Pietas in Iesum: Sanctam Vultum et venerabilem Pierinam de Micheli

VENERABILIS PIERINA DE MICHELI ET « SANCTO FACIES ».

In vita Pierinae Matris multa incredibilia acciderunt; si ex altera parte actio consueta, intensa et exigens est, ex altera phaenomena mystica quae in Diario suo narrata sunt, nos in caelum assumunt, quod, praeter consuetudinem, documenta facta, quae imperium effugiunt.

In summa, sub specie vitae et consuetae vitae, anima consistit quae heroica participatione passionis et agonis suae Christo donat.

Mater Pierina ad Christi vultum sanctissimam devotionem nunc revocare velim. Dixit se in iuventute sua in ecclesia se invenisse per "tres agoniae horas", cum fideles ad altare accesserunt ad osculandum pedes mortui Christi, audivit vocem dicentem sibi: "Oscula me super faciem". . Quod ita fecit, admiratione praesentium percitus. Annis post, cum iam monialis esset in Instituto Filiarum Immaculatae Conceptionis B.A. ducente semper internis viribus hanc devotionem propagare decrevit. Madonna prorsus erat quae in visione interiori ei imaginem duplicem ostendit: una in parte "Faciem Sancti", ex altera circulum cum litteris "I H S" intus inscriptis; huic arcano vi resistere non valens, suggestionem in praxim ponere statuit duplici imagine numisma imprimendo. Primis mensibus MCMXXXIX consilium fecit et ad Curiam Mediolanensem approbandam misit. Ex parte Officii resistendi aliqua cogitatio fuit: monialis sine titulis et sine prologo erat. Sed omnia opera bona.

In mensibus inter aestatem et autumnum anni MCMXL, pacta cum Johnson societas numismatis Mediolani facta sunt. Interim duo facta sunt: ​​Venerabilis, sine pecunia, involucrum invenit in mensa lecto in cubiculo suo continens summam quam debebat fundatori; Cum uenissent numismata monasterii, audiebantur nocturnos strepitus, qui evigilantes moniales perturbabant; mane numismata inventa circa cubiculum et ANDRON sparsa. Mater Pierina ab hoc non dissoluta est, sed exeunte anno millesimo nongentesimo quadragesimo Romam perveniens, precata et cogitata quomodo devotionem affirmaret et propagaret.

Adiuvit eam Dominus, ut idoneos homines, qui eam in suscipiendo adiuvabant, Pius XII et abbas Ildebrandus Gregorii faceret. Pius XII, per validam ipsius Mons Spirito Chiapetta propositionem, pluries in privatis audientibus eam suscepit, inceptum confirmavit ac benedixit.

Nec oblivisci possumus multiplex auxilium quod in persona Ildebrandi Gregorii offendit. Hic Silvestrinus religiosus, qui in conceptu sanctitatis mense Novembri MCMLXXXV mortuus est, non solum confessorem ac patrem spiritualem habuit, sed rectorem et sustentationem in hoc incepto devotionis et apostolatus. Mater nostra Pierina directionem animae suae in manibus posuit, consilium semper petens pro omnibus inceptis conventualibus, scholasticis et religiosis. Etiam in maximis et acerbissimis iudiciis, tali domino duce, De Micheli confidebat et consolabatur. Patet sane, ut in similibus casibus accidit, pater Ildebrandus per summam Matris spiritalitatem ductus est ac peculiariter hanc erga Sanctam Faciem Iesu Christi devotionem servavit, cum tamen novam animarum consecratarum congregationem inchoavit, eam nominavit. Sorores «Reparatores S. Facie N. S. G. C.».

Cum Mater Pierina operata est et passa est affirmare et propagare devotionem erga Sanctam Iesu Faciem, in hoc documento documentum est; ardor cordis eius extulit per lineas nuntiorum quos scripsit in 25111941: « Feria Quinta in Quinquagesima. Oratione reparationis coram Iesu exposito, in silentio et memoria celebravimus, Sanctam Faciem! Horae erant suavissimae unionis cum Iesu in Eius vultus sancti contemplatione, repercussio amoris et doloris Cordis eius erga homines eius gratiarum respuentium. tribuat ei libertatem agendi, animas doloresque eius communicantes!… Utinam unam ex his animabus inveniat in unoquoque nostrum!… Utinam miserias nostras deleat amore et nos in Ipsum transformet!

Sanctitas facies vestrae honoretur, animae salventur!

Mense Iunio 1945 Pierina De Micheli Roma Mediolanum profectus est ac deinde Centonara d Artò ut filias spirituales, quae ob bellum separatae erant, viderent. Ineunte Iulio graviter aegrotavit ac die 15 mensis iuvenum novitiorum professioni interesse non potuit. Morbus inexorabiliter progreditur, ac die XXVI matutino, Sorores ad lectum suum ruentes intuitu benedicit, oculosque ad imaginem Sanctae Faciae figit, in pariete pendens et serena spirans.

Ita adimpletur promissio devotorum Sanctae Faciae « mortem pacificam habiturum sub intuitu Iesu ». P. Germanus Ceratogli

EPISTOLA XII
Venerabilis Venerabilis Litteras ad Sanctum Patrem personaliter tradere potuit in secreto audientia, sibi a Mons. Spirito M. Chiapetta impetrata. In diario suo 3151943 dato sic loquitur de eo: Die 14 Maii audientiam habui cum Sancto Patre. Quae momenta praeterivi, solus novit Iesus.

Loquere Christi vicario! numquam magis quam in illo tempore omnem Sacerdotii magnitudinem et sublimitatem sentiebam.

Spiritualem oblationem Instituti occasione Iubilaei exposui, tunc ad eum de devotione Sanctae Faciae locutus sum, et memoriam reliquid, quam mihi narravit libenter legere. animam meam pro eo.

Animadvertendum est Matrem iam mense Novembri 1940 breviorem scripturam ad Pium XII misisse de eodem argumento.

Hic textus commemoratio- ris est epistolae : Beatissime Pater, etc.

Ad Sacri pedis osculum provolutus, utpote filia humilis, quae omnia Vicario Christi concredit, haec tibi exponere me permitto: humiliter fateor me vehementem erga Sanctam Iesu Faciem, devotionem. quod mihi ab ipso Jesu datum videtur. Duodecim annorum eram cum, die Parasceves, exspectabam in paroecia mea, ut vicissim ad Crucifixum oscularetur, cum voce distincta dixit: Nemo mihi dat osculum amoris in faciem meam, ad reparandum osculum Judae? Credidi in innocentia mea sicut parvulus, quod vox ab omnibus audita est, et magnum dolorem cepi, videns quod continuaretur osculum vulnerum, et nullus cogitabat de osculo faciei ejus. Laudo te, Jesu amoris osculum, patientiam habe, et cum nuno venerit osculum fortissimum in facie eius toto cordis ardore impressi. Laetus eram, credens beatum Iesum iam non habere dolorem. Ex illo die primum osculum Crucifixi fuit in facie sua sancta, et pluries difficile erat labiis, quia me tenebat. Annis crescentibus, haec devotio in me crevit et sensi multipliciter et multipliciter gratiis valde attractus. Nocte a feria quinta ad Parasceves Parasceves 1915, dum orantem coram Crucifixo in sacello novitiatus mei, audivi aliquem dicentem mihi: Osculetur me. Feci et labia mea, loco in tectorio faciei innixus, contactum Jesu sensi. Dicere non est mihi. Cum me mane vocaret Praepositus, cor meum plenum doloribus et desideriis Jesu; offensas reparare, quae Sanctissimum Faciem in Passione sua receptam et in Sanctissimo Sacramento acceperint.

Anno 1920, die 12 mensis Aprilis, apud Matrem Domum in Buenos Aires eram. Multum amarum in corde meo. Accepi me ad ecclesiam et in lacrimas prorupi, conquerens cum Jesu de dolore meo. cruento vultu se mihi praesentavit et talem doloris expressionem ut aliquem moveret. Et dixit ad me: Et quid feci? Intellexi... et ex illa die Facies Iesu factus est mihi liber meditationis, ostium Cordis eius. Omnia mihi visus erat. Semper nos mutuo aspeximus et amores habuimus certamina. Dico ei: Jesum, hodie te plus vidi, et Ipsum, da mihi, si potes. recordatus sum pluries, quod eum non sentiens, sed semper vicit: subinde in annis sequentibus mihi nunc tristis, nunc cruentus apparuit, communicans mihi dolores suos, et quaerens me ad satisfactionem. et dolentem et invocantem me pro animarum salute latens sacrificare.

DEVOTIO
Anno MCMXXXVI Iesus incepit mihi desiderium suum honorandi Faciem suam ostendere. In nocturna adoratione primae sextae feriae quadragesimae, postquam communicavit mecum doloribus suae spiritalis agonis in Gethsemani, vultu velato gravi tristitia, dixit mihi: Faciem meam volo, quae intimas animae meae dolores reflectit. dolor et amor Cordis mei. Quisquis me contemplatur, me consolatur.

Passio tertia: Quotiescumque faciem meam contemplaris, amorem meum in corda tua effundam. Per Sanctum meum Faciem multorum animarum salutem consequar.

Die martis prima anni MCMXXXVII in oratorio meo oranti, postquam me devotione erga S. Vultum suum admonuit, sic ait: Fieri potest ut aliquae animae timeant ne devotio et cultus Sanctae Faciei meae minuantur. cor meum; quod eorum erit augmentum, complementum. Contemplantes Faciem meam dolentes participes erunt ac necessitatem sentient amandi ac reparandi, quod fortasse non est vera cordis mei devotio!

Hae manifestationes Iesu instantiores factae sunt. Omnia narravi Iesuit Patri, qui tunc animam meam regebat et in oboedientia, in oratione, in sacrificio me offerebam ut omnia occulta patiar, ad explendam Divinam voluntatem.

SCAPULARIS
Die 31 mensis Maii anno 1938, oranti in sacello novitiatus mei, domina pulchra mihi se introduxit: tenebat in manu scapulare duobus flanellis albis, funiculo iunctus. Alter flannel imaginem Sanctae Faciei Iesu portavit, altera Hostiam solis exorto circumdatam. Accessit et dixit ad me: Audi diligenter, et omnia refer ad Patrem. Scapulare hoc est arma munimenti, scutum munitionis, pignus amoris et misericordiae, quam Iesus mundo dare vult his temporibus sensualitatis et odii contra Deum et Ecclesiam. Diabolicae retia tenduntur ad fidem a cordibus dilacendam, malum erectus est, veri Apostoli pauci sunt, remedium divinum necessarium est, et remedium hoc est Sanctam Iesu faciem: omnes qui scapulare sic gerunt et, si possunt, faciunt. omni die Martis ad Sanctissimum Sacramentum visitandum, ad iniurias, quas in Passione eius sancta accepit, et in eucharistico Sacramento cotidie recipit, in fide confirmabuntur, parati ad defendendum et superandum omnes internas et externas difficultates; plusque divini Filii mei amabilem sub amabili morte mortem facient.

Praeceptum Dominae nostrae vehementer in corde meo percepit, sed non fuit in potestate mea ut illud exsequatur. Interea Pater hanc devotionem inter pias animas propagare studuit, qui vicissim ad hoc elaborarunt.

numisma
Die XXI mensis Novembris eiusdem anni MDCCCCXXXVIII, nocturnis adorationis facie Iesum madentem sanguine exhibui et quasi vires eius defatigatae: Vides quomodo patior, dixit mihi, et tamen a paucis intellego. multae ingratitudinis etiam ex parte eorum qui me amant dicunt. Cor meum quasi sensitivum magni amoris in homines dedi et Faciem meam ut sensitivum doloris mei pro peccatis hominum tribuo atque honorari volo peculiari festivitate die Martis Quinquagesimae, a. praecedente festum novendiale, in quo omnes fideles in communione mea cum dolore meo satisfaciant.

FESTA
Feria tertia in Quinquagesimae mensis anni MCMXXXIX, festum Sanctae Faciae primum in nostro sacello celebratum est, praecedente novena orationis et poenitentiae. Ipse Pater Societatis Iesu picturam benedixit et orationem de Sancta Facie fecit, et devotio magis ac magis diffundi coepit, praesertim die tertia tertia, secundum Domini voluntatem. Necessitas deinde sensit numisma signatum habere, exemplum scapulare a Madonna exhibitum. Obedientia libenter concessa est, sed ratio deerat. Quadam die impulsus internis, dixi ad Patrem Iesuitam: Si hoc vere Domina nostra velit, Providentia providebit. Pater firmiter mihi dixit: Imo, fiat.

Scripsi ad photographer Bruner ut imaginem Sanctae Faciae quam expresserat utendi facultatem consecutus sum. Applicationem pro licentia Curiae Mediolanensis exhibui, quae die 9 mensis Augusti anno 1940 mihi concessa est.

Societati Johnsono mandavi ut opus faceret quod longum erat, quod Bruner omnia argumenta comprobare volebat. Paucis diebus ante nomismata data sunt, involucrum in mensa in cubiculo meo inveni, aspexi et vidi soldos 11.200. Quae quidem rogatio ad summam illam summam pervenit. Numismata omnia gratuita distribuebantur, eademque prouidentia aliquoties in alios ordines iterabatur, et numisma insignes largitiones praebebat. Romam translatus, provide inveni in momento magnae necessitatis, quoniam sine auxilio novi loci et ignari alicuius, R. P. Generalis Benedictinorum Silvestrinorum, verus Apostolus Sanctae Vultus, qui adhuc expectat animam meam; per eum haec devotio magis ac magis diffunditur. Inimicus super hoc iratus est et turbavit et multipliciter conturbat. Saepius per noctem numismata cursoribus et in gradibus humi proiecit, imagines evulsas, minatus, conculcans. Quadam die mensis Februarii huius anni, VII, conversus ad Madonnam, dixi ei: Vides me semper in dolore, quia ostendisti mihi scapulare, et promissa tua sunt illis qui scapulare gerunt; non numisma, et ipse mihi respondit: Filia mea, ne cures, scapularis a Numismate substituitur, iisdem promissionibus et beneficiis, iusta magis magisque dilatanda est. Nunc festum faciei Divini Filii mei charum est mihi. Dic Papae, qui me tam refert. Benedixit mihi, et reliquit Paradisum in corde meo. Beatissime Pater, breviter tibi dixi quid Iesus mihi suggessit. Haec Divina Facies exsuscitans vivam Fidem et sanam mores, Pacem faciat Humanitati. Beatissime Pater, permitte hanc miseram filiam ad pedes tuos prostratam toto ardore cuius capax est postulare te, sed omnimoda oboedientia Sanctitatis Tuae omnibus praescriptis, ut hoc donum Divinae Misericordiae mundo tribuas, pignus. gratiarum actio et bene- dictionis. Benedic, sancte Pater, et benedictio tua me minus indignum faciat me sacrificando pro Gloria Dei et animarum salute, dum protestor affectum meum, quod in opera transferri vellet, felix, si Dominus pro anima mea paupercula suscepit. Summus Pontifex humillima et devotissima filia Soror Maria Pierina De Micheli.