Divina misericordia: quae S. Faustina de oratione dixit
4. In conspectu Domini. — Coram Domino in adorando exposito, duae moniales iuxta se prosternunt. Sciebam quod sola eorum oratio coelum movere poterat. Animas Deo carissimas hic esse gavisus sum.
Semel haec intra me verba audivi: « Si manus meas non frenabas, multa supplicia in terra deponerem. Etiam cum tacet os tuum, clamas tanta vi, ut totum coelum moveatur. Orationem tuam effugere non possum, quia non me ut longinquum persequeris, sed me intra te quaeris ubi sum ».
5. Ora. — Cum oratione quamlibet dimicationem potes occurrere. Animus cuiuscumque status est orare debebit. Orare debet animam puram et pulchram, quia alioquin pulchritudinem suam amittet. Anima quae ad sanctitatem aspirat orare debet, alioquin ei non dabitur. De noua anima orare debet, si nolit letaliter cadere. Orare debet animam in peccatis immersam, ut ab ea exiret. Non est anima sine orando, quia per orationem descendit gratia. Cum oramus, utendum est intelligentia, voluntate et sensu.
6. impensius orabat. - Una vespera intrans sacellum, haec verba audivi in anima mea: « Ingressus agone sua, Iesus vehementius oravit ». Intellexi ergo quanta sit perseverantia in orando necessaria et quomodo interdum salus nostra in tam fatigatione orationis pendeat. Ad perseverandum in oratione, animus se patienter armare debet ac fortiter difficultates internas et externas superare. Interiores difficultates sunt languor, animi demissio, ariditas, tentatio; externae potius ex rationibus humanarum necessitudinum veniunt.
7. Solum subsidio. - Sunt momenta vitae, quibus dixerim animum iam non posse occurrere lingua hominum. Omnia fatigat, nihil illi dat pacem; sicut orare debet. Ibi sola solacium suum iacet. Si ad creaturas se converterit, plus molestus erit.
8. Intercessio. — Cognovi quot animae orandae sint. Sentio me in orationem transformatum ad obtinendam divinam misericordiam pro omni anima. Mi Iesu, in cor meum te excipio ut pignus misericordiae pro aliis animabus. Iesus fac me certiorem quantum ille talem orationem excipiat. Gaudium meum magnum est quod Deus eos amat singulariter. Nunc intellego quantam vim precationis deprecatoriae apud Deum habeat.
9. Oratio mea in nocte. "Non potui orare. genuflexus manere non potui. Mansi autem in sacello per horam integram, unite me spiritu cum illis animabus, qui Deum perfecte adorant. Subito Iesum vidi, et me intuitus ineffabili suavitate dixit: « Oratio tua, etiam sic, immensum mihi placet ».
Nocte dormire iam non possum quod dolor meus me non sinit. Omnes ecclesias et capellas spiritualiter visito et ibi sanctissimum Sacramentum adoro. Cum ad sacellum coenobium nostrum cogitationem redeo, pro quibusdam sacerdotibus oro qui Dei misericordiam praedicant et eius cultum diffundunt. Oro etiam pro Sancto Pontifice ut Festi Salvatoris Festum instaurare festinet. Denique misericordiam Dei super peccatores exoro. Hoc est, nunc, in nocte oratio mea.