Angelorum Custodum: quomodo nos adducere ad Caelum, et in terris quam qui defendat

Angeli inter se in amore tenello et mutuo coniunguntur. Quid de cantu et harmonia? Sanctus Franciscus Assisiensis, in magno dolore se habens, unum tantum musicorum pulsum ab Angelo auditum fecit, ut dolorem non amplius sentiret et eum in magnam laetitiae ecstasim elevaret.

In Coelo invenimus in Angelis amicos cordiales, et non elatos socios, ad quorum praestantiam perpendamus. Beata Angela de Fulgineo, qui in vita sua crebras visiones habuit, et se pluries cum Angelis in consortio invenit, dicens: Nunquam potui cogitare Angelos tam affabiles et curiales fuisse. - Ergo periucunda nobis erit eorum convictio, nec cogitari possumus quid suavissimo affectu in corde ad cor oblectandum fruemur. S. Thomas Aquinas (Qu. 108, a 8) docet quod « licet secundum naturam impossibile sit homini cum Angelis contendere, sed secundum gratiam possumus mereri tantam gloriam, ut cum singulis novem angelicis coniungatur. chori" . Tunc homines ibunt ad loca vacua ab angelis rebellibus relicta demonibus. Non igitur de Choris Angelicis cogitare possumus quin illas creaturis humanis distinctas videant, sanctitate et gloria pares usque ad altissimam Cherubim et Seraphim.

Inter Angelos amantissime erit, nullo impediente minime diversitate naturae. Qui gubernat omnia agmina matres naturam sciendi sitim explere poterit secreta scientiarum naturalium quaestionum summa potestate multa et faciet fraterna peragendus. Sicut, licet immersa beatifice recipere eumque sibi de superioribus ad inferiora radios lucis radiare divinitate ita tamen immergunt visionis beatificae percipient per Angelos non infinitum veritates rerum particulam pervasit.

Hi Angeli, tot soles fulgentes, immensum pulchri, perfecti, amantes, affabiles, nostri curant doctores. Sola eorum gaudia, et tenerae affectionis voces, cum omnia quae ad nostram salutem peregerunt laeto eventu coronata videant. Quam grato studio tunc nosmetipsos singillatim narravimus, quemque a suo Guardiano Desiderio, veram vitae nostrae fabulam cum omnibus periculis evasimus, omni auxilio nobis praestito. Qua de re Summus Pontifex Pius IX experientiam ab infantia recensere gavisus est, quae singularem eius Angelum Custodum adiuvat. Puer, in Sancta Missa, ara erat in privata familiae suae sacello. Quadam vero die, dum in ultimo altaris gradu genuflexus, in offer-torio, subito timore et timore correptus est. Erat valde insensata cur. Cor eius terere durum coepit. Inclinate, auxilium petens, oculos convertit in contrariam partem altaris. Erat quidam iuvenis formosus, qui ei manum admoverat ut statim surgeret et ad se veniret. Puer adeo confusus est ad conspectum eius ut se movere non auderet. Sed figura luminosa enixe fecit unum signum. Tunc cito surgens perrexit ad iuvenem qui subito evanescit. Eodem momento sancti simulacrum grave cecidit, ubi puerulus stabat. Si paulo diutius in priore loco commoratus, interfectus esset aut graviter laesus statuae iacentis.