Verbum est penitus Madonna tres fontes Bruno Cornacchiola

Plenum nuntium Virginis Apocalypsis ad Brunonem Cornacchiolam

Nuntius in hac pagina abbreviata est versio originalis. Perfecta versio secreti, quae Brunoni Cornacchiola credita est, in Archivo Congregationis pro Doctrina Fidei in Vaticano reponitur. Exemplar huius epistulae exstat exemplum quod in Brunonis notis una cum aliis nuntiis e Virgine Revelationis repertum est. Haec scripta in pulcherrimo libro divulgata sunt, a Saverio Caietae diurnario edita et editrice Salani edita. Ego te invitare ut emas. Plura de hoc libro preme in nexum infra.

... Et in medio huius lucis supernaturalis video saxum topho. Elevatus in aere, supra illum saxum, video cum stupore et affectu, qui vix sustineri potest, figuram mulieris paradisi.
Stat.
M. TVLLI CICERONIS primum est loqui clamoris, sed vox faucibus faucibus moritur. In topho petra, non in centro specus, sed ad sinistram spectantis, ubi genuflexi sunt filii, vere est Dominam Mariam, quam assidue invocant.

Pulchritudinem eius ac splendorem describere non potest.

Interrogantibus me: "Quam pulchra fuit Domina nostra?", saepe respondeo:
"Cogita rem pulcherrimam imaginari potes. Putasti? Bonum est. Virginem illam malo appellare, et non Madonnam multo formosiorem. Cogita iuvenculam et pulchram mulierem plenam gratiis sibi immediate a Sancta Trinitate donatis, virtutum in obsequio Amoris viventium, eorum donorum quae sola Magna Dei Mater habere potest, de caelesti illa dignitate, quae sola Regina est. Caelum et terram habeat.

Virginem charam describam, vix ut potero. Dico modo illam speciem mulieris Orientalis cum colore obscuro, olivae. Super caput impositum pallium viridis habet; virens sicut color prati in vere. Toga procumbit nudo pede deae. Sub pallio viridi videas crines nigros cum discrimine in medio, sicut Indus.
Habet vestem candidam et longam, manicas latas, collo clausas. Coxa rosea cingulo circumdata, duabus flapsibus descendentibus ad dextrum, in summo genu descendentibus.
Illa iuvenculae sedecim ad octodecim annos apparentem habet. Postea considerabo altitudinem unius metri et sexaginta quinque. Hic est vere, Domina Speciosa, ante me miseram creaturam!

Oculi peccatores, qui tantum viderunt mala, vident, hae aures, quae audiverunt tot haereses. Vere pulchra est Virgo, pulchritudinis quam ne fingere quidem possumus! Caelestis pulchritudinis, spiritualis pulchritudinis, corporis decoris. Profecto numquam cogitare possumus quam pulchra sit Mater Dei ac Mater nostra, sed si eam amamus, cordis oculis eam videbimus.
Libellum cineraceum habet in pectore, quod in dextra manu tenet, id est Bibliam, id est Revelationem Divinam, et, sinistrae manus digito indicem, ostendit pallio nigro iuxta Crucifixum ligneum fractum. in partes plures, quam ego ex Hispania reversus sum, genibus fractis et coeno injectus sum. Pannus niger talaris sacerdotalis est.
Nunc laevam manum pone dextram, quae libellum in pectore tuo tenet. Est in ea materna dulcedo, dulce tristitia. Loqui incipit placido, etiam continua voce, quae penitus in spiritum penetrat.

Ostendit itaque. Vocem eius audio, mirabilem et canoram dicentium;

“Ego sum quae in trinitate divina. Apocalypsis Virgo sum. Tu me persequeris; est satis! Revertimini ad sanctum Barreum, aulam supernam in terris. Obedite Ecclesiae, obedite auctoritati. Obedite, et statim hanc viam relinquite, quam accepistis et ambulate in Ecclesia, quae veritas est, et tunc pacem et salutem invenietis. Extra Ecclesiam, a Filio meo condita, tenebrae sunt, perditio. Redi, revertere ad purum fontem Evangelii, qui est vera via fidei et sanctificationis, quae est via conversionis (...).
Virgo pergit: « Iuramentum est Dei et manet aeternum et immutabile. Novem feriae Sacrae Cordis, quam tibi fecit uxor tua fidelis, antequam ad viam mendacii facias, te salvam fecit (...)”.

Carissima Virgo, mihi quoque indigno peccatori revelare dignata est, vitam suam ab initio suae creationis in Deo usque ad finem vitae terrestris cum gloriosa Assumptione corporea;
« Corpus meum non putrescit nec putrefieri potuit. Filius meus et Angeli venerunt ad me in tempore transitus mei. Multum orare et precare Rosarium cotidianum pro conversione peccatorum, infidelium et pro unitate christianorum. Rosarium dic! Quoniam Ave Maria, quam fide et amore dicis, tot sunt sagittae aureae quae ad Cor Iesu perveniunt, orate pro unitate omnium christianorum in Ecclesia a Filio meo formanda condita, et unum ovile et unicum pastorem; Cum Sanctitate Patris (ut Papam appellat Virgo): Ego sum magnes divinae Trinitatis, qui animas ad salutem attrahit. Malum constituto in mundo crescet et corpus mundi in eremiticam et coenobium intrabit. Esto fidelis in tribus punctis albis, et invenies salutem in humilitate, in patientia, in veritate: Eucharistia, immaculata, id est, in dogmatibus, quae pro me fundavit Ecclesia, et Pater Sanctitas Petrus. Papa, Ecclesia persecu- tionem viduam relinquet. Hic es tu!"

Carissima Virgo pergit loqui: « Multi Sacerdotis mei filii, seipsos in spiritu, interne, et in corpore, exterius, id est, externa sacerdotalia signa jactantes, spoliabunt. Haereses augebunt. Erroribus corda filiorum Ecclesiae intrabunt. erunt confusiones spirituales, erunt confusiones doctrinales, erunt scandala, erunt certamina in eadem Ecclesia, interna et externa. Ora et age poenitentiam. Dilige et dimitte te ipsum. Haec est vera, clara actio, plena Caritate. Pulcherrima est poenitentia. Poenitentia efficacissima est amor.

Iterum mihi narrat Virgo controversias fore, vim, figuras, spiritum humanitatis, immunditiam variis formis crescentem, indifferentiam rerum sanctarum « apprehendere et promovere in Ecclesia Filii mei.

Prosequitur: “Matrem me voca. Me matrem voca, quia mater sum. Sum Mater tua et Mater Puri Cleri, Mater sacri Cleri, Mater fidelium Clericorum, Mater Vivi Clerici, Mater Unio Clerici.

Ita, fratres, studeamus illas aureas sagittas facere in Cor Iesu per Mariam intrare. Oremus, cotidie sanctum Rosarium recitemus. Cum negat Auctoritatem humanitas, negat veritas, Hierarchia, negat infallibilitatem, Fidem, ubi salutem invenire possumus? Virgo Revelationis nobis iterat, nos habere salutem: Ecclesia, habere auctoritatem, ad salutem nos dirigere: Ecclesia, fidem habemus: Ecclesia!

"Quicumque est intus gratia, non egreditur, inquit, qui foris est; Quaeso, intra!"

Deinde ut certitudinem mihi dones, Visio res divina est, quod mihi signum dat. Etiam me prudentem et patientem invitat: « Cum aliis dixeris quae vidisti, non tibi fidem dabunt, sed teipsum ne deprimas neque avertas (…). Scientia negabit Deum et invitationes declinat «.

Mater misericordiae pergit: « Magnum et speciale beneficium polliceor: pertinacissimas virtutes convertam, quae cum hac peccati terra operabo (in terra, in loco Apparitionis). Veni cum Fide et corpore et anima spirituali eris (Little earth and a lot of Faith). noli peccare! Noli ire cum peccato mortali, quia mala augentur ".

Quid narravit nobis dilecta Mater? Monere voluit quovis modo mori posse, his praesertim temporibus: cum infortunia, clades naturales, morbos, vitia, rapinas, revolutiones, bella, quae toto orbe terrarum orta sunt.
Indicavit nobis poenitentiam agere et orare ut mundum intelligat Sacerdotem in Ecclesia humanitatis esse salutem.
Cum Sacerdote honeste colamus, sine impedimento in suo officio. Dei opus eius opus est, ipse Christus est. Imitemur eum in omnibus, et erit nobis totus divinus.
Viam veritatis ambulamus, veritatem toti mundo deferimus, quam nosse, amare, obedire et defendere debemus.
Sacerdotem auscultamus, qui Episcopi auctoritate vivit, audimus Episcopum qui vivit et unitur Sanctitati Patris, audimus Papam in Ecclesia viventes, qui est in Auctoritate et Fide Dominae Nostrae Iesu Christi; uti verus eius Vicarius et successor Petri, qui continenter et infallibiliter nobis ostendit viam veritatis ad vitam obtinendam.

Haec est temptatio e Nuntius XII mensis Aprilis. Haec sunt quae me et te postulo. Hoc est quod debemus intelligere, facere et facere et exemplo et verbo vivere.
Carissima Virgo etiam secretum Nuntius mihi dictavit quod sua voluntate debebam « Sanctitati Patris » personaliter tradere, comitante « alio sacerdote (a superioribus distincto) quem cognosces et senties coniunctum. vos. Ostendet tibi quis comitabitur te ". Nuntius hic occultus remanebit quandiu Deus vult.
Occulta quae Virgo dixit, et quae non sunt omnibus, non quaerimus. Sed ea quae in occulto vixisti, ea quae omnibus sunt virtutibus conemur vivere.
Virgo loquitur circiter horae et viginti minutae. Tum silet, et manibus semper subridens in pectore, paucis gradibus, nutu capitis nos salutat, specum traiicit et ad parietem dextrum attingit, paulum versus dorsum, topho penetrando evanescit. murum versus Sancti Petri.

Non est amplius…! Restabat ejus paradisi odor, delicata, recens, vehemens, indubitata, quae nos perfundit ac specum.
Manibus me invenio in crinibus, in principio apparitionis.
Miramur. Conturbatus sum etiam, quod sentio vere magnum evenisse sacrum.
Omnes tardius ad normalem revertamur. Plantas, solem, filios moventes video.

Sumptum ab "Ama te ipsum". Nomenclator Sacrorum Consociationis Numero die 9 mensis Maii anno 2013. Biographia peculiaris Brunonis Cornacchiolae. SACR