Hodierna devotio: praesentia Dei in caelo, spes nostra

September 16th

TE es in caelis

1. Praesentia Dei.] Quod ubique est, ratio, cor et fides mihi narrant. In agris, in montibus, in mari, in profundo atomi ut in mundo, ubique est. Obsecro, audi me; offendo, videt me; eum fugio, me sequitur; si abscondo, circumdedit me Deus. Novit tentationes meas, simulac me impugnant, permittit tribulationes meas, dat mihi omnia mea, omne momentum; ab ipso vita et mors mea, quam suavis simul et atrox cogitatio!

2. Deus in caelo est. Deus uniuersalis est rex caelorum et terrae; hic vero pro ignotis; oculus non videt eum; hic tam pauca maiestati debita suscipitur, ut prope dixerim non esse ibi. Cælum hic sedes regni sui, ubi ostendit omnem magnificentiam suam. ibi facit multas angelorum catervas, archangelorum et electas animas beatorum; ibi incessanter surgit i! canticum grati et amoris; ubi id vocat te. Et tu eum audis? Audisne illi?

3. Spes de Caelo. Quam spem haec verba infundunt, quam Deus in ore tuo ponit; Regnum Dei est patria tua, destinatio itineris tui. Resonat hic tantum harmoniae ejus repercussio, repercussio lucis, paucae guttae aromatum coelestium. Si pugnas, si pateris, si amas; Deus qui in coelis est te exspectat ut Patrem in ulnis; immo ipse erit hereditas vestra. Deus meus, in caelo te videre potero?... Quam desidero! Dignum fac me.