Revelatio Jesu ad S. Geltrude ut tibi remittatur

Geltrude fecerat facta confessione generali, cum tepore accedant. Apparuit ei sinistra foeda et foeda quae impeditum ab eius aure sua, et cucurrit ad prosternat se ad pedes Iesu, rogans veniam et misericordiam. Quod beati Salvator dulcissimus ei, dicens ei: «Et secundum viscera mea gratuita bonitate et det tibi indulgentiam et remissionem omnium meretur iniquitas tua. Quapropter suscipe penitenciam impono tibi quotidie ad annum facietis opus charitatis quasi faciat mihi iunctus amore quo me hominem salvare infinitam misericordiam cum ut quem placatus fuero tibi peccata. "

Geltrude accepit in toto corde suo: sed tunc nativitatis memoria suae fragilitatis, dixit: «Vae, Domine, et hoc non factum est mihi nunc hunc dimittis cotidie boni operis? Quid igitur agam? ». Iesus hisce verbis: «Quomodo si tam præterieritis sit securus? Interrogabo vos et ego unum solum gradum quod oblatum est animus, qui quidem gestus, nos una studio ad fratrem tuum, sed in charitate admonitus peccator est, non est homo iustus erat. Nonne tu, semel a die levare festucam de terra, et dicant in Missa pro defunctis? Et redde mihi nunc tantum unus horum actuum Cordis. »

In consolatione namque dulcis verba haec et dixit ad Jesum: S. Si tamen aliis participare posse hoc privilegium faciendo idem usu. «Sic» respondit Iesus. «Heu! quid faciam dulci grata fine anni qui aues cum eleemosynis operuerunt multitudo ».