Tres species fontibus praeclara visa puella Bruno Cornacchiola

Sedens umbras eucalyptus Bruno utrumque intendere, sed non vacat scribere paucis notis liberos ad officium: «Pater, Pater nos non nibh erat, quoniam sunt spina dolet multi sumus nos ipsi et disculciatam discopertis ... ». «Sed non estis bonum est aliquid? Et vado, »inquit pater paulo angebatur. Sed antequam non usura obviam itur. Quippe sedere super struem parum Gianfranco filios et calceos quia calor detractumque die. Et fabros elit ponit emporium intueri manus imaginum. Interim Insula, pro auxilio Pater ut pila, ut est velle ad colligunt quidam flores in spelunca de Mun. "Bene, magis satagite sed et pusilli qui Gianfranco ut potuit malum, et non in spelunca prope ad illum." "Bene, ego tibi cura sit," Confirmet eo. Papa Bruno accipit Carlo duo cum eo, et ire per iter devium et pila non est inventus est. Fac, ut semper parum Gianfranco in loco suo vocat eum pater interdum responsum et post questus, accedit magis ad bassum andabamus infimo clivo aedificata. Ter quaterque opus est. Sed cum post vocantem se, et non accipit responsum, anxius Bruno reversusque est per iter devium ex Carlo ruit. Vocat rursus in maius et prolixius tendebatur voce: "Gianfranco, Gianfranco: Ubi es?", Sed responsa puerum iam non est, et non reliquit in loco, ubi eum. Magis ac magis sollicita, quod spectat ad eum in frutices et saxa, fugit ad oculum suum minimum puerum genua flectentibus ad antrum quod videt in ore gladii. "Island, ut in" clamor Bruno. Interim accedit ad antrum, puer, non solum utrumque enim genu, sed etiam tenet in manibus quasi per modum reperimus Nos orandi et sublimes, ad interiora respiciens omnem ridet ... Et videtur venas susurri eius quod ... Ipse gets propius ut ad minimum unus manifeste audit haec verba: « pulchra Domina ... pulchra Domina, domine ... pulchra! ... ». "Et hec verba ibidem orationis tamquam a carmen a laude:« revocat in memoriam patris ad verbum. "Quid dicis, Gianfranco?" Bruno clamat ad eum: "Quid iniuriam? ... Quid tu vides ..." Sed pueri captus novis aliquid non respondet, non agitabit se, manet in eo eadem repetat et inculcet quae semper risus lepidus et habitus et verba. Advenit cum Insula FLOS florum in manu: 'quid tu vis, Pater? " Ut, inter et iratum et stupet et conterriti, cogitat quæ est in ludo pueri, quoniam nemo fuerat in domo orare docuit pueri, habent quidem fuerat baptizatus. Et sic quaerit Insula: "Sed tu hoc ludo eum docere de" Bellum domine "?". «Non, pater: quia nesciunt eum, Im 'ludens ego lusit non Gianfranco». "Et venire quomodo tu dicis:" Speciosa domine "?" «Nescio, pater mi, maybe ingressus est aliquis per antrum". Sic fatus validis Insula extrudit flores, qui pepéndit in iuniperorum erat cibus dimota ostium, intuitus intus, tunc vertit: "Pater, nullus enim est!", Ad animi valedixit et cum se subito desinat, ac flores cadunt de manibus eius Flectuntur compressis manibus ipsa post fratres suos. Spectat ille de intus in spelunca: et tollebant dum murmurat: "Pulchra Domina, domine ... Gloria! ... '. Papa Brunonis, quam semper irascatur Dominus, et mente confusa est, illi curiosae atque explicare potest duobus novis iter faciens, et ponentes genua, incantato, intra in spelunca vultus ad semper in eadem voce perseveravit. Suspicari incipit se irridebant eum. Tum appellare, qui adhuc aspiciens pro pila Carlo: «Carlo, veni huc. Quid Insula et Gianfranco facitis ... sed quid est hoc ludum? ... Nonne in vobis? ... Audi, Carlo, suus 'sero habeo ut parare ad crastinum orationem, perge et ludere, ut diu vos non est in illo caverna…". Clamoribus attoniti vultus Caroli Pater: «Pater, ego non ludo non possum ..." et coepit abire cessat subito convertit in speluncis et junctis manibus dabit verbum iuxta Insula. Quod etiam sciri a puncto intra spelunca et aut teneri: idem repetit verba et alia duo ... Dad et non poterit stare posse atque clamat: «Et non, huh? ... Hoc est nimis, vos non facere fun de me. Satis igitur surge! » Sed nihil fit. Horum trium audire nullus surgit. Deinde accedit et Carlo: "Carlo: surgere" Sed quod non moventur et semper repetere: «O Maria! ... '. Tum ex communi iræ Bruno humero apprehendit puerum hunc conatum ut eum super pedes suos et non. "Erat quasi plumbum, tamquam ea auri talenta decem." Et hic incipit ut in iram timentes ullam perturbationem. Et rursum, sed idem. Anxia, ​​unus accedit, puella: "Insula: surgere et non agere quasi Carlo" Sed etiam Insula non est respondendum. Et conatum, sed non faciunt illam aut ... spectat terrore ecstasi suas filiis eorum oculos fulgore atque postremum ad minimum cogitationis: "Non potest hoc". Sed sicut ipse perpendit marmor "tesserulas columna lapidis terram" et levare non. Et exclamans dicit: «Sed quid hic fieri? ... Numquid sunt in foveis aut striges et daemonium habes ...". Et odium contra Catholicam cogitat quod immediate agit sacerdoti "Nonne specum ingressi Sacerdos quidam Hypnotism hypnotizes liberos". Et clamavit: "Quisquis es sacerdos et exi" Silentio transmittebant. Ingressus ergo spelunca Bruno pulsandi alienum esse intentionem (bonus miles ille pugil insignis): «Quis est hic?» Ipse clamat. Sed spelunca est omnino vana. Pueros attollere nititur exit rursus idem quod prius. Tum vir pauper panicked ascendit in montem quaerere auxilium ad "Auxilium: auxilium, et venit auxilium me!". Nemo videt, sed oportet quod nemo illum audistis. Et trepidantium ad filios refert, qui etiam terram fixerat et manus involvit, continue dicere: "Pulchra Domina, domine ... Gloria! ... '. Nititur movere ut advenit et vocat ea et ... "Carlo: Insula, Gianfranco! ..." filii autem manet immobilis. Bruno Atque hinc incipit clamare, 'quid facto opus sit hic quod factum ...! ...'. Timore plenus: et Elevat oculos ad caelum, et manus clamantes: "si dis placet". Hoc primum clamorem edidit Bruno videt aequus duabus perlucidum exeuntes manu antro sensim accedentes poliens oculis eius tamquam squamae ceciderunt facit quasi telam caecutiebat ... sed malum ... repente invasit oculis perit omne tale lumen parumper ei filii ... sentit specus lucis aetheriae quasi liberatus est spiritus eius. Magnam in eo oritur gaudium, omnino aliquid novi. Rapta statum in fíliis exclamatio non audire solitum. Cum Bruno incipit cum post hoc tempore luminosae et caecos, animadvertit in spelunca lumine usque evanescit, ne cadant in illo lumine ... solus truncus TOPHUS stat et super hanc: pedem, et fecit imaginem viri quasi mulier involutus aureola aurea lux, de features caelestis pulchritudo, untranslatable secundum hominem dico. Capilli nigri fuerint uniti atque caput oblongum quantum viridis tondere caput descendentis ab lateribus tunica pede. Sub toga Candida luminosum chlamydem circumdata turba puniceo flaps duos descensus ad rectum. Statura mediocri videtur, paulo ante colore fusco apparens viginti quinque. Nec dextra tenet liber sibilem cinerine a colore pectore incumbens cum sinistra librum, nititur. Materna domina Maria vertit faciem exprimit benignitate perfusa sereno tristitia. "Esset primum motum animi mei loqui, clamorem undique iubet tollere: sed in animo sentiet prope inutilemque sensus meus mortuus est vox faucibus haesit," Videns confidam. Interea floris odor dulcis Fama per antrum. Bruno commentatur: "Ego veni apponere creaturis genibus Col».