Venire ad Dominum est ex imminenti? Respondit pater Amorth
Scriptura nobis de primo scilicet adventu historical Iesu: qui cum incarnatus in utero habens de Spiritu Sancto ex María Vírgine, et docuit, pro nobis mortuus est, resurrexit a mortuis et tandem ad caelum ascendit. Et CL Scriptura loquitur de secundo adventu Iesu; cum autem ad gloriam, ad judicium. Et non est locutus est nobis in tempore medium, etiamsi Dominus non indicavit nobis quia semper manet in nobis.
Concilium Vaticanum in documentis de vobis volo admonere est magna summary de N.. IV De Constitutione «Dei Verbum." Exprimere possumus ea aliqualiter rationem: deus locutus est ad nos ante per Prophetas (Vetus Testamentum), deinde per Filium (Clementine_Vulgate) et misit nos et Spiritus Sanctus, qui conficiat aliquet. "Aliquet nulla alia publica expectanda est ante gloriosam manifestationem Domini nostri Iesu Christi".
In hoc autem loco num ignoratis quoniam princeps, de secundo adventu Christi, Deum non habet temporis revelata est nobis, sed sibi fuerant. Et num ignoratis quoniam princeps et apud Evangelistas et in Apocalypsi, lingua usus sit interpretata in ex illo litterario qui pressius dicitur "apocalyptic" (hoc est, ea quoque dat pro imminenti facta est historically in fieri et in millibus annorum propter nunc videt in spiritu -ndr-). Et si expressis S. Petri nobis narrat quod a Domino, "unus dies apud Dominum sicut mille anni" (2Pt 3,8), non possumus quidquam de temporibus deduce.
Etiam sit verum quod ex verbis usus est fere patet, in opus providebatur, ut semper parati esse; spem conversionis necessitas. Ad underline ex una parte, de necessitate est 'semper est paratum "et ex alia parte de secreto ex parusiae (hoc est, in secundo adventu Christi) apud Evangelistas (cfr Mt 24,3), invenimus duos facta misceri simul, unum prope (iniquitatis præfinita) et unus ex matura ignota (in finem mundi). Ut etiam in nostris invenimus, quod singula ibi simile, si cogitamus ex duabus facta vitae, nostrae mortis, et propria parusia sempiternam.
Ergo si custodieris mandata et maxime quando privata interpretationes referendo audi nos. Non ait Dominus ad nos terrent, sed vocare nos back. Loquitur et nunquam satiat nos, ut rettuli, sed ut nos ad ventilabis mutatione vitae. Pro nobis viri sitis, quam curiositati potius conversionem. Propter hoc quod est accipere inspexit quod expecto imminenti innovations, sicut jam feci Beroensis Thessalonicensium (I ch. V, II c. III) in tempore S. Pauli.
"Ecce ego veniam mane - Maran Atha (id est, veni, Domine Jesu)" ita ad finem Apocalypsis, recolligens in Christiano necesse est habitus esse. Spem in animo est acetabulum actionem Deo et habitus promptus est animus ex continua receperint Domino, ubicumque venit.
Ave Gabrielis Amorth