Cultus Sacratissimi Cordis in June, die XXVI
June 22
Pater noster, qui es in caelis es sanctificetur nomen tuum: adveniat regnum tuum: fiat voluntas tua, sicut in caelo et in terra. Panem nostrum quotidianum da nobis hodie, et dimitte nobis debita nostra sicut et nos dimittimus debitoribus nostris, et ne inducas in tentationem, sed libera nos a malo. Amen.
Amen. - Cordis Iesu, victima peccatorum, miserere nobis!
Intentio. — Orate pro eis qui extra ecclesiam catholicam sunt.
VITA FIDEI
Adulescens a diabolo possessus est; spiritus malus, loquelam ejus auferens, in ignem vel aquam projecit, et varie eum torquebat.
Infelix pater filium ad Apostolos duxit, ut eum liberare possent. Apostoli, licet inceptis, non potuerunt. Venit ergo afflictus pater ad Jesum, et dixit ei : Clamans, adduxi te filium meum ; si quid potes, miserere nostri et succurre nobis! -
Respondit ei Jesus: Si credis, omnia possibilia sunt credentibus. – Clamavit pater per lacrimas: Credo, Domine! Serva mea parva fides! – Iesus ergo increpavit diabolum et iuvenis liber remansit.
Interrogaverunt Apostoli: Magister, quare nos non potuimus eicere? — Pro modica fide; amen, dico vobis, Si habueritis fidem sicut granum sinapis, dicetis monti huic, ite hinc illuc. — et praeteribit, et nihil tibi impossibile erit — (S. Matth, XVII, 14).
Quae est ista fides quam requirebat Iesus antequam miraculum faceret? Prima virtus theologica est, cuius semen Deus in baptismo actu ponit in corde et quam quisque germinare et augere debet oratione et operibus bonis.
Cordis Iesu hodie devotos suos admonet vitae christianae ductor, quae est fides, quia iustus ex fide vivit et sine fide impossibile est Deo placere.
Fidei virtus est habitus intrinsece supernaturalis, qui mentem disponit ad veritates a Deo revelatas firmiter credendas eisque assentiendum.
Spiritus fidei exsecutio est huius virtutis in vita practica, ut non simus contenti credendo in Deum, in Iesum Christum et in eius Ecclesiam, sed totam vitam nostram in lumine supernaturali fundare debemus. Fides sine operibus mortua est (Jac, 11, 17). Etiam daemones credunt, sed sunt in inferno.
Qui vivit ex fide, similis est ei, qui ambulat in nocte, et illuminatur lucerna; scit ubi ponat pedes et non offendit. Infideles et qui circa fidem incauti sunt, sunt sicut caeci palpantes et in iudiciis vitae corruunt, tristes fiunt vel desperati, nec ad finem perveniunt ad quem creati sunt: felicitas aeterna.
Fides est cordium balsamum, quae vulnera sanat, habitaculum in hac lacrimarum valle mollit et vitam facit meritoriam.
Qui ex fide vivunt, possunt se illis felicibus comparare, qui in valido calore aestatis habitant in montibus altis, et aere frigido et oxygenato gaudent, at in campis suffocant et aestuant.
Qui Ecclesiam frequentant, ac praesertim Sacri Cordis cultores, fidem habent et gratias agant Domino, quia fides est donum a Deo, sed in multis fides modica, valde infirma, nec fructus quos Sacrum affert. Cordis manet.
Fidem nostram revocemus, eamque plene vivamus, ut Iesus nobis dicere non habeat: Ubi est fides vestra? (Luc. viii, 25).
Plus orationi fides persuasum est, si id quod petitur divinae voluntati conforme, id serius ac serius obtinebimus, dum oratio humilis et perseverans est. Persuadamus nobis nunquam orationem esse perditam, quia si non obtinemus quod petimus, aliam gratiam, fortasse maiorem, obtinebimus.
Plus fidei dolens, putans Deum eo uti ad seiungendum a mundo, ut nos purificet ac merito ditet.
In atrocissimis doloribus, cum prae- ceptore corde, reviviscamus fidem, et invocamus Dei auxilium, vocans eum dulci Patris nomine! Pater noster qui es in coelis... Non patietur liberos graviorem crucem in umeris portare quam ferre possunt.
Plus fidei in vita cotidiana, saepe admonet Deum nobis adesse, ut cogitationes nostras videat, ut desideria nostra examinet, et omnes actiones nostras, quamlibet parvas, etiam unam bonamque cogitationem consideret, nobis tribuat. oportunum tempus eterna retributio. Plures ergo solitudinis fidem, summa modestia vivere, quia nunquam soli sumus, semper coram Deo invenimus.
Plus fidei spiritus, ut omnes occasiones abutamur — quod benignitas Dei offert nobis ad meritum merendum: eleemosyna pauperi, beneficium alicui non meretur, silentium in opprobrio, abrenuntiatio legitimae voluptatis. ...
Plus fidei in Templo, putans Iesum Christum ibi vivere, vivum et verum esse, Angelorum stipatus agminibus, ac propterea: silentium, attentionem, modestiam, exemplum bonum!
Fidem nostram intente vivimus. Oramus pro iis qui eam non habent. Sacrum Cor ad omnes fidei defectus resarciamus.
Perdidi fidem
Fides ordinarie ad puritatem refertur; quo quis purior est, eo plus fidei sentitur; quanto magis immunditiam largimur, tanto lumen divinum magis diminuitur, quousque totaliter deficiat.
Eventum ex vita sacerdotali argumentum probat.
Inveniens me in familia, facie mulieris percussus sum, ornatu composito et composito; aspectus eius non serenus. occasionem cepi ei verbum bonum dicendi. Cogita, domina, paucula de anima tua! -
Ipsa paene offensa meo sermone respondit: Quid sibi vult?
– Quemadmodum corpus tuum curas, debes quoque animam tuam curare. Commendo tibi Confessionem.
Muta rem! Noli mihi de his loqui. -
Hanc ego celeris tetigi ; Et ego: - Tu ergo contra confessionem. Sed semper in vita talis fuit?
- Usque ad viginti veni ad confessionem; tunc substiti et iam non confitebor.
– Sic fidem amisit? – Ita, amisi! ...
– Dicam rationem: Cum conversa est ad improbitatem, iam non habet fidem! – Nam alia domina, quae aderat, mihi dixit: – Duodeviginti annis haec mulier virum meum surripuit!
Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum videbunt! (Matth. V, 8). Videbunt eum facie ad faciem in caelo, sed videbunt eum in terra viva fide.
Claua. Commorabatur in ecclesia cum multa fide et devote genuflexione ante Sanctissimum Sacramentum. Sacramentum, existimans Iesum vivum et verum esse in Tabernaculo.
Ejaculatorium. Domine, auge fidem sectatorum tuorum!