Die caritatem, humilitatem causas

Peccata nostra. Hæc meditare, in quantum sunt verae sermonibus quondam Micheae prophetae, et humiliatio tua in medio cordis: in medio vestrum. Primum omnium, humilieris peccatis vestris. Quanto in quibus praevaricati estis et cogitationes cum verbis et factis atque defunctis: in publica quam in privata adversus omnia mandata tua: fiant in Ecclesia, domi interdiu: nocte: et puerum, ut in adulta: nec hodie absque peccatis? Post hunc inventum, potest esse superbus? Ne quid magnum tu .- !, potest illa quidem perfecta ... fortasse ... neque horam!

Virtutibus nostris. Post tot etiam promissa est in Domino, in quo est, constantia? In 'tot annos vitae et auxilium, excitantes et internum, et exhortationibus, exposito singulari Dei gratia, ubi est caritas, patientia, Renuntiatio, religionis studio, amore Dei? Quo merito meruit? Non in inmensum gloriantes entis sanctorum? Sed ad nostram aetatem, quot animarum iam sancti sunt?

Miseriae nostrae. Quid agis corpus Pulvis et cinis. Jacens in sepulcro corpus brevi omnium memori? Quæ est enim vita tua? Sicut crusta fragili arundine aurea per spiritum iustum est, et morietur. Vestra sapientia atque clarissimo phisici potes pulvere creando in herba? Ad altitudinem pertemptare, quousque humani cordis? Quam minima es in mundum et caelum comparari ad pedes Domini ... sponte creat fere tu sicut vermis in laqueo venantium, et simulare esse magnæ? Discamus te quis sis est nihil.

EXERCITATIO. - Interdum et caput inclinat, dicens: Memento quia pulvis es.