Divina misericordia; ex sententia S. August 17th Antoninus Pius
2. Fluctus gratiae. — Iesus ad Mariam Faustinam: « In humili corde, non tardat gratia auxilii mei. Fluctus gratiae meae invadit humiles animas. superbi manent miseri ».
3. Humiliatus sum me et invocabo Dominum meum. - Iesu, momenta sunt in quibus altas cogitationes non sentio et anima mea omni motu caret. Ipse me patienter fero, et agnosco talem rempublicam esse mensuram eorum qui vere sum. Quod cum ita sit, meipsum humilians et invoco, Domine mi, auxilium tuum.
4. Humilitas, flos decorus. - O humilitas, flos pulcher, paucae animae te possident! Forsitan quia tam pulcher es, ac simul, tam difficilis vinci? Deus in humilitate gaudet. Super humilem animam aperit coelos, et dejicit mare gratiae. Tali anima Deus nihil negat. Ita fit omnipotens et totius mundi attingit fortunam. Quo magis se humiliat, eo magis Deus se flectit, suam gratiam obducit, eam in omnibus vitae momentis comitatur. O humilitas, radices tuas in me esse.
Fides et fidelitas
5. Miles ex proelio rediens. - Quod ex amore fit, parum est. Scio non magnitudinem operis, sed magnitudinem laboris a Deo remunerari: cum quis infirmus sit et infirmus, id quod quisque facere solet, assidue nititur. Sed non semper velit. Dies meus incipit a certamine ac cum certamine etiam desinit. Cum vespere cubitum incedo, miles e proelio redeuntem sentio.
6. Fides viva. - Fui genuflexus coram Jesu in ostensorio adorationis exposito. Subito vivum et splendidum vultum eius vidi. Dixit mihi: « Quod hic vides coram te, adest animabus per fidem. Quamvis in Hostia videor exsanguis, re vera me plene vivum in ea invenio, sed ut intus animam operari possit, fidem habere debet ut vivam intra Hostiam ».
7. Intellectus illustratus. — Etsi locupletatio fidei iam ex verbo Ecclesiae mihi obvenit, multae sunt gratiae, quas tu, Iesu, tantum orationi concedis. Unde, Iesus, a te peto reflexionis gratiam et, cum hac coniunctum, intelligentiam fide illustratam.
8. In spiritu fidei. — Opto spiritu fidei vivere. Omnia, quae mihi evenire possunt, accipio, quia voluntas Dei mittitur cum suo amore, qui meam felicitatem desiderat. Accipiam igitur omnia ad me a Deo missa, non sequentes naturalem rebellionem corporis mei et amoris sui suggestiones.
9. Ante omnem sententiam. - Antequam quid decernatur, cogitabo relationem illius decisionis ad vitam aeternam. Conabimur intellegere causam praecipuam, qua me ad agendum impellit: si vere est Dei gloria, aut aliquod spirituale bonum mea, aut aliquarum animarum. Si cor meum ita respondeat, ego in eo inflexibilis ero. Quamdiu electio quaedam Deo placet, non habeo sacrificia meminisse. Si nullam illam actionem, quae supra dixi, intelligerem, per intentionem conabor sublimare. Tamen, cum intellexi amorem sui inesse in eo, eam radicibus supprimam.
10. Magnus, magna, acuta. - Jesu, da mihi intelligentiam magnam, tantum ut te melius cognoscam. Da mihi fortem intelligentiam, quae me permittit etiam superiora divina cognoscere. Da mihi acutam intelligentiam, ut tuam divinam essentiam et intimam vitam trinitariam cognoscam.