Instrumenta Paradisi in Concilio Sanctorum assequenda

De modo consequi Paradisum

In hac quarta parte, de mediis variis auctoribus ad paradisum perveniendum, quinque suggero;
1) grave peccatum vitare;
2) Nonam primam feriam mensis faciunt;
3) Quinta prima sabbati eiusdem mensis;
4) cottidiana recitatio Trium Ave Maria;
5) Catechismi cognitio.
Priusquam incipiamus, tria principia faciamus.
Antecedens: veritatem semper meminisse;
1) Cur creati sumus? Ut Deum, Creatorem nostrum et Patrem nostrum cognoscat, eum in hac vita diligamus et serviamus, et illum postea in caelis perfruamur.

2) Brevitas vitae. Quid sunt 70, 80, 100 anni vitae terrestris in facie aeternitatis quae nos manet? Diuturnitas somnii. Diabolus quamdam paradisum in terris nobis promittit, sed inferni regni sui abyssum nobis abscondit.

3) Quis ad Inferos it? Qui in gravi peccato habitu vivunt, nihil cogitant nisi vita fruentes. — Quisquis non cogitat, se post mortem redditurum esse Deo pro omnibus suis actionibus. — Qui nunquam confiteri volunt, ne se a vita pecca- tricis tollant. – Qui usque ad ultimum vitae suae momentum renititur et respuit gratiam Dei, quae eum invitat ad poenitentiam peccatorum, ad recipiendam eius veniam. — Qui diffidit infinitae Dei misericordiae, qui omnes vult salvos fieri, et semper peccatores poenitentes recipere paratus est.

4) Quis ad caelum it? Omnis qui credit veritates a Deo revelatas et Ecclesiae catholicae proponitur ut revelata credatur. — Qui in gratia Dei habitu vivunt praecepta eius observantes, sacramenta confessionis et eucharistiae observantes, sanctam Missam participantes, perseveranter orantes et aliis benefacientes.
In summa: qui sine peccato mortali decedunt, idest in gratia Dei, salvantur et veniunt in caelum; Quicumque in peccato mortali moritur, damnatur et ad Inferos vadit.
Secunda praemissa: fidei et orationis necessitas.

1) Fides in caelum ire necesse est, etenim (Mc. 16,16, 11,6) Iesus dicit: « Qui crediderit et baptizatus fuerit, salvus erit; qui vero non crediderit, condemnabitur ». S. Paulus (Hebr. XNUMX) confirmat: « Sine fide impossibile est placere Deo, quoniam oportet eum credere, qui appropinquat, Deum esse et praemia quaerentibus se dare ».
Quid est fides? Fides est virtus supernaturalis, quae intellectum inclinans, influentia voluntatis et gratiae actualis, firmiter credendum est omnibus veritatibus a Deo revelatis et ab Ecclesia revelatis, non ad eorum evidentiam intrinsecam, sed ad auctoritatem Dei. reuelauit. Ad fidem ergo nostram ut verum sit, oportet credere veritates a Deo revelatas, non quia eas intelligimus, sed solum quia ipse, qui nos falli non potest, nec falli potest, revelavit.
« Quicumque fidem servat — ait Sanctus Curé de Ars sua simplici et expressa lingua — est ac si in sinu suo habeat clavem ad Coelum: aperire et intrare potest quando vult. Et si plures annos peccatorum et indifferentismi attritum vel ferrugineum fecerint, parum olei Infirmorum satis erit ut illud iterum lucidum et tale ut ingredi et occupare possit saltem unum ex ultimis locis in Paradiso. .

2) Oratio necessaria est ut nosmetipsos servemus quia Deus Suum adiutorium, Suae Orationis gratias donare decrevit. Nam Iesus dicit: «Petite et accipietis; quaerite et invenietis; pulsate, et aperietur vobis, et subdit, vigilate et orate ne intretis in tentationem, quia spiritus promptus est, caro autem infirma.
Oratione est ut robur obtineamus ad resistendum diaboli incursus et malas inclinationes superandas; Oratione est ut necessarium obtinemus auxilium gratiae ad praecepta servanda, officium nostrum bene perficiendi et crucem quotidianam patienter portandi.
His duobus praemissis, nunc de singulis mediis ad paradisum obtinendum loqui aggrediamur.

I - grave peccatum devita

Pius XII dixit: « Gravissimum hoc peccatum est, quod sensus peccati homines amittere coeperunt ». Paulus VI dixit: «Mentis nostri temporis non solum peccatum considerans quid est, verum etiam de eo loquitur. Notio peccati amissa est. Homines, in hodierno iudicio, peccatores non sunt habiti ».
Praesens Summus Pontifex Ioannes Paulus II dixit: « Inter multa mala quae hodiernum mundum affligunt, maxime sollicita est horrenda sensus mali debilitatio ».
Infeliciter confitendum est nos, licet amplius de peccato loquimur, eam, quam umquam hodie, abundare, diluviis ac submergere omnem socialem ordinem. Homo a Deo creatus est, idcirco natura sua uti « creatura », legibus Creatoris sui obtemperare debet. Peccatum est fractionis huius relationis cum Deo; rebellio est creaturae contra voluntatem Creatoris sui. Homo cum peccato suam Deo subjectionem negat.
Peccatum est infinitum offensa ab homine facta in Deum, quod est ens infinitum. S. Thomas Aquinas docet gravitatem culpae pensari dignitate offensi. Exemplum. Homo homini alapam dat amico, qui respondens ei alapam dat et omnia ibi terminat. Sed si alapam daretur Majori civitatis, Guido condemnabitur, verbi gratia, ad annum in carcere. Si Praefecto, vel Capiti Regiminis vel Civitatis eam dabis, huic poenae in dies maiores, usque ad mortem vel incarcerationem vitae, damnabitur. Quid poenarum diversitas? Gravitas enim delicti attenditur dignitate personae offensae.
Cum gravi peccato peccatur, ille qui offenditur Deus est Infinitus, cuius dignitas infinita est, peccatum est infinitum. Ut autem gravitas peccati melius cognoscatur, tripliciter intelligimus scenam.

1) Ante creationem hominis et mundi materialis, Deus Angelos pulchros creavit, quorum princeps Lucifer in maximo suo splendore sicut sol refulsit. Omnes ineffabili gaudio fruebantur. Aliqui horum angelorum bene nunc sunt in inferno. Non iam lux eos ambit, sed tenebrae; non iam gaudiis, sed cruciatibus sempiternis fruuntur; non iam exultationis, sed horrendarum blasphemiarum cantica proferunt; non iam amant, sed in aeternum oderunt! Quis eos ab Angelis lucis in daemones transfiguravit? Gravissimum superbiae peccatum, quod eos contra Creatorem suum rebelles fecit.

2) Lacrimarum convallis tellus non semper dictum. A principio erat paradisus deliciarum, Eden, paradisus terrestris, ubi omne tempus erat temperatum, ubi flores non corruerunt, et fructus non cessaverunt, ubi volucres celi et animalia terre mitis et mansueti sunt. venustae, dociles notae viri. Adam et Eva in illo paradiso deliciarum vivebant et beati et immortales erant.
Quodam momento omnia mutantur: terra ingrata fit et labori, aegritudines et mors, discordia et neces, omnes cruciatus homines affligunt. Quid est quod terram de valle pacis et gaudii transfiguravit in vallem lacrimarum et mortis? Peccatum gravissimum superbiae et rebellionis Adam et Evae commissum: originale peccatum!

3) Iesus Christus, Filius Dei homo factus, in monte Calvariae moritur, cruci affixus, et ad eius pedes Matrem suam Mariam, dolore dilaceratus.
Peccatum commissum homo iam non poterat reparare offensam Deo factam, quia erat infinita, dum reparatio eius finita est et limitata. Quomodo ergo potest homo seipsum salvum facere?
Secunda Persona Sanctae Trinitatis, Filius Dei Patris, homo similis nobis fit in purissimo semper Virginis Mariae utero, et in tota vita sua continuum martyrium sustinebit usque ad consummationem nefandae crucis pegmate. Iesus Christus, secundum quod homo, pro homine patitur; sicut Deus, immensam satisfactionem suam dat, qua infinita offensio ab homine ad Deum facta sufficienter reparatur ac sic humanitas redimitur et salvatur. Quid fecit Iesus Christus, homo dolorum? Et quid de Maria, Immaculata, tota pura, tota sancta, Mulier dolorum, dolorosa? Peccatum!
En ergo gravitas peccati! Et quomodo nos aestimamus peccatum? Leve, res levis! Cum rex Franciae sanctus Ludovicus Nonus pusillus esset, mater eius, Blancha regina Castellae, eum ad sacellum regium assumpsit, et ante Iesum eucharisticum oravit sic: « Domine, si meus Ludovicus macularet. ipse etiam mortali peccat, nunc ad superos sume, quod illum mortuum videre quam tam grave malum malim!». Hoc est, quam veri Christiani peccatum aestimaverunt! Unde tot martyres fortiter obierunt martyrium, ne peccarent. Inde est quod tot de saeculo reliquerunt et in solitudinem secesserunt ad vitam eremiticam vivendam. Quam ob rem Sancti multum oraverunt ne Dominum offenderent, eumque magis magisque amarent: eorum propositum fuit «melius esse mori quam peccare»!
Ergo gravissimum peccatum est maximum malum quod potest committere. id est miserrimum infortunium quod nobis accidere potest, vide quod in periculo nos ponit amittendi Paradisi, locus aeternae felicitatis, et in infernum, in locum aeterni cruciatus, incidamus.
Iesus Christus, ut gravius ​​nobis peccatum remitteret, sacramentum confessionis constituit. Hoc utamur, frequenter confitendo.

II - nono sextae feriae prima mensis

Cor Iesu nos infinite amat et quoquo pretio nos salvare vult, ut in caelis in aeternum felices efficiat. Tamen, ut libertatem quam dedit nobis colat, operam nostram desiderat, correspondentiam requirit.
Ad salutem aeternam facillime nobis, per sanctam Margaritam Alacoque, eximiam promissionem fecit: « Tibi promitto, in excessu Cordis mei Misericordiae, quod omnipotens Amor meus omnibus gratiam ultimae poenitentiae largiatur. illi qui Kalendis Veneris mensis novem continuos menses communicabunt. Non morientur in opprobrio meo, neque in susceptis Sanctis Sacramentis, et in ultimis momentis Cor meum illis asylum tutum erit ».
Hanc promissionem extraordinariam a Leone Papa XIII sollemniter approbatam et a Benedicto XV Papa in Bulla Apostolica introductam, qua Margareta Maria Alacoque sanctus declaratus est. Hoc firmissimum fidei suae documentum est. Iesus Suam Promissionem his verbis incipit: "Promitto tibi" ut intellegamus nos, cum gratia extraordinaria, Verbum suum divinum committere intendit, quo tutissima fidere possumus, revera in Evangelio S. Matthaeus (24,35, XNUMX) dicit: «Caelum et terra transibunt, verba autem mea non transibunt».
Postea addit «... in excessu Misericordiae cordis mei... », ut cogitemus hic nos agere cum tanta Promissione extraordinaria, quae nonnisi ex nimia vere infinitae Misericordiae provenire potuit.
Ad nos igitur certos reddendos se quoquo pacto suam pollicitationem servaturum, Iesus nobis narrat hanc eximiam gratiam concessurum «…. Omnipotens Amor Cordis sui.
« ... non morientur in infortunio meo ... ». His verbis Iesus promittit se facturum extremum vitae nostrae tempus cum statu gratiae congruere, ut in caelo aeternaliter salvi erimus.
Cuivis fere impossibile videtur ut tam facili instrumento (i.e. Communione accipienda qualibet sexta primi mensis per menses 9 continuos) singularem gratiam boni mortis obtinere possit ac propterea aeternam in caelo felicitatem consideret. inter haec facilia media et tam extraordinaria gratia cum « Infinita Misericordia et Omnipotentis Amore » interponitur.
Blasphemia est cogitare facultatem quam Iesus Verbum suum non impleat. Hoc quoque suum impletur pro eo qui, acceptis novem Communionibus Deo agentes, tentationibus oppressus, occasiones malas trahens et humana infirmitate superatus, errat. Omnes igitur diaboli machinationes animam illam a Deo disrumpant, quia Iesus volens, si opus est, etiam miracula facere, ut bene possit salvari, qui fecit, novem primas sextas ferias, etiam actu perfecto. doloris., cum actu amoris in ultimo vitae terrestris momento.
Quibus praescriptis Communiones 9 fieri debent?
Idem valet de quinque primis sabbatis mensis. Communiones sumendae sunt in gratia Dei (i.e. sine gravi peccato) cum desiderio vivendi ut bonus christianus.

I) Patet quod si quis communicaverit sciens se in peccato mortali esse, non solum paradisum non secure, sed indigne divina Misericordia abutentes, se magnis poenis dignos efficiant, quia non honorent. Cor Iesu, gravissimo sacrilegii peccato, eum horrere laceraret.

2) Qui communicat ad securam Paradisum ut peccati vita se relinquat, hac mala intentione demonstraret se peccato addictos esse, et consequenter earum Communiones omnes sacrilegae essent et ideo magnam promissionem non acquirerent. Corde Sacro, damnandus ad Orcum.
3) Qui, recta intentione, bene Communiones (i.e. in gratia Dei) communicare coeperint, et deinde, ob humanam fragilitatem, interdum in peccatum grave incidant, hic, si sui lapsus poenitet, se remittit. in gratiam Dei cum Confessione et alias pergit ad Communiones bene requisitas, certe Magnam Cordis Iesu Promissionem assequeris.
Cordis Iesu infinita cum magna Promissione IX I sextae feriae auream nobis dare vult clavem qui aliquando ianuam Paradisi nobis aperiet. Nobis est haec singulari gratia, quae a divino Corde suo nobis oblata est, quae nos infinite amat amore et materno.

III - V prima sabbatis mensis

In Fatima, in secunda apparitione diei 13 iunii 1917, Beata Virgo, postquam felicibus visionariis promisit se Franciscum et Giacintam in Caelum mox sumpturum esse, adiecit se ad Luciam:
« Hic diutius manere debes, Iesus te uti notum fac et amabilem ».
Novem fere anni elapsi sunt ab illo die ac die X mensis Decembris anno MDCCCCXXV in Pontevedra, in Hispania, ubi Lucia suum novitiatum faciebat, Iesus et Maria venerunt servare promissionem quam fecerant eique praecipere ut melius notum fieret et ubique terrarum diffunderentur. Devotio erga Immaculatum Mariae Cordem.
Lucia vidit infantem Iesum apparere iuxta Sanctam Matrem suam, quae in manu tenebat corium spinis cinctum. Iesus dixit ad Luciam: « Miserere Sanctissimae Matri tuae Cordis. Spinis cingitur, quibus ingrati homines singulis momentis pungunt, nec quisquam ex eis reparatione evelletur ».
Tunc Maria locutus est et dixit: « Filia mea, vide Cor meum spinis cinctum, quo ingrati homines suis blasphemiis et ingratitudine jugiter pungunt. Conaris saltem consolari me et in nomine meo annuntiare: « Hora mortis spondeo assistere omnibus gratiis ad aeternam salutem necessariis omnibus qui confitentur, communicant, sacram Communionem recitant primo Sabbato quinq. menses continuos, rosarium, et me sociant horae quartae meditationi mysteria Rosarii cum animo mihi actum reparationis offerendi ».
Haec est Magna Promissio Cordis Mariae, quae iuncta est Cordis Iesu: Sanctissimae Mariae promissionem obtinendam, condiciones requiruntur:
1) Confessio intra octo dies vel amplius facta, animo reparandi delicta contra Immaculatum Cordem Mariae. Si hanc intentionem in confessione facere neglexeris, id in sequenti confessione enuntiare potes, prima opportunitate adhibita confitendi.
2) Communio — Sabbato primo mensis sumpta et per 5 menses continuos.
3) Rosarium – recitare saltem tertiam partem Rosarii dum de suis mysteriis meditatur.
4) Meditatio — quarta horae mysteria Rosarii meditatio.
5) Communio, meditatio, recitatio rosarii semper facienda est animo Confessionis, id est cum animo reparandi delicta contra Immaculatum Cor Mariae commissum.

4 – Quotidiana recitatio trium Ave Maria

Sancta Matilda de Hackeborn, monialis Benedictina, quae anno MCCXCVIII mortua est, cum timore mortis suae cogitans, Madonnam oravit, ut ei in extrema hora subveniret. Matris Dei responsio admodum solacii fuit: « Ita faciam quod petis a me, filia mea, sed rogo te ut quotidie tres Ave Marias recitares: prima gratias aeterno Patri, quod me omnipotentem fecerat. in caelo et in terra; secunda glorificare Filium Dei, quia tantam scientiam et sapientiam mihi dedistis, ut omnes sanctos et omnes angelos superem, et me tanto splendore circumdedisti, ut totum Paradisum, sicut sol splendens, illuminarem. ; tertia, ut Spiritum Sanctum honoret, quia ardentissimas dilectionis suae flammas in corde meo accendit, et me tam bonum et benignum, ut post Deum dulcissimum et clementissimum essem». Atque hic peculiaris Madonna promissio, quae ad omnes pertinet: « Hora mortis ego;
Adero tibi, consolans te et omnem vim diabolicam absti- nentem;
2° infundam te lumine fidei et cognitionis, ne fides tua per ignorantiam tentetur; 3) Adiuvabo te in hora transitus tui vitam divini Amoris infundendo in animam tuam, ut adeo in te praevaleat, ut omnem dolorem et amaritudinem mortis mutes in magnam dulcedinem » (Liber specialis gratiae – p. 47 i. Peculiaris igitur Mariae promissio tria nobis reddit:
1) praesentiam eius in puncto mortis nostrae ut nos consoletur et diabolum et eius tentationes auferat;
2) tantae lucis fidei infusio ut omnem tentationem exclu- sionem religionis causare possit;
3) in hora ultima vitae nostrae, sancta Maria tanta nos replebit dulcedine amoris Dei, ut dolorem et amaritudinem mortis non sentiamus.
Multi sancti, incluso Sant'Alfonso Maria de Liquori, San Giovanni Bosco, Padre Pio da Pietralcina, studiosi fuerunt propagatores devotionis Tres Ave Marias.
In praxi, ad obtinendam promissionem Madonnae satis est tres Ave Marias matutinas vel vesperas recitare (melius adhuc mane et vespere) secundum intentionem a Maria ad sanctam Matildem expressam. Laudabiliter S. Josephum, S. Morientium Patronum, orationem addere;
« Ave Ioseph, gratia plena, Dominus tecum, benedictus tu in hominibus et benedictus fructus Mariae, Iesu, Sancte Ioseph, Iesu Pater alumne et semper Virginis Mariae, ora pro nobis peccatoribus. nunc et in hora mortis nostrae. Amen.
Posset aliquis cogitare: si me servavero recitatione quotidiana trium Ave Maria, tunc potero pacifice peccare, adhuc me servabo!
Minime! Hoc cogitare est a diabolo decipi.
Animae rectae optime noverunt neminem se posse salvare sine gratis correspondentia gratiae Dei, quae nos leniter impellit ad bonum faciendum et malum vitandum, ut docet S. Augustinus: «Quisquis te creavit sine te, non te salvat sine te. ».
Praxis Trium Ave Maria medium est ad bonos homines obtinendos necessarias gratias ducendi vitam christianam et mori in gratia Dei; peccatoribus, qui fragilitati debentur, si tres Ave Marias perseveranter recitaverint, quotidie serius aut citius obtinebunt, saltem ante mortem, sincerae conversionis gratiam, verae poenitentiae, et ideo fient; sed peccatoribus, qui mala intentione recitant tres Ave Marias, id est, peccatricem suam vitam malitiose continuare praesumptione salvandi usquam per Madonnam promissionem, istos profecto non perseveret digna poena et non misericordia. in recitatione trium Ave Maria, et ideo non obtinebunt promissionem Mariae, quia specialem promissionem fecit non abuti nos divina misericordia, sed juvare perseverantes in gratia gratum faciente usque ad mortem nostram; ad adiuvandum nos, diabolo vincula rumpe, ad aeternae paradisi felicitatem convertendi et obtine. Posset aliquis obiicere quod magna est dispositio in obtinenda salute aeterna cum simplici recitatione quotidiana trium Ave Maria. Bene, in Conventu Mariano Einsiedelnensi in Helvetia, Pater G. Battista de Blesis ita respondit: «Si hoc modo videtur incomparabile ad finem quem vis consequi cum illa (salutem aeternam), omnia quae agenda sunt conqueruntur; Sancta Virgo, quae eum singulari promissione ditavit. Vel potius Deum ipsum reprehendis, qui tantam potestatem dedit. Ceterum nonne forte in consuetudine Domini est maxima miracula facere, quae simplicissima et incomparabilia videntur? Deus absolutus est magister suorum donorum. Sanctissima autem Virgo, in sua intercessionis potentia, parvulo homagio non proportionata liberalitate respondet, sed amori suo tamquam tenerrima Mater proportionata ». – Hac de causa Venerabilis Servus Dei Aloisius Maria Baudoin scripsit: «Tres quotidie Ave Maria recita. Si fidelis es in hoc tributo Mariae solvendo, Paradisum tibi promitto ».

5 - Catechismus

Primum Praeceptum « Non habebis alium Deum ante me » iubet ut religiosos, id est, in Deum credas, ei diligas, colas et servias ei ut unico vero Deo, Creatori et Domino omnium rerum. Sed quomodo potes scire et diligere Deum nesciens qui sit? Quomodo potest homo servire ei, id est, quomodo potest homo facere voluntatem suam, si legem eius negligit? Quis nos docet, quis sit Deus, natura, perfectiones, opera, mysteria, quae ad illum pertinent? Quis suam nobis voluntatem explicat, legem suam nobis demonstrat? Catechismus.
Catechismus est summa omnium rerum quae Christianus scire, credere et facere Caelum mereri debet. Cum novus Catechismus Catholicae Ecclesiae nimis copiosus sit pro simplicibus Christianis, opportunum visum est in hac quarta parte voluminis, in universum referre insolubilem Catechismum S. Pii magni philosophi Galli, Etienne Gilson «mirabile; summa cura et brevitate ... theologia coacta sufficiens ad viaticum vitae ». Sic illi (et Deo gratias agentes adhuc multi sunt) qui eam magni aestimant, eoque fruuntur, contenti sunt.