Quam ut faciam cum silentio orationis. Tace, et dilectione
"... quae .While silentio circumventi
et nox in suo cursu medium
Omnipotens sermo tuus, Domine,
a regalibus sedibus venit, .... " (Sap XVIII, 18-14)
Silentium est maxime perfectum carmen
"Preces pro silentio et solitudine pater et mater," inquit Girolamo Savonarola.
Tantum silentio, quidem facit audire possunt, id est, in se est acceptatio non tantum est verbum sed etiam de praesentia Dei qui loquitur.
Sic opens Christiano silentio est usus divinitatis inesse arbitrantur, in hoc Deum quaerere ut in fide Christum a mortuis Surrexit, non est ex Deo, qui nos externa et habitat in nobis.
Jesus dicit in Evangelio de Johannem: "... si quis autem diligit me. sermonem meum servabit, et Pater meus diliget eum, et ad eum veniemus, et illi obtulerunt ut habitarent in ... "(Io. 14,23).
Silentium est lingua amoris, in profundum coram aliis.
Scriptum vero est in amore usus, tantum silentio plus est plerumque disertus, frigus et communicative quam verbis est.
Donec nunc silentio rarum est id aetatis amplissimi obstrepente strepitu soni colluvie visum monita spoliatus interiorem fere subvertitur, est quod maxime deesse.
Unde non est mirum, quod sunt multi modi notam vitae spiritualis, quae turn aliena dominatione religionem christianam.
Debemus hoc fateor: indigemus silere?
In monte Horeb, accedens Elias propheta audivit a vento primum, dein per terrae motus, et ignem, et tandem "... vox tenuis sub silentio .." (I Regum 1:19,12) ut audivit hos, Helias operuit vultum suum pallio et posuit se in conspectu Dei.
Deum ipsum praesentem facit ad Eliam, in silentio, vir eloquens silentio.
Revelatio Dei in Scripturis non solum per Verbum, sed etiam occurs in silentio.
In silentio et in Deo sese revelante quaeque in orationis postulat hominem audire ac silentio marialis est de ipsius beatitudinis.
Sane non simplici abstineatur, sed mentis silentio neglegantur ipsi nos in loca plana nobis sit ipsum ante.
Ex hoc enim silentio acuti, perspicaces, communicative, prudentes, lucens verbum sequitur, et dico audeo dicere, medicinales, consolari potest.
Silentium est ut servaretur in interioritate sublimi.
Nempe sic definitum est silentium negative sobrietatis disciplinam sicut abstinentia loquendo, sed intra momentum quo hinc transit primum scilicet silentium cogitationum imagines rebellis iudiciis et murmura oriuntur in animo.
In facto, est "... ab intus, id est, de corde hominum cogitationes malum venit ex ..." (Mark 7,21:XNUMX).
Difficile est intus in corde tacitum modulatum domus spiritalis certaminis sed omnino silentium generat caritatem ad alterum alterius grata.
Sic, in nostra profunde gestos illicitos silentio habitas in spatio, ut alii, totum ut te faciant Verbum eius manet, radix est nobis in amore in Dominum; simul et in nexu cum hoc intelligentes est dispositio ad audiendum verbum, ad mensuram, et sic est, duplex mandatum de dilectione Dei et proximi impletur ab illis qui sciunt quam ut taceat.
Basilius potest dicere: "tacere quod fit per gratiam, qui audit, fons".
In hoc loco repetere possumus, sine metu et procidens in rhetoricam, £ s Rustandi dicitur "Radix omnium malorum est perfectum est potissimum carmen, summa orationis".
Marialis quod ducit ad Deum, et ad amorem frater, ad authenticam caritatem, id est, ad animam Christi, et est veri nominis cristiana utatur silentio orationis Deo placentem rationabile obsequium.
Tacere et audire
Lex dicit:
«Audi, Israel: Dominus Deus vester" (Deutr. 6,3).
Est non dicere: "Loquere", sed: "Audi".
Primum, ut Dei verbum hoc quod dicit: "Audi".
Si inclinaveris aurem tuam excipies vias tuum custodiat: et si ceciderit, non consumam, sed castigabo te statim.
Et quam perdidit iuvenis qui modo invenire viam suam?
Per meditatio principem obtinent locum de sermonibus Domini.
Primum omnium ut tacere et audire ... .. (S. Ambrogio)