Leonardo di Noblac, S. VI Novembris, historia et oratio
Cras, Sabbati VI mensis Novembris, Ecclesia catholica commemorat Leonardus de Noblac.
Est unus ex festis sanctis in tota Europa Media, adeo ut non minus quam 600 sacella ei dicata sint et ecclesiae, excepta Inchenhofen, in Suevia Bavarica, quae medio aevo etiam Quarto loco peregrinationis in mundo post Ierusalem, Romam et S. Jacobi Compostellani.
Nomen abbatis Gallici huius inextricabiliter iungitur fato convincentis. Nam Leonardus ruit ad omnia loca ubi discit, a rege impetrata liberandi captivos potestatem.
Multi insuper captivi, qui ad solam nominis sui invocationem vincula sua perrumpentes viderunt, confugiunt ad monasterium suum, ubi offeruntur in foresta potius operari quam subsistere ad victum rapientes. Leonardus obiit anno 559 prope Lemovicas. Praeter parturientes et captivos, agasonum, rusticorum, ferrariorum, mercatorum ac fossorum fructus habetur.
Secundum quosdam fontes Leonardus aulicus erat ingenuus qui ex conversum erat San Remigiooblatam sedem a patrino suo Clodoveo rege recusavit, et factus est monachus in Micy.
Et vixit heremita apud Lemovicas, et remuneratus est a rege cum tota terra quam in uno die pro orationibus suis poterat equitare super asino. Terram ita sibi concessam condidit coenobium Noblacense in civitate Sancti-Leonardi crevit. Ibi usque ad obitum suum circa evangelium commoratus est.
ORATIO AD SANCTUM LEONARDUM DE NOBLAC
O bone Pater Sancte Leonarde, te elegi patronum et intercessorem meum apud Deum, ad me humilem servum tuum respice misericordem, et ad aeterna caelestia bona subleva animam meam. Ab omni malo defende me, contra pericula mundi et tentationes diaboli, in me inspira veram dilectionem et veram devotionem erga Jesum Christum, ut peccata mea dimittantur et, virtute tua sancta intercessione, sim. fide roboratus in spe vivificatus et in caritate ardens.
Hodie, et maxime in hora mortis meae, sanctae intercessioni tuae me commendo, quando ante tribunal Dei rationem omnium cogitationum, dictorum et operum redditurus sum; ut post hanc brevem terrestrem peregrinationem in aeternis tabernaculis recipiar, et una tecum laudem, veneramur et glorificem omnipotentem Deum in secula seculorum. Amen.