Foveantur cultus S. Antonii pro aliqua necessitate orationis dicere
Suscipe nuncupatae, est propter indigentiam ANTONIO
Indignus pro peccatis scelus apparere coram Deo
Et venient ad pedes, maxime amandum Sancte Antoni,
cernens facie tua; conversus sum in opus, ad quod.
Et tuorum prosperiore forti praesidium confugimus,
liberate me ab omni malo, praesertim a peccatis:
impetrat ex gratia et mihi ...............
Sancte carus ego quoque contra turbas praestare intelligeretur in numero
Deus est enim, unicuique vestrum commissis, et bonitas tua provident.
Certus sum autem quod et ego sum, quid peto, ut per te
et videbis me dolor meus, silentium faciebant in ventrem meum doleo luctum consolatione suscepta,
extergimus mihi lacrimae, quae mihi in toto corde pauperis rediit tranquillitas.
Paracletus autem fervens
neque negare id mihi lætítiam salutáris tui intercessione apud Deum.
Ita sit!
Ferdinandus di Buglione natus est in Lisbon. XV ad monasterium S. Vincentii erat novitius inter canonicos regulares Sant'Agostino. In MCCXIX, in XXIV, et sacerdotalem ordinationem recepit. Fratrum Minorum in quinque corporibus MCCXX securi Mauritania Mauritii venisset ubi iussu ierant praedicare perditae. Obtenta licentia S. Francisci Prior provincialis Hispania Fernando Minorum ingressus monasterium, mutato nomine Antonius. Invitavit ad Capitulum Generale Assisiensis, qui advenit ex altera Franciscanorum in Santa Maria degli Angeli ubi habet potestatem audire velle Domino, sed eum cognoscere non personaliter. Dimidium fere annum vixit in monasterium Montepaolo. Francisci de mandato, tunc incipit praedicare Franciae Galliam deinde Romandiola. Et factus est in MCCXXVII provinciarum Galliae continuing opere in praedicatione. In June XIII, qui erat in MCCXXXI Camposampiero et, haud male, statim interrogavit redire Patavium, ubi mori voluit, et non morieris in conventu Arcella. (Avvenire)
DOMINO PRECIBUS nuncupatae, Antonio que sibi ad sepulturam
Mi Domine Sancte Antoni, convertimus nos ad intelligendum ut te petere praesidium
tota nostra.
Tu vocatur a Deo, reliquit domum tuam impleat manum tuam proximo tuo vitam et bonum et multas familias qui venerunt ad auxilium, etiam cum intersit ad bellum coortos, ut serenitatem et restituet pacis undique.
O nostri patroni nostri gratiam potentum semet inserere; impetrate a Deo ad salutem corporis et spiritus, quae nescit quomodo dabo nos authenticam communionem et caritatem aliis se aperire, ergo familia nostra sit secutus est exemplum sancti Familiae Nazarethanae, parva domestica ecclesia, et omnis familia vitam in mundo fit templum Dei amorem. Amen.