erat acutus, et desperatus es exclamavit. Verebaris ne mater te obiurgaret. Vidi et dixi: “Videre volo si clamat mater; sed tunc, turpi instinctu superato, cogitavi: "veterum cultrum acuere volo". feci et adiuvi te, profuit animae meae. Cum videris quomodo alii pueri turpiter ludunt, non amplius nobiscum ludere voluistis, dicentes illos esse ludos malos, et intrastis et sedistis super clamorem gravem. Post te veni ad te quaerendum cur, quod dixeras mihi aliquem te misisse, dando occasionem mihi cogitandi et, superando instinctu, desii ludere. Hoc quoque mihi prodest bonum. Alia memoria ludorum nostrorum est cum mala inter se iactare solebamus, et dixisti non debere nos facere. Respondemus, quod si non fecissemus alii nos provocassent, dixisti "numquam daremus aliis occasionem irritandi nos et indignemur facere", et non aliqua poma, sic et ego et feci. Eos tuli lucrum. Semel tantum os ieci ad te et dolor huius actionis in corde meo remansit.

Suspensus in aere accessimus ad mensam positam in foro recipiendo qualitatem cibi in relatione ad probationes transmissos, et potuimus gustare solum ex virtute intellectus. Tum vox sic locuta est: "Tantum qui has epulas capiunt, eas gustare possunt." Fercula erant plerumque flores, fructus, lucidi lapides, figurae et herbae, quae substantiam spiritualem diversam quam materialiter habent in terra. Haec fercula prorsus ineffabili splendore circumdata erantque laminis immersis miro vis mystica contenta. Tenebatur etiam mensa vitreis crystallinis cum piriformi figuris, in quibus medicinas olim continebam, quarum una ex primis curriculis miro dosed myrrha constabat, ex aurea phiala prodiit calix parvus, cujus operculum sphæra erat, et super eodem parvo crucifixo et fini. Circum marginem litterae caeruleo-violacae nitida erant. Non potui meminisse inscriptionis quam in futuro tantum didici. E phialis prodierunt in pyramidem luteam et viridem uvam pulcherrimam murrae, quae in vitreis introivit. Haec myrrha apparebat sicut folium miras cum floribus quasi caryophyllis immensae pulchritudinis; supra illud erat gemma rubra circum quam pulchra caeruleo-purpurea; Huius murrae amaritudo mirabilem odorem dedit spiritui. Hoc discum accepi, quia occulte tacui, tantam amaritudinem tuli in corde meo. Illa enim poma, quae non eligo, alia iactare, poma luminosa habui. Earum multi erant omnes in uno genere.

Accepi etiam ferculum cum pane duro, quem pauperibus communicaveram, in modum panis duri, sed lucidi, instar crystalli multicoloris, quae in lammina crystallina reflectebatur. Ad vitandum rudes lusus vestem albam accepi. Gasparinus mihi omnia exposuit. Sic propius et propius accessimus ad mensam, et vidi calculum in lamina mea, sicut olim in conventu habui. Tunc audivi me dixisse quod ante mortem meam reciperem vestem et lapidem album, in quo erat nomen quod modo legi possem. In fine tabulae, amor erga alios reciprocus, repraesentatus est per vestes, fructus, compositiones, rosas albas et omnia in albis, miris formatis ferculis. Omnia recte describere non possum. Gasparinus mihi dixit: "Nunc parvam nativitatem nostram tibi ostendere cupimus, quod semper amavi ludere cum scaenarum natalium". Omnes igitur ad ecclesias accessimus, statim intrantes ecclesiam Deiparae, in qua erat chorus permanens et altare, in quo omnes imagines vitae Mariae ostensae sunt; perspiciebant cultorum chori. Per hanc ecclesiam pervenisti ad nativitatem in altera ecclesia positam, ubi altare erat cum repraesentatione nativitatis Domini et omnes imagines vitae ejus usque ad ultimam Cenam; sicut in Visionibus semper videram.
Hic Anna Katharina se interpellavit ut "peregrinum" cum magna sollicitudine moneret ut pro sua salute laboraret, id hodie et non cras faceret. Vita brevis est et iudicium Domini gravissimum.

Deinde pergit: « Altitudinem perveni, in hortum ascendendi impressum habui, ubi tantus fructus magnificus exhibitus erat, et nonnullae mensae in illis multis donis ornatae erant ornatissimae. Animas vidi undique venientes undique volitantes. Horum alii studiis et operibus operam navaverunt, alios adiuverunt. Hae animae simul ac venerant, in horto spargere coeperunt. Tunc monstraverunt unum post alterum, ut acciperent mensam et mercedem suam acciperent. In medio paradisi stabat basi dimidius rotundus in modum scalarum, plenus deliciis pulcherrimis. Antrorsum et ab utraque parte horti erant pauperes qui aliquid poscerent exhibendo libros. Hic hortus erat simile portae pulchrae, unde plateam prospicere potuisti. Ab hac porta vidi processionem venientem animarum adstantium, qui ex utroque latere aciem inibant, ad excipiendos et excipiendos illos qui venerant, inter quos erat Benedictus Stolberg. et vexilla et coronas cum iis habent; Eorum quatuor humeris gestabantur honorem lecticam, in qua collocabatur dimidia S. Recumbens, videbatur quod nullum pondus portarent. Eum alii secuti sunt, et qui eius adventum exspectabant, flores et coronas habebant. Horum unum erat etiam in capite defuncti, intertextum rosis albis, lapillis et stellis fulgentibus. Corona capiti non imposita, sed superposita, suspenso manente. Omnes istae animae primo similes mihi apparuerunt sicut parvulis, sed tunc visum est quod quisque suum haberet statum, et vidi eos esse qui per laborem et doctrinam alios ad salutem deduxissent. Vidi Stolbergam in lectica volitans, quae munera propinquanti evanuit. Angelus autem apparuit post medium columnae rotundum, cum in tertio ejusdem gradus, pleno pretioso fructu, vasis et floribus, brachium exivit, et librum patens circumcirca tradidit. Accepit vicissim angelus animas ambientium libros, in quibus aliquid signavit, et collocavit ad secundum gradum columnae, ad latus suum; deinde scripta magna et parva dedit, quae manu dilatata sunt. Vidi in ea parte, ubi Stolberg erat, multa scripta parva fluentia. Visum est mihi haec esse testimonium coelestis continuationis terrestris operis talium animarum.

Beatus Stolberg accepit ex bracchio extra columnam magnam perlucidam laminam, in cuius centro apparuit calix pulcher et circa hunc uvas parvas panes, lapides pretiosos et lagunculas crystallinas. Animi de utribus hauriebant omniaque fruebantur. Stolberg omnia singillatim fregit. Animae inter se communicatae attingendo, omnes tandem altius ducuntur ad Dominum gratias.
Post hanc visionem dux meus dixit mihi quod oportuit me Romam adire ad Papam et ad orandum inducere; indicaret mihi omnia, quae facerem.