Satus vestri cotidiana exercitatione pietatis velox ad diem: Februarii II, MMXXI

Christiani utuntur "Amen" ut aliquid dicamus. In fine precationum affirmamus Deum absolute auscultare precesque nostras exaudire.

S. Scripturae Lectio - II ad Cor 2, 1-18 Quamvis multae promissiones Deus fecerit, haec sunt « Ita » in Christo. Et sic per ipsum « Amen » dicitur a nobis in gloriam Dei

Quando orationes nostras "Amen" cum "Amen" cludimus, num modo conficimus? Imo verbum vetus hebraicum amen in tot linguis diversis est translatum ut verbum universale factum sit. Hoc verbum Hebraicum ferrum carpit: significat firmum, verum vel certum. Dicere est: "Verum est!" "Ius est!" "Fac sic!" aut "fiat!" Iesus usus «Amen» significat alium usum significantem huius verbi. Iesus saepe in sua doctrina incipit his verbis: « Amen, amen dico vobis. . . vel, amen, amen dico vobis. . . « Hoc modo Iesus affirmat verum esse quod dicit.

Cum ergo dicimus "Amen" in fine Orationis Domini, vel quamlibet aliam orationem, confitemur Deum certe exauditurum et exauditurum preces nostras. Potius quam signum esse approbationis, "Amen" est missio fiduciae et certitudinis, Deum nos audire et nobis respondere.

Oratio Pater caelestis, tu es fidelis, stabilis, confidens et verus in omnibus quae dicis et facis. Adiuva nos in fiducia amoris et misericordiae tuae in omnibus quae agimus. Amen.