Colloquium 'insidiatus est'

(Parvus litteram loquitur Deus. Epistola loquitur ejus Magnus)

DEUS MEUM MEUM IN MULTIPLICITATEM ANIMI MEI IPSE. GRAVISSIMUM SITUM IN VITA MEA CONSTITUERE NON POSSUM ET NESCIO QUID FACERE. Ego voco TE sed non respondes.
Ego sum Deus tuus, * misericors pater immensae gloriae. Novi condicionem tuam. Novi omnes gradus tuos, sed vidi quod me interroges, sed tuo modo. Dedi tibi instrumentum validum ad omnem gratiam obtinendam, orationem. Quid tu non obsecro? Vides te multum temporis in tuis cotidianis choreis consumere sed in oratione non vacas. Oratio primus gradus est ad me. Si oras, omnem condicionem tuam solvo, favore tuo moveor.
DEUS MEI SCIO MAGNUS es. QUID OREMUS? Si vis potes solvere condicionem NUNC. QUOMQUOMQUE ME MIHI EXPECTAT? QUI QUISQUAM dimittis, TOTO CORDE SODES, adiuva me.
Semper paratus sum adiuvare vos, sed condicionem in vita uniuscuiusque hominis posui. Gratias materiales et spirituales nonnisi per orationem obtinere potes. Sum omnipotens, omnia possum, sed moveo pro filio si me orat. Hanc conditionem feci, quia oratio summa est fidei, quam quisque facere potest. Orando animam loquor, gratias omnes do, et orando ostendis te me amare et mihi fidelem esse. Prius tamen orare debes conscientiae examen. Scire debes, si amicitiam mecum habes. Gratias a me petere non potes, si mecum amicitiam non habes. Vivas gratiam meam, observantiam mandatorum meorum.
DEUS MEA VIDEO TOTAM VITAM MEAM, et peccata mea multa esse cognosco. TE VOLO ROGO REMISSIONEM. QUOTIDIE orare volo. TE ROGO, TE AUXILIARIS, SINE TE DEPERDO. ADIUVO DEO MEO. NUNC HORIS DIES AD ORATIONEM MEI TEMPORIS DEDICO ET IN VOBIS REUM NON COMMENDO, SED QUOD TE VOLO ADIUTOR ME, SITE IN HAC LOCO.
Noli timere, filia mea. Accipio nunc precem quam fecisti me. Dimitto omnia peccata tua. poenitentiam tuam sinceram esse vidi. Si diei horae mihi dedicaveris precationis, polliceor omnipotentiam meam me tuam condicionem soluturum ac non solum, omnia tibi me facturum esse. Hoc primum est nomen tuum in corde meo scribere. vitam aeternam do tibi, do tibi caelum.
GRATIAS TIBI DEI MEI, TE AMO. Laetus sum quod miserationem meam moveas, gaudeo quod mihi ignoscis. Sed rogo te ut problema solvas meum. TANTUMDEM patior et nescio quid faciam.
Filia mea, promitto tibi uno prorsus anno, si horae orationis mihi dedicaveris diem, hoc problema solvam tuo.
MIHI DEUS TE DICIT ANNO. Sed nimis longum video. NON POTEST figere hunc locum?
condicionem tuam etiam nunc solvere possum. Sed dixi vobis per annum ex quo fidei iter facere debeas ante acceptam gratiam. Si condicionem tuam statuero nunc laetus eris et mihi gratias ago sed mox de me oblivisceris. Tunc antequam hanc condicionem solvere possum pro te debeo facere res in vita tua evenire ut te crescam, ut experientias habeam. In hoc anno, quo fidus eris mihi, rogabis me, anima tua confirmabit te, et non solum gratiam quam desideras recipies, sed iter fidei facies quod te ducet ad dilectam animam meam. Tu scis me unumquemque vestrum, et quid tibi opus sit scio. Dedi te in hac difficultate vitae, exspectando, ut te confirmet in fide, anima quae inter homines lucet. Quod si e contrario hanc condicionem tuam nunc statuo, iter fidei, quod tibi paravi, et te in huius saeculi sollicitudinibus amitti non valebis.
MIHI DEUS GRATIAS TIBI. TU OMNIA SCIAS FIDEO DE TE. FELIX SUM A TE DUCI ET ME AD FIDEM vocasse. GRATIAS TIBI DEI MEI.

INCURSUS
Pluries oramus sed non impetramus gratias quae volumus. Est etiam consilium post hanc condicionem a Deo, sicut in hoc colloquio legeris. Qui gratiam postulaverat, et Deus post annum ei promiserat petitionem suam daturum. Hoc accidit, cum Deus hoc tempore inter postulata et impetrata fidei viam praeparetur. Si interdum oramus nec optata obtinemus gratiarum, nos ipsos interrogemus qua via Deus nobis parat. Exspectantes vocat nos ut homo Deus nos fieri velit.