Cultus Sacratissimi Cordis in June, die XXVI
June 4
Pater noster, qui es in caelis es sanctificetur nomen tuum: adveniat regnum tuum: fiat voluntas tua, sicut in caelo et in terra. Panem nostrum quotidianum da nobis hodie, et dimitte nobis debita nostra sicut et nos dimittimus debitoribus nostris, et ne inducas in tentationem, sed libera nos a malo. Amen.
Amen. - Cordis Iesu, victima peccatorum, miserere nobis!
Intentio. — Reparare iis qui in peccato habitualiter vivunt.
COR
Sacri Cordis insignia consideremus atque ea quae nobis a Divino Magistro impertita sunt proficere conamur.
Petitiones quas Iesus Sanctae Margaritae fecit diversae erant; maximae quidem, quae omnes ambit, petitio est amoris. Devotio ad Cor Jesu est amoris devotio.
Amare et non reciprocum in amore est contristans. Hic fuit lamentatio Iesu: videns se neglectum et despectum ab iis quos tantum diligebat et tantum amat. Ut nos ad amandum impellat, Cor flammeum exhibuit.
Cor! In humano corpore cor centrum est vitae; si non pulsat, mors est. Sumitur amoris symbolum. - Tibi cor meum offero! - dicitur ad amantem, id est: Offero tibi quod habeo carissimum, totum meum ens!
Cor humanum, centrum et fons affectionis, primum debet verberare ad Dominum, summum Bonum. Cum advocatus diceret: Magister, quod est mandatum magnum? - Respondit Jesus: Primum et maximum mandatum hoc est: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, in tota anima tua et in tota mente tua.
Amor Dei alios amores non excludit. Cordis affectiones etiam ad hominem nostrum dirigi possunt, sed semper in relatione ad Deum: ut Creatorem in creaturis diligamus.
Optimum ergo est diligere pauperes, inimicos diligere et pro eis orare. Dominus affectiones benedicit quae corda coniugum coniungunt: amor quos parentes ad filios afferunt eorumque reciprocatio gloriam Deo tribuit.
Si cor hominis indomitum relinquatur, facile oriuntur perturbationes affectiones, quae interdum periculosae sunt, interdum graviter peccantes. Diabolus scit, quod cor, si ardenter amore capiatur, capax summi boni vel maximi mali; Cum ergo animam ad perditionem aeternam trahere cupit, incipit aliquo affectu eam alligare, dicens ei amorem illum licitum esse, imo pium; tunc intellegit non esse magnum malum et in fine, videns infirmam suam, proicit eam in barathrum peccati.
Facile est scire, si inordinata est affectio: inquietudo animae manet, zelo laboratur, saepe de idolo cordis cogitat, cum periculo passionum excitandae.
Quam multa corda in amaritudine vivunt, quia eorum dilectio non est secundum voluntatem Dei!
Cor in hoc mundo plene satiari non potest; ii soli qui affectum suum ad Iesum, ad Cor sacrum suum convertunt, incipiunt praevenire satietatem cordis, praeludium aeternae beatitudinis. Iesus, cum in anima dominatur, pacem, verum gaudium invenit, caelestem lucem in mente percipit, quae magis magisque ad bene operandum invitat. Sancti Deum fortiter amant et etiam in inevitandis vitae doloribus laeti sunt. Sanctus Paulus exclamavit: Superabundo gaudio in omnibus tribulationibus meis... Quis me potest separare a caritate Christi? (II Cor. VII-4). Sacri Cordis studiosi semper sanctas affectiones alere debent et ad amorem Dei contendere: amor alitur de amato cogitando; ideo cogitationes nostrae saepe ad Iesum convertendae sunt et ferventibus ejaculationibus invocantur.
Quanti Iesus cogitari vult! Quodam die dixit ad Servam Sororem Benignam Consolata: Cogita de me, cogita de me saepe, cogita de me constanter!
Pia foemina a sacerdote dimissa: Pater, inquit, vis mihi bonam cogitationem dare? - Libenter: Ne transeat horae quadrans, sine cogitatione Iesu! - Mulier risit.
- Cur hic ridet? - Duodecim annos mihi idem cogitavit et scripsit in parva imagine. Ab illo die usque ad hodiernum diem semper de Iesu cogitabam fere omni quadrante horae. Sacerdos aedificatus est, qui est scriptor.
Saepe ergo de Iesu cogitamus; cor nostrum ei saepe praebeamus; ei dicamus: Cor Iesu, omnis pulsus cordis mei actus sit amoris!
In fine: Noli dissipare affectiones cordis pretiosas, et omnes converte ad Iesum, qui est centrum amoris.
Sicut peccator ... ad Santa
Cor mulieris, praesertim in iuventute sua, est quasi vulcano activo. Vae tibi, si non dominaris!
At virgo, peccati amore correpta, in fornicationem se praecipitavit. Eius scandala multas animas perdiderunt. Vixit annos novem, oblitus Dei, sub Satanae servitute. Inquietum est cor eius; paenitentia illi nullam requiem dedit.
Quodam die nuntiatum est amatorem suum occisum esse. Ad facinus cucurrit et exhorruit cadaver illius hominis, quod laetum existimaverat.
- Omnia complevit! Putavit mulierem.
Gratia Dei, quae tempore doloris agere solet, cor peccatoris tetigit. Reversus domum, diu cogitans stetit; agnovit se miseram, tot delictis infectam, honore destitutam... flevit.
Vivebat pueritiae memoriam, cum Iesum diligebat et cordis pace fruebatur. Humiliata conversa ad Iesum, ad illud Divinum Cor, quod filium prodigum amplectitur. Renatus ad novam vitam sensit; peccata detestabatur; Memor scandalorum, ostiatim in vicinia accessit ad petendum veniam mali exempli quod praeceperat.
Cor illud, quod ante male amaverat, amore flagrare coepit Jesu, et duras poenitentias subiit ad malum factum reparandum. Inter Tertiarios Franciscanos ascriptus est, Poverello Assisiensi imitatus.
Huic conversioni placuit Iesus et demonstravit eam saepe huic mulieri apparendo. Quadam autem die videns eam ad pedes ejus poenitentem, quasi Magdalene, blande blandiebatur et dixit: Euge mi penitenti! Si scias, quantum te amem! -
Peccator antiquus hodie est in numero Sanctorum: S. Margherita da Cortona. Bonum ei, quae abscidit affectiones suas peccati et dedit Iesum in corde suo; Rex cordium!
Claua. Saepe de Iesu etiam omni horae cogitando consueverunt.
Gjaculatory. Jesus, pro iis qui te non amant!