Foveantur cultus Dei, ab anima usque ad animam pulvis!

Fratres teguntur humo pulvere currus fratrum servitium dantur animae. Ne animo subsidere pulvere Non adepto capti in pulvis! Sit vitae scintillam extinguere in pulvis sepulcrum est? Est admodum vasta pulvere terrestri, quem nos ad se allicit ad se, sed etiam ampliorem sit supereminens spirituali, quod vocat animam nostram ad idem sint referenda.

 De carne vero tamquam pulvis sumus, ad terram nos, tamquam meam sed in caelo. Nos colonis tempus in tuguriis erat afferebant, ut milites non transeat in tabernaculo sic tolletis. Domine, salvum me de pulvere, Sic rex paenitens preces fundit, qui primus cessit terra usque in profundum calamitatis abducere vidit humus. Pulvis humana corpus est cum suis phantasiis: omnis pulvis et mali homines, qui pugnabit adversus justorum, et pulvis suas daemonibus horrenda.

 May nisi Deus, qui nos omnium pulvis. Solus Ille potest id facere. Et probant primum hostem uidere ipsi hostes aliam quoque hostibus. Summa miseria peccator inimicis amicus esse se nescit invitique. Justorum animae eius augere atque in Deum: et quis est Deus, et regnum: ipse est, et nolite timere.

Tunc primum se non timere metuunt hostes. Ne timeas quia socius non est inimicus animam. Inde, neque quidquam facere hominibus nec daemones aliquid ei. Et angeli sunt dei deo esse ipsum socium eius et praesidia, quae facere potest vir ad eum quid faciemus ut daemonium in eum, quod possit eum ut faceret in terra? Justorum animae eius augere atque in Deum: et quis est Deus, et regnum: ipse est, et nolite timere.