Caritatem die notantur: contritio, per gradus in remissionem peccatorum

Ut sit. Et peccata vestra vobis faciat procurabit Deus, qui est infinitae bonitatis, pater; Jesum offensum, qui pro tuo amore, sanguinem suum profundere omnem cupit. Ita potestis cogitare de illo, haud sine dolore dolore, poenitet, vestrum erit flagitium, qui non detestetur sine proponendo sibi non posse? Sed Deus est summum bonum, summum malum esse peccatum; dolor habeat esse proportionatum; Oportet igitur Deum. Quae est dolor tuus? Non enim humiliavit ex malo te magis quam alia?

Signa vere contritionis. In ipsa signa sunt lacrimae Magdalenae, de Gonzaga, ne anima deficiat; appetibile, sed superflua circumcidere. Horrorem peccati facto timor; merito poena inferni; et secreto amet damnum gratiae eius I. Quantam sollicitudinem et invenietis illud in confessione: per studium servandae commoditatem et fortis animi impedimenta superanda permanserunt hae signa contritionis.

Necesse est contritio illa Augustanae confessioni addicti. Hoc nefas esset Iesus nudare peccatorum ad eum, dolor autem sine omni integritate conservarentur; Ignosces patrem filio semet sed securior proposito emendandi se Nihil Sine est contritio, confessio est sacrilegium. Cum de te confiteris An tu quantum potes dolore excitare? Nolite ergo solliciti esse vos magis, quam ad examen ad accurate de vivacitate cernuntur poenitentiae?

EXERCITATIO. - Noli aliquid actum contritionis; nolite in his verbis: Non sibi volunt ultra in futurum.