Omnis cultus facite gratias agens potens
Ardentissimam caritatem.
Quid tibi gratias agimus tibi, Domine, in qua me dignata es accedere et communicate mecum hoc mane tui Corpus tuus sanguis tuus anima tua divinitatis? Ut caelestia Sanctos laudem dignitatemque mihi infinita bonitate. O quando video me quasi signum ut habiti ab amore vere possum dicere: Deus meus es tu, amor meus, omnibus mihi, et ego omnia tibi? Quando et projeci omnes res huius mundi, donec nihil aliud quam cupio tibi sola? Nihil amplius desideres plus diligunt te nunc, et discumbere, et numquam rursus Separatione dividet me Dominus nonne tu, domine vita animae meae. Deh! Hoc tandem et semper et in quo experiri libet doloribus numquam extinguunt. Quid vis ut faciam tibi, mi divina flamma, mi dulcis amor? Qui tantum dilexit ut adversum me, ut videam te torqueo tineri? Etiam Etiam; Volo ut conteram eum et omnes creaturae, et non est pax, sed solum apud te.
Resigno quae tibi, dabo tibi et dimittam te totosque. Patiar quod vis; durissima crucis erit dulce mihi; provisum est, ut caritas vestra auctos configurat me, et clavos tuam gratiam.
Crucis amorem.
Legem pone mihi, Domine, ad pondus portant in carne mea, ut non scandalizat te, et non carere vellem. Multa enim passa doce me tantum tibi me infinitum non sit maius et minus aestimare. Non aliunde cognoscere futura damna, nisi gratiae tuae fructum aliud nisi quod ames me et te separaverit odi ut et vos diligatis omnia accedit. Tu solus esto mihi in amorem, tantum in fine vitae meae, est affectus et actiones. Mihi vide ne tibi semper et ubique, ad te suspiramus, ut pro te mihi adiungere, omne quod fit intolerabilis et non in me tibi omnes cogitationes et affectus meam solus, et non petisti tibi tempore invenies quod non aliud jucundum habere, quam passus est, et fecerit voluntatem tuam.
Amans adoratam reliquisset.
Non autem quod operatus es in me: salutare vultus mei, si fuissent Deo tuo, quod es, deus meus? Sic etiam hoc genere infinita caritate diligo, sed etiam antiquum novus insuper etiam pluries renovandum constans; Ego obstupefactus ille et coactus sum ut tacere. Accende, Domine Deus caritas est: et in flamma, gelidusque corde, et scire te amare te possim constanterque credendam.
Dona mihi, Domine, ut inveniam te plus voluptas quam omnes creaturae, magis quam sanitas, pulchritudo, gloriam, honorem, et virtutem: divitiae: scientiae amicitiae, fama, et in laudem, more, postremo, quam cuncta potes mihi, invisibilia et visibilia; infinitum enim amabilius donis. Tu es summum, potentissimum, Vir Nobilissime. Tu vero cum insanientibus furere: spiritaliter paradiso nemine fore te in exsilium. Cor meum invenire potest tantum in te pace perfecta. Tu scis, Domine, quia non est inventa sunt admirabiles opes quod in me et ego in te, ut habitant. Respice in me et ego in te ut obliviscatur te; Tu sequere me, cum a vobis quoque run; Mors mihi minitaris audeo te separari.
Dolorem et amorem.
Et ut permanere possint vivere sum ut supra diximus, oh deus meus? Potest cogito tot vitia mea, et coram te fateor ea sine doloris moreretur? O infinitae misericordiae! Domine omnipotens, infinite misericors! Quam multa a me autem non semper habetis ad currendum in profundum inferni cruciatibus derelinquas me manus daemones Et hoc est quod non vis ut faciam tibi. Stes me insidiantem mihi permitte meam contemnit ingratitudes meum pro me ad vos desiderabat; contra me levare porrigis. Domine animam meam vitae meae? Quod ego in statu, ubi non derelinqueret vos? Ego igitur absque lumine, sine viribus, sine vita, sine caritate, nequissimum servum: et peccatum est satanas. Adhuc modicum est, et ego non sum: tu quis es mei Deus meus omnia mea summum bonum mea, spe sola, et profundum est ipse qui facit tantis afficiar malis. O si me semper dilexi te O si tibi umquam offendi? O si non essent semper in cordis domino meo?
Quaestio amoris.
Remove a me, Domine, ab omnibus qui longe estis a me, separat a terra muros et ducit amore te mihi Miseret me movet quam perdere omnia. Imperare affectus, spem, vires, tota anima, tota corporis omnis actus secundum voluntatem. Tu nosti solus me perfecte videre vos soli in latitudinem malis quoniam tu solus remedium. Et tu semper omnia pacis consolatio in valle lacrimárum gáudium in gloria erit, ut spero, in perpetuas aeternitates.