Caritatem dies: ad Deum, ut de filio prodigo

Dicitur de filio prodigo profectionem. Quod ingratitudo, quod superbiae, superbia enim est filius per obvium se ostentat patrem suum, et dixit, da mihi portionem substantiæ, volo ut auferat ego volo uti illo! Numquid non vestrum est imago sit? Post tot beneficia a Deo, et non estis dico: ego volo meam libertatem, meam non modo non vis, quid me vis peccatis meis ... una dies practicing te: bonum est et cor tuum in pace: fortasse falsum est amicus invitavit ad passion te malum, et egressus es Deus ... An forsitan modo beatior? Quantae nunc ingratitudinis et infelix!

De frustrationes deflectere, prodigum vocant. Et calicem voluptatis, de ludum, plena inunda- tione passionum, quae est super ripam mel plerumque amaritudinem, et venenum! Quod prodigus reducta, et pauperem esurientem, ut probaret quod factum est ad esse custos et immunda animalia. Non sentio post peccatum est immunditia ad ultionem deliberata post peccatum? Quod discessissent, quod fuit, quod conscientiam! Sed peccatum non permanere?

Redi ad prodigum vocant. Quis est iste, qui patrem exspectat prodigum, qui ex obviam ei, amplexus eum, eo quod gratis peccata dimittit fodit exultat audacter in magnis celebrationem reditus quae ingratae perierunt credita est filius? Est Deum: semper bonus et misericors, qui iure eius, obliviscaturque eorum, dum non est ad eum: in an instant peccata vestra quæ tollens, tametsi innumerabiles sunt, in gratia apud Te decet, feeds tibi in carne sua ... Nonne fiduciam in tantum bonitas? Prope Cordis Deum, et non discedet laus tua de hoc iterum.

EXERCITATIO. - Repeat in die illo: Iesus meus, eleison.