Et gaudium sunt in anima veniens de Purgatorio,

Animum tot doloris amor sit ex corpore et mundo immensum intelligit Deum summum, summa sanctitate Benignissimus et accepta Deo infinito amore complexa ineffabili gaudio. Et vincit anima caelesti Patria, Paradisus, in saeculorum saecula.
Non humano ingenio excogitari describere exultatio de illa benedicta hora, in qua anima defaecatum submittit in expiationem fugit ab eo ad caelum, quod creavit Deus, ut pura, et beatum sentiant usque in sempiternum united in sua Summa bene et in pace, et Oceanum beatitudinem.
Terrenum prae nobis satis novi.
Exsilio patriam rediens post diutina absentia videt terram nativitatis complexusque impense recuperandae libertatis carissima in pace infirmi, restituta revises penetral domum, redit serenum activae, nec nos pallidus ideam gloriae festa redirent animae ad Deum aeternum gaudium, quod non can adepto perdidit magis. Id agamus, ut a pallidus ideam de illa ut ventilabis ipsi, ut pie vivamus, ut receperint de poenis innocentum in perfecta unio ad divinam voluntatem: et, ut crescat merita nostra dari, uti omnes opes autem indicat in Ecclesia.
Eodem studio pallens nos existimare possumus poenis purgatorii exultatio animae magnitudo liberatus adiit paradisum terrenum omne gaudium mensuratur dolor. Nec satis tibi poculum aquae frigidae non si sitierit satietatem cibos si non lux est enim gaudium de stipula placidam cepisse quietem si sunt lassus.
Anima igitur est opinio crucians perpetuae beatitudinis crescit amore Deum quatenus tantum purificatus augetque fine expiationis benigna invitatio ad Deum inruit ipse est et gratia carmine eadem pene passus non plus gratiae infirmos sanari per medicum de poenis.