Quod paenitentia perfecto et, quod optima: et committitur a VULNUS orationis deprecarentur!

Nam tu cum glorificetur Pater vester qui est sine initio, et maxime spiritum sanctum, Domine, Rex coelestis, Consolator, Spiritus veritatis, ut Miserator, et miserere mei. Servus tuus peccatum. Parce mihi, et propitius esto mihi indignus. Hominem peccavi omnia (etiam bestia) tam voluntarium et involuntarium, scientia et ignorantia mea.

Doctrina mala, et ab inani vel nullo desperandum, si majorem, juravit per nomen tuum: neque enim in mea inquinavi rationem foedari sum vobis. Quod si aliquis maledictus me cum ira vel contristans sum foedari animam meam. Item, si aliquid circa iratus surrexit, si mentitus, nunc incongruenter sumpta dormivit: Peccavi. A paupere autem et despexerunt eum et si contristavi frater aut iudicari aut impedimento aliquo miserere mei.

Si tumebam typho superbiae sum cum aliquid iniuriam parce mihi placet. Si tradiderunt orationis facere aliquid per spiritum meum vere improbius est, non recordabor: quia scelus etiam magis! ut miserere mei, dominus meus, creator: ego indignus, et inutilem servum. Oro etiam vesperi semper debito erga te peto in anima contrita cum lance experiri et aedificabit mihi in salútem.

Quia nisi te, sanctissime pater et decorum, cognoscere viam rectam. Ostende mihi. Propitius esto mihi propitius esto peccatis absolvere, et ad tui es generis, et amantes hominis creatio. Sim licet somno pacis prodigus et peccator esse. Ut sacrificet mihi: laudate et superexaltate honoratissimum nomen tuum, una cum patre et unigenito filio eius. Ignosces igitur, clementissime Pater. te amo