Maria Virgo * loquitur de se et eius Brigida in Santa

«Ego sum regina coeli est, Mater Dei ... Ex quo occurrit Domino ineunte adulescentia mea, et salus mea, timentes fui semper eius adigit. Cum autem sciebam quia Deus meus, creator meus et iudicem de omnibus actibus ego dilexit eam intrinsecus: at si tunc eum offendere metuebam meis verbis et actionibus. Dein, cum exercitu eripui cognito quia dederat in lege sua et in praeceptis et in populum, et dixit eis: multa quoque prodigia et cum eis assidue certus sum in animo meo, ne quis nisi amorem illum; et quae sunt mundi dedit mihi tantam amaritudinem. Quod si voluerit redimere didicerunt mundi nasciturus de virgine, tanta caritate animatam sensi moveri, eo quod tantum vellem putavi nisi ipsum. Quantum ibam a communi sermone coram parentibus et amicis Et omne quod dedit mihi pauperis, et ipse tenentur solum simplex et pauci sunt veste vivere. Et sicut non aliquid aliud quam Deus. In corde perpetuo desiderante quod est ut vivat usque in diem pari ejus, ut digna sit servus Dei Mater Dei, quamvis non sum dignum arbitratus sunt. Intus faciam, vota quae in me manet virgo, si hoc placet Deo, et nihil aliud habeat in hoc mundo. Si enim diversa voluntas et voluntas voluit fieri meus quia non timens quicquam fore voluit mihi Regressi itaque ei. Ut spatium praestituat ad Templum ex virginibus aderant iuxta legem quam parentes obsequium est praestandum, et ego eram tendo per alius puellae; intus autem mecum cogitavi, quod nichil inpossibile Deo fuisset; et quia cognovi quod velis me noluit neque aliorum magis quam ille, qui custodiunt mihi virginitas esset, si probaverunt eo; aliter, ut fiat voluntas eius. Omnis dispositio in templo audito rediens domum Dei plus ardeam caritatem novus accenso igne quotidie et concupiscentia eius. Ideo recessit ab omnibus solito permanente solum dies noctesque magno timore meo dico quod aure audis contrariatur dilectioni Dei vel oculos videret elit. Timeo ne mihi etiam ego meam silere hoc loco dicere de expressing quae habebat, et tulit ad hoc pertinet, non est error; pono totam spem meam et sic turbavit Deo oblata tanta subito recordatus numinis modus creationem angeli serviunt, et infinita gloria eius ineffabilem . In mentis excessu, vidi tria mirabilia stella, sed non tanquam unum, quod lucet in caelo; est lux, sed ut ne quod lucet in mundo; degustans quasi maximum rebar, et thymiama compositum opere unguentarii, sed non qualis herbarum vel aliquid quod aromatica substantiae, sed ineffabilem et suavis est, unguentum in quo erat: Horruit et erat magna. In loco hoc, audivi altum voce, sed vox est non hominis; cumque audisset timui esset uisio. Et ecce angelus apparuit mihi vir similis pulchra est, sed non caro: qui dixerunt mihi: "Ego te salutant gratia plena ...". Auditis sermonibus volui sensum seu causa salutasset in via quando persuaserit indignum hoc et quidquid offerebatur, sed non ignorare nihil impossibile est Deum velle quod posse, et ipse mecum. Et dixit mihi angelus autem secundo: "Qui natus ex te sanctum, vocabitur Filius Dei (cf. Luc II); Fiat voluntas eius. " Non sum dignus, et quod angeli non petam et mysterium tanta peracta sed et requisivit quae esset ita factum est: cum ego non digna propter quae Mater Domini est, et homo, non sciebam; et dixit mihi haec verba respondit angelus, qui nihil impossibile fuit Deo, et vota sua omnia esse vera. Auditis angelus Dei sensit mater ingenti desiderio et amore plenum sensit; abundantes est anima mea in mensura caret caritate. Et hoc est, quod dixi verbis: 'fiat voluntas tua in me'. In his verbis, de filio Dei concipiuntur protinus in utero; sensi animam meam et ineffabili gaudio membra corporis metus. Et non custodivit eum dominus suus ferri sine dolor sit, sine gravitate, sine molestiae; Humiliabam me omnia portare me quia omnipotens est. Cum autem peperit et sine dolore peperit sine peccato concepit me sed in animo et corpore meo gaudium tangebat terram. Utque erat et ipse ingressus est per omnes artus mei gaudium universae animae in eandem modo venit et absque detrimento eorum virginitatem meam cum coepi membrorum meorum, et millies laudaverunt Dominum. Itaque dum pulicis pedes eius pulchritudo, anima mea plena est gaudium, cum scirem, quod talis non eram indignus est Filius. Cumque vidisset locum in manibus pedibusque unguibus haesit esset quoniam audierant ex Prophetis voluit crucifigi meos in lacrimas tristitia cordis tore. Et vidit Filius meus mihi, et lacrimas, Phylli relicta irremediabilibus lacrimis, et factus est nimis. Ego autem divinam virtutem consolabar iterum non noveram deum voluit esse oportebat prophetias evenire; ergo iuxta voluntatem eius, et dolor meus semper merged in gaudium ».