Colloquium "Ego sum Deus vitae '

(Litterae parvae Deum loquuntur. MAGNAE EPISTOLA LOQUOR)

MIHI DEUS, HIC nunc oro te ut veniam petas culpae meae in adolescentia. INFELICISSIME CUM PUELLULA essem recusavi parvulus et abortivum habeo. Nunc me ad fidem redigi velim filium illum et omnia quae egi paeniteam.
Carus meus ego sum Deus tuus, qui vocat omnem hominem ad vitam. Ego novi delictum tuum, et scio peccatum tuum. Sed non est quod metuas, filium quem abiecisti nunc mecum vivit. Utique eum ad hanc terram specialissimam missionem misissem, sicut ego cum omni homine et tu ut mater decrevi eum non velle. Sed ego qui sum Deus vitae, facio omnia creata per me vivo et filius tuus iste nunc vivit in regno meo in eternum.
DIC BONE PATER, QUAE IN HAC MUNDO MIHI MISSIONE FILII FUIT? TANTUM MIHI VELIS SED NUNC NON POSSUM. VELIM ADOLESCERE, AMPLEXO, SIT CUM EO, SED MODO MODO, OLIM contra illum decrevi.
Filius tuus in hoc mundo magnam habuit missionem. Multae feminae, cum pariendi filium habent, respuunt eamque credunt creaturam eis nocere, dum creatura illa quae nasciturura est humanitatis donum est. Multi non sciunt illam creaturam, quam supprimunt, aliquid esse extraordinarium pro tota humanitate. Missio filii tui medicum esse debebat. Multos viros qui in gravi morbo erant sanare debebat. Putabatur te unum diem sanare, sed haec omnia non cogitasti. Tantum cogitasti de timore tuo, ut de pariendo puero, quem suscitare curabam, expensas ad crescendum curasti. Sed nescitisne me curam omnium hominum creasse? ego enim eram qui auxiliatus sum tibi et feci omnia tibi et filio tuo. Si ei in hoc mundo missionem dedissem, eius favore movebar et firmavi ut ea quae illi commiseram perficeret, mecum tamen non cooperaretur.
MIHI DEUS TANTUS DOLOR. REMEDIUM Quomodo possum? QUID FACIAM? Multa nesciebam, iuvenis eram, et improbe feci GRAVEM ERROR.
Quomodo figere potes? Scilicet reficere potes. Multi sunt filii in hoc mundo qui te egent. Multi in hospitiis domos habitant et ab eorum familiis deserti sunt. Cogita de missione quam puer tuus facere et curare debet ut puer expositus, infans sine re pecuniaria, puer qui affectionem quaerit facere possit. Filios posui iuxta te indigentibus. Cogita de missione pueri tui facere et stude ut alium puerum ad perficiendum. Sic culpae tuae mederi potes et omne bonum, quod filius tuus dare potuit, omni humanitati reddere potes.
DEUS MIHI SED NUNC FILIUS VBI EST? sæpe pro anima orare pro anima, sed piget me non esse natum.
filius tuus mecum est in regno caelorum. Nunc feliciter vivit. non est in culpa. Nunc orat pro te et movet favorem omnium hominum. Etsi missionem suam in terra adimplere non poterat, missionem ei in caelum dedi. Ego sum Deus vitae et qui vocat omnia in esse. Nunc multos liberos perditos tuetur idemque facis esse propinquum puero tuo quod noluisti.
GRATIAS TIBI DEI MEI. Intelligo magnus es. FILIUM MEUM ETIAMSI abieci, QUOLIBET ILLE DEDISTI. Nunc faciam quod indicas mihi, et providebo omnibus infantibus, qui in difficultate sunt. GRATIAS DEUS MEO, TE AMO, ME AD FIDEM vocasti, et ad te veniam.

INCURSUS
Aliquando multae sunt feminae quae ob varias causas puerum recusant. Infans ille repudiatus aliquando factus est homo qui tantum humanitati nostrae dare potuit. Sicut accidit in hoc dialogo. Sed Deus, qui est Dominus vitae, illos filios recipit in caelum et suum missionem mutat, eos creaturis in suo servitio faciendo. Si puerum forte abiecisti, Deus tibi ignoscit, at cogitas quid puer tuus possit facere et conari adiuvare puerum in difficultate reddendae humanitati, quod magnum illi munus abstulisti.