Distinctio inter peccatum mortale et peccatum veniale. Quam ut bonam confessionem

Ad sumptionem Eucharistiae unum esse in Dei gratiam, id est, Ne sibi mortem post ultimum tam gravibus peccatorum confessio facta. Unde si aliquis sit in gratia Dei possit quin sua etiam confessione communicant eucharistice ad Eucharistiam accedimus. Et Defectuum venialium confessio potest saepe fecerunt. Northmanni boni Christiani confessus fuerit in septimana omne, quod consilium s. Alfonso.

MCDLVIII licet non per se necessarium est, confessio peccatorum et cotidie (peccatorum venialium), vivide tamen ab Church.1458 hoc quidem iusto peccatorum venialium confessio nos adiuvat ad nostram efformandam conscientiam habemus in pugna contra mala voluntate, ut relinquatis nobis sana a Christo, ad progrediendum in vita Spiritus. Frequenter accipientes, in hoc sacramento, Donum misericordiae Patris est, ut trudi Ergo beati compatientur miseriis sunt, sicut illi: LV

Quid gravis / mortiferum peccata? (Album)

Primum videamus, quid sit peccatum

II. The definition of peccatum

MDCCCXLIX indigentiam peccatum est contra rationem, veritatem, rectam conscientiam est culpa; ita ut verus amor sit delictum, ad Deum scilicet et proximum, propter perversam ad quaedam bona. Hoc dolet de ratione hominis, et respiciam ad humanam attentat solidarietatem. Definitum est tamquam «Verbum, ad actum vel concupitum contra legem aeternam '[S. Augustini, Contra Faustum Manichaeum: XXII: PL, XLII, CDXVIII; Cf Sanctus Thomas Aquinas, Summa theologiae, I-II, LXXI, VI].

Peccatum MDCCCL ad Deum: "In te, in te solum peccavi. Quod malum sit in oculis vestris ego ego feci eum "(Psalm LI: VI). Peccatum enim caritas Dei habentis ascenderit super nos, et vertit cordibus nostris ab eo. Sicut primum peccatum, inoboedientia est, contra Deum rebellio, propter voluntatem essendi «sicut Deus» (Gn 1850), bonum et malum cognoscendo et determinando. Ergo peccatum est «amor sui usque ad contemptum Dei» [S. AUGUSTINUS, De Civitate Dei, XIV, XXVIII]. Propter hanc sui ipsius superbam exaltationem, peccatum oboedientiae Iesu ex diametro illis opponitur, et est ars salutis [cfr Philp 51,6-3,5].

MDCCCLI est tribuendum esse in Passionis eventibus, in qua Christus est misericordiae vinces eum qui demonstrat peccatum suam violentiam suamque multiplicitatem in summo gradu: incredulitatem, mortiferum odium, reiectionem et rixam, et ad principes populi, Pilati debilitatem, crudelitate acerbitateque commemorare coeperunt milites Judae proditione pro gravibus Iesus negata Petri, de desertis translaticiis discipuli. Sed sicut in hora tenebrae et statim Princeps huius mundi, [Cf Io 1851] Christi sacrificium secreto fit fons ex quo nostrorum peccatorum remissione et insatiabili influunt.

Et breve compendium ex distinctione de peccato veniali mortale.

395. Cum autem mortale esse peccatum?

1855-1861; MDCCCLXXIV

Peccatum mortale est quod non est simul in materia gravi plena conscientia et deliberato consensu admittitur. Hoc tollitur caritas nobiscum gratia privet perducit aeternam inferni mortem si non resipueris. Et ipsi ordinarie per Ecclesiae sacramenta, Baptismus et poenitentia remitti, vel Reconciliationis iterum inveniantur.

396. Ubi est ueniale peccatum?

1862-1864; MDCCCLXXIV

Quod peccatum ueniale quam mortale peccatum differat a se, hoc scelus cum sit materia levi, vel etiam materia gravis et sine pleno consensu, summa seu conscientia. Hoc non solvit pactum cum deo, sed caritatem debilitat; Turbatus est quia creatus est affectio bona ostendit; impedit profectum est ex exercitium virtutum in anima et in boni moralis praxi; Purgatorias autem poenas pena temporalis.

enuntiare studuit,

De CCC

IV. Gravitas peccati: peccatum mortale et veniale,

MDCCCLIV est ponderis iustis aestimare peccatorum oportet in ex in gravi modo dedo. Distinctio inter peccatum mortale et peccatum veniale, quae iam obumbraverat in sacris litteris [s 1854Gv 1-5,16] dictam esse in Traditione Ecclesiae. In usum hominum non Habit.

MDCCCLV caritas de corde hominis destruit quod peccatum mortale intantum quod de gravi contra legem Dei; avertit se a Deo, qui est ultimus eiusque beatitudo, Illi bonum praeferens inferius.

Peccatum veniale caritatem subsistere sinit, etiamsi eam offendat et vulneret est.

MDCCCLVI Peccatum mortale, principium vitale, quod est in nobis passiones inquantum est caritas, requirit novam et misericordiae Dei eget incepto et cordis conversionem, ad quam Northmanni locus accipit ut sacramento Reconciliationis iterum:

Ubi enim testamentum est orientatur ad aliquid quod sit per se quidem contrariatur caritati, ex qua homo ordinatur in ultimum finem, peccatum ex suo obiecto habet quod sit mortale ... tantum, si non est contra caritatem Dei, sicut blasphemia, periurium, etc., quasi hoc sit contra dilectionem proximi, sicut homicidium, adulterium, etc. ita vadit contra caritatem Dei et proximi: illa causa est et verba superflua, et inconveniens risus, etc., huiusmodi sunt peccata uenialia [S. Thomam, S. Thomas Aquinas, Summa theologiae, I-II, LXXXVIII , II].

MDCCCLVII ad hoc quod aliquod peccatum sit mortale tres condiciones requiruntur: «peccatum est mortale quod de re gravi et ubi adhuc sit quod plena conscientia et deliberato consensu admittitur" [Ioannes Paulus II, Adhort. ap. Reconciliatio et paenitentia, XVII].

MDCCCLVIII et gravi materia est certa in Decalogo secundum Iesu responsum ad iuvenem divitem: «Ne occidas, ne adulteres ne occidas ne fureris ne dixeris falsum testimonium dixeris ne fraudem feceris honora patrem et matrem» (Mc 1858:10,19 ). Gravitas peccatorum maior vel minor est: homicidium est gravius ​​peccatum quam furtum. Quale etiam ratio dampnificatis vim per se exercenda parentes gravior fiat quam extraneum.

MDCCCLIX quia peccatum mortale est illud quoque necesse est, quod plena conscientia et consensu summa. Cognitionem praesupponit indolis peccatoriae actus, eius oppositionis ad Legem Dei. Non requiritur quod sit sufficiens ad esse in personalis consensu liberum arbitrium. Simulatum ignorantia et duritiam cordis: [Cf Mc 1859-3,5; Lk XVI, 6-16,19] non diminuet peccatum est character, sed de voluntariis, ex contrario, quod auget.

Tollere aut minuere, nisi ignorantia involuntarium MDCCCLX potest imputabilitatem culpae gravis culpa. Sed posito quod nullus ignoret, quod in principiis legis moralis, quae in conscientia cuiuslibet hominis sunt inscripta. Animorum motus passiones indolem voluntariam et liberam culpae aeque attenuatis; externae pressiones vel perturbationes pathologicae quam. Quod peccatum quod est ex malitia, est deliberata mali electione, gravissimum est.

MDCCCLXI Peccatum mortale radicalis est possibilitas libertatis humanae, sicut ipse amor. Relinquitur in Caritatis amissionem secum fert et privationem gratiae sanctificantis, id est, status gratiae necessarius est. Si non redemerit, poenitentia et Dei venia, exclusio a morte aeterna et regnum Christi, in inferno; etenim nostra libertas potestatem habeat ut definitum, metrum Carissimi electiones. Tamen, etsi iudicare possumus actum quemdam in se sit gravis culpa, tamen ut discedere necesse est in justitia, et de judicio super populum misericordiae Dei.

MDCCCLXII veniale, cum sit scelus, esse materia levi, in mensura a lege morali praescripta non servatur, si quis oboedierit aut legis moralis in re gravi res, sed sine plena conscientia et sine consensu, summa.

MDCCCLXIII Peccatum veniale caritatem debilitat; Turbatus est quia creatus est affectio bona ostendit; impedit profectum est ex exercitium virtutum in anima et in boni moralis praxi; pena temporalis poenae. Deliberatum et sine poenitentia peccatum veniale hactenus parat paulatim peccandi mortaliter. Tamen peccatum veniale Foedus non disrumpit cum Deo. Cum gratia Dei est humanitus reparabilis. "Non sine gratia sanctificante, amicitia cum Deo, caritate neque aeterna beatitudine de igitur" [Ioannes Paulus II, Adhort . ap. Reconciliatio et paenitentia, XVII].

Saltem non potest leuia delicta quamdiu in corpore. Sed oportet non parum ad haec pondere peccatorum, quae dicuntur multōrum cīvium alitur. Et non curant si perpendas eis, cum fuerint recensiti sed quid terrent! Multa levia simul faciunt gravi multa flumina et replete aquas quot a massa. Qua spe denique restat? Facies prima confessio. . [Augustinus, In epistulam Iohannis ad Parthos tractatus, I, VI].

MDCCCLXIV: "Omne peccatum et blasphemia remittetur hominibus, Spiritus autem blasphemia non remittetur» (Mt 1864:12,31). Fines misericordiae Dei nihil scit, at illi qui falsa illa per poenitentiam accipere nolens, aversantium se a peccatis et salute sua oblatum in remissionem Spiritus Sancti [Cfr Ioannes Paulus II, Litt. Dominum et vivificantem explicantes XLVI]. Tales induratio ad impoenitentiam finalem potest ducere ac exitium aeternum.