Hodiernae devotionis offerimus: S. Leopoldi Mandic, sancti confessoris
VIII iulii
San LEOPOLDO Mandic
Castelnuovo di Cattaro (Croatia), 12 maii 1866 - Patavii, 30 iulii 1942 .
Natus est die 12 Maii 1866 in Castelnuovo, in Dalmatia meridionali, annos natus sedecim Capuccinis Venetiarum se coniunxit. Statura parvus, prostratus et valetudinarius, unus ex recentissimis Ecclesiae Catholicae Sanctis est. Capuccinorum ingressus, in reunificatione cum Ecclesia orthodoxa operam navavit. Sed hoc desiderium eius non fuit verum, quia in monasteriis, in quibus erat assignatus, aliis operibus commissus est. Se praesertim ministerio confessionis dedicat, praesertim aliis sacerdotibus confitendis. Ab anno 1906 hoc munus Patavii perfecit. Laudatur propter singularem mansuetudinem. Valetudo eius paulatim decrescit, sed, quandiu fieri potest, non desinit absolvere in nomine Dei et alloqui verba adhortationis ad eos qui ipsum accedunt. Mortuus est die 30 mensis Iulii anno 1942. Eius sepulcrum, post viginti quattuor annos apertum, corpus eius totum integrum manifestat. Paulus VI eum anno 1976 beatificatum est. Ioannes Paulus II eum tandem anno 1983. canonizavit.
ORATIONES AD SANCTUM LEOPOLDUM MANDIC
Domine Deus noster Patrem, Filium tuum, qui est in Christo, mortuo et resuscitato tribuitur nobis omnibus redemit, et dolore S. Leopoldi volebat consolationem ex praesentia 's patria, infunde animabus nostris ad rem certam vestram coram vobis et auxilio. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.
Sicut erat in principio.
San Leopoldo, ora pro nobis!
Domine Deus, qui per gratiam Spiritus sancti effundam es munera pueri tui amoris in credentibus, per intercessionem Sancti Leopoldo dona propinquis consanguineisque nostris ad salutem corporis et spiritus, et quod amo ex toto corde et praestare per caritatem quid sit beneplacitum Deo voluntatem tuam. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.
San Leopoldo, ora pro nobis!
Domine Deus, in omnibus, qui omnipotentiam tuam parcendo maxime et miserando manifestat, sancti Leopoldi, et voluit esse tuo qui est testis fidelis, pro meritis det nobis celebramus, per sacramentum Reconciliationis perficitur: amor multitudinem miserationum tuarum.
Per Christum Dóminum nostrum. Amen.
Sicut erat in principio.
San Leopoldo, ora pro nobis!
NOVENA AD SANCTUM LEOPOLDUM MANDIC
Sancte Leopolde, ab aeterno Divino Patre ditatus, tot thesauris gratiae in gratiam eorum qui ad te conveniunt, impetra nobis vivam fidem et ardentem caritatem, ut semper nos in gratia sancta teneamus Deo coniuncti. . Gloria Patri...
Sancte Leopolde, a divino Salvatore perfectae infinitae misericordiae suae in poenitentiae sacramento instrumentum confectum, te rogamus, ut nobis gratiam saepe et bene confitendi impetres, ut animas nostras semper habere possimus ab omnibus vitiis purgatos perficiat in nobis ad plenissimam perfectionem, quam vocat. Gloria Patri...
O Sancte Leopolde, vas electum donorum Sancti Spiritus, a te in tot animas abundanter transfusum, te rogamus, ut a tot doloribus et afflictionibus, quae nos opprimunt, liberemur, vel robur obtineat. omnia per patientiam complentes in nobis, quae desunt passionum Christi. Gloria Patri...
O Sancte Leopolde, qui in tua mortali vita tenerrimam erga Madonnam, matrem nostram, dulcem nutristi amorem, et multis gratiis reciprocus es, nunc te felicem esse prope illam, ora pro nobis ut miserias nostras aspicias et semper ostende. ipsa sit nostra, mater pia. Ave Maria…
Domine sancti Leopoldi, quem semper habebat in tanta misericordia humano dolore coniungitur, et consolatus es tot tribulationem patientibus subministravit, venerunt ad auxilium nostrum; ne derelinquas nos in bonis et consolabitur nos adipiscendae gratia petuntur. Ita sit.
DICTA SANCTI LEOPOLDI MANDIC
« Cordis Matris habemus in caelo. Domina nostra mater nostra, quae sub Cruce passa est quantum humana creatura, intelligit dolores nostros et consolatur ».
"Fidem! habete fidem, Deus medicus et medicina ».
"In tenebris vitae, taeda fidei et devotionis erga Dominam Nostram nos ducet ut in spe firmissimi simus".
« Miror omni tempore quomodo homo salutem animae periclitari possit propter vanissimas et inanes causas omnino ».
Divina et humana misericordia
Beati misericordes, quoniam ipsi misericordiae; dulcissimum est hoc verbum "misericordiae", fratres carissimi, sed si iam dulce est nomen, quanto magis res ipsa. Cum unusquisque misericordiam sibi exhibitam velit, non omnes facit ut eam mereatur. Cum enim unusquisque vult misericordiam sibi ostensam, pauci sunt qui misereantur aliis.
O homo, qua mente audes postulare quod aliis donare non vis? Quicumque misericordiam in celo obtinere desiderat, in hac terra donare debet. Cum igitur omnes, dilecti Fratres, misericordiam nobis exhiberi volentes, studeamus in hoc saeculo protectorem nostrum facere, ut sit in proximo liberator. Est enim in caelo misericordia, quae per misericordiam exercetur in terris. Hac de re Scriptura dicit: Domine, in caelo misericordia tua (cfr. Ps 35, 6).
Est ergo terrena et caelestis misericordia, humana et divina misericordia. Quid est misericordia humana? Qui se convertit ad miserias pauperum. Quid pro divina misericordia? Illa sine dubio remissionem tibi dat peccatorum.
Omnia quae in peregrinatione nostra largitur humana misericordia, ad patriam reddit divina misericordia. In hac enim terra esurit et sitit Deus in persona omnium pauperum, sicut ipse dixit: "Quotiescumque feceritis haec uni ex his fratribus meis minimis, mihi fecistis" (Mt 25). 40). Dnm qui dignatur in caelis remunerare, hic vult in terra percipere.
Et qui sumus, quod cum dat Deus accipere velimus, et cum rogat, dare nolumus? Cum esurit pauper, Christus est qui esurit, ut ipse dixit: "Esurivi et non dedistis mihi manducare" (Mt 25, 42). Noli ergo despicere pauperum miseriam, si vis pro certo sperare remissionem peccatorum. Christus esurit, fratres; esurire et sitire in omnibus pauperibus dignatur; quod recipit in terra, redit in coelum.
Quid vultis, fratres, et quid petis cum veneris ad ecclesiam? Certe nihil aliud quam Dei misericordia: da ergo terrenum, et obtinebis coelestem. Pauper te quaerit; tu quoque Deum rogas; petierit a te buccellam panis; petis vitam eternam. Da pauperibus, ut a Christo mereamur accipere. Verba eius audi: "Date, et dabitur vobis" (Lc 6, 38). Nescio quo animo accipias quod dare non vis. Cum ergo ad ecclesiam veneris, pauperem indecorum ne deneges, etiam si exiguum est, pro possibilitate tua.