Pontifex Franciscum singulari prorsus Homilia Urbi et orbi

"Quando venerit ad vesperam" (Lc 4). In hoc loco nos sicut audivimus sic incipit. Hoc fuit factum est vespere et hebdomades nunc. A densa tenebras Congregavit nos in plateis eius super nos et super vias nostris urbes; accepit vitam, omnia implens ingens silentium triste ac vanitatis calere omnia transit; non sentio in aere, nos animadverto in populum scriptor gestu ut fautor et vultus eorum ne det eis auferat. Nos reperio ourselves terrebis et perdidit. Evangelium secundum discipuli sumus excepti turbulentos impetus inopinatam inopinato. Intelleximus nos eadem arca fragilis perturbatur sed simul maius opus gedir vocatis omnibus unusquisque nostrum debet consolamini invicem. In hanc naviculam ... actum est de nobis. Sicut illi discipuli, qui sollicitus est una voce, dicentes: "Nos sumus mori" (v. XXXVIII)

Hoc nos facile agnoscas. Eum animo magis quam intelligere. Cum parum terruit discipulos desperata in puppi nauis non mergit in prima parte. Et quid enim faciam? Quamquam tempestate dormit sane confisus Patrem hoc est solum apud Evangelistas quod simul videmus Jesum dormienda. Dum evigilet, dicitur postquam autem silentium faciebant in ventum et aquis, et vertit in voce exprobrantis et discipuli: "Quid times? Ne habetis fidem? "(V. XL).

Videamus si possumus. In qua agit de fide carentiam discipuli caput córporis Ecclésiæ, aliter ac qui confidunt Iesu? Ut nisi intermitteretur credentes in eum: Denique adhibuit. Sed videamus quid dicam: "Magister, non ad te pertinet quia perimus?" (V. XXXVIII). Et non curant, illi Iesus non est interested in illa cogitant, illi non curant. Quae una maxime nocet nobis domi familiaeque nostris audiri temporibus homines cum dicunt, "non curat de me?" Sed sententia est, quae nocet procellas concitat et corda nostra. Hoc est discus- serunt Iesus est. Quia ille, magis quam quis aliud, curis circuitum nostrum. Nam semel invitarat mentes ex discipulis salvator.

Tempestate nostra aperit et revelat falsis vulneribus prorsus superfluus quern nostrum fecimus rationes nostrorum consiliorum et consuetudine deseruit. Quae licet etiam manifestat quomodo disciplinam sit amet suscipit et communitatum nostrarum confirma invalidum. Omne quod aperit prepackaged tempestatibus oblivione pascit animas nostras cogitationes populorum modis omnibus nos temptata anesthetize nimirum sensa et quia "nisi" nos sed et hoc non ut radices penitus memoriae continuatio qui praecesserunt. Subtrahatur a nobis necesse est ibi elementorum faciem nos adversitate custodi.

Hac tempestate faciem eorum qui nos stereotypes camouflaged nostri tumor semper sollicitus imaginem cecidit iterum detegit (beatus) communia sunt, quibus carere non nostra et fratrum eius sororibus.

"Quid times? Ne habetis fidem? "Domine, sermo tuus iste vesperum qui nos afficit, et omnes ex nobis. Hic quae carior nobis, motaque cursu adeuntes animo posse aliquid esse. Avarus enim prodest, si res adepto transtulit in festinatione et ducimur. Venerunt ad fontem tuum, audiamus Dominum respondentem: Non sumus nos, si non consiliis concussam Caecinae vel iniusta bella toto orbe terrarum: non enim audivimus de clamorem pauperis, aut infirmum nostri planeta. Nos vero regardless: cogitabat enim manere sanus esset in mundo male. Nunc sumus in mari et obsecramus: "Surge, Domine?".

"Quid times? Ne habetis fidem? "Domine, tu nos vocant, nos vocant fidem. Quod credere non tantum quod est, sed veniens ad me et confidens in te. Hanc quadragesimam et necessitatis personat: "Convertimini", "Ad Me toto corde" (Joel 2:12). Et nos vocant ad hunc fuerit articulum temptationis in articulo electionis. Est tempore iudicii nostri et iudicia rerum saltus eligit ad tempus separata a non necessariis. Tempus impetro tergum in semita animabus nostris usque in te, Domine, et aliis quorum interest. Multis comitibus itineris exempla quaeramus tametsi conterriti dando vitam portavit. Hic est de Spiritu vires infudit et malas removendo animose sui abnegationis observantur. Est in spiritus qui redimat, augendae ac disserendo monstrare quam nostris animabus texitur et ornatus Ordinarius populus - Saepe oblitus est - qui non, in headlines in ephemerides et divulgationis et in magno catwalks ad ultimum ostendunt, sed qui sine dubio et in haec dies autem scribo definiens certe in diebus nostris: doctores, nutrices, ad forum elit, cleaners, carers, onerariis providers, et legis voluntarii voluntariis, sacerdotibus, religiosis viris et mulieribus, et plures alii, qui nemo possit intelligere saluti. Prae tanta patientia, in qua germanus profectus nostri aestimetur gentibus, nos sentimus oratione hac sacerdotali Iesu: "Sit ut omnes unum sint» (Io 17). Et quanta patientia spem cotidie, cauto tamen ne tumultus serere communia. Quam multi patres, matres, atque doctores ostendit avis liberos nostros, cum cotidiana parva vultu, oculis ac facie quam plurimum cum discrimine componi eas per suas consuetudines, et hortatur quaeris orationis. Quanti tandem offerre et pro omnibus bonis. Orationis et silentii servientes his uictorem armis.

"Quid times? Tu fidem habes, non "? Fides incipit esse, cum nos animadverto opus salutis. Nos non solum sufficere assuescat; non solum conditores, opus Domini, quasi stellae in antiquis navigantibus opus. Nos invite Iesus in navem nostrae vitae. Ut tradamus nos sumus timoribus ad eum qui possit vincere eos. Sicut discipuli, et qui cum eo sentient erunt ultra in tabula naufragum sustulit. Propter hoc in robore Deus conversus ad omne quod fit nobis bona, et mala. Serenitatem adducere procellas in nobis: quoniam cum deo vita non moriatur.

Dicit Dominus, et in mediis tempestatibus invitat spem excitare potest necessitudinis et moribus et corroborans studium nutare videtur volensque haec omnia horis. Dominus erigit ad fidem excitandam et vivifica nostri Paschae. Anchoram habemus, nos crucem suam servatae sunt. Habemus galea premimus crucem suam nos redemit. Habeamus fiduciam et amplexatus est sanata crucis quis nos separabit a nullo redimens. Inter segregationem et penuriam pati posse impensius foederis detrimentum pati multa audimus rursus nuntiatum Salvatoris surrexit in nobis vivat. Dominus quaerit a nobis crucem detegeretur, quod in vita exspectat nos spectare versus illos qui ad nos spectant ad confirma, et agnoscis per gratiam quae favent vitam in nobis. Et ne nos inducas posuit flamma labantem illustrat (cf. Is XLII: III) ut non vacillet et spes recalesceret.

Amplectens animo complectere crucis inventione medii temporis difficultates relicto paulisper studia nostra potestate creandi spatium tantum proprietates spiritus excitare possit. Quo quisque animo creandi spatia nactus sit agnoscere sinerent novis vocant hospitio fraterna necessitudine. Spe enim salvi facti sumus amplecti suam cum illa et omni auxilio et firmaret protegi iuvare quaeque omnimodis aliis. Amplectere spes fovet Domino hanc virtutem fidei spem metu liberat.

"Quid times? Tu fidem habes, non "? Dilectissimi Fratres ac Sorores, qui hoc loco narrat de fide Petri in solidum, hac nocte volo enim vos commendamus quae a Domino, per Beatae Mariae, Salutem et Dei Populi turbati maris stella. Ex amplexibus et porticum columnarum, et tota Roma orbis terrarum, ut descendat super vos, et sobolem Dei beneficio susceperunt feliciter res iubet. Domine, ut benedicat tibi mundo, gratias ad salutem corporum, et consoletur corda nostra. Quaeris nos non timere. Sed fides est nos infirmi sumus, et timere. Sed tu, Domine, in nobis non relinquit misericordiam consecutus a tempestate. Dic adhuc: "Noli timere" (Matth XXVIII: V). Et Nos, una cum Petri, "proiciant onto omnem sollicitudinem nostram, ita ut fatigo super nos" (cf. I Pt V, VII).