De unctione infirmi peracta et salutis sacramentum, sed quid est hoc?

Sacramentum pro infirmis vocabatur "unctionem". Sed quo sensu? Catechismus ex decreto Concilii Tridentini praebet nobis explicandum esse, quod nihil habeat conturbant: "Haec unctio dicitur" extrema "administratum est quia ultima post ceteras unctiones sunt Ecclesiae commissa a Christo ut suum« in signo sacramentali. Quare per "unctionem" significatur plerumque unctionibus post receptum baptismum, confirmationem et confirmatione forte ordinationis sacerdotalis, si sit sacerdos. Nihil igitur in hac iactura term: unctionis extremae unctionis significat ultima, ultimum in album, ultimum est in ordine vicis.

Sed Christiani qui non secundum ipsos catechismi in hoc sensu intelligendum: et testes deposuerunt stupor et mirabilia significatione "unctionis" quod sit sententia definitiva, a qua non modo unctionem redire. Multi in fine vitae unctio extrema unctio sacramentum qui moriturus.

Sed hoc non semper est Christiana Ecclesia significatio, quae dedit huic sacramento.

Concilium Oecumenicum Vaticanum II accipit antiquis est denominatio «unctione infirmi peracta" vel "de unctione infirmi peracta« traditionis vocem auscultat et revertetur ad dirigendos pedes nostros in iustiorem hominemque digniorem usum huius sacramenti. Breviter repetamus decursu temporum in quibus sacramenta institui.

Triticum, vitibus et olivis et ex antiquis columnis, per se agriculturae elit. Vitae panis, et vinum in gaudio et canticis, quia sapor olei, luminatione, medicina atque odores vestemque linteam, agone, claritate corporis.

Et de electrica lucendi et cultui constabiliendis eget medicamina, oleum et expiratus ex uetusta. Sed et nos ipsi Christiani continue vocare, quod nomen significat: qui accepit de unctione olei. Sicut nos videmus quod statim momenti ritus, qui unctionem habent, ut Christiani, non est quaestio de manifestatione Christi communicatione consistere (Christus) definit quid pressius in eo.

Oleum ergo secundum semitico est inutilis cultus, remanebit nobis Christianis: et super omnem lux erat signum istud sanitatis.

Nam ut possessiones suas ut sit praeda fugacior penetrans, confirmatioque est, et manet in symbolo Spiritus sancti.

Oleum enim filii Israhel et ad munus privati ​​sunt. Meminerimus hunc fuisse unum modo exempli gratia: id est consecratio in regem David. "Tulit Samuel cornu olei et unxit et sanctificavit eum de medio fratrum ejus: et directus est spiritus Domini in David a die illa in quievit" (1Sam 16,13).

Denique, quae ad apicem ex videmus hominem Iesus omnino penetrari Spiritus Sancti (Acts 10,38:XNUMX) verbum Dei, et salvum facere ut quo tincta fuerat. Per Dóminum nostrum Jesum Christum credunt in multifaceted Sanctisque liquoribus communicet autem gratia Spiritus sancti.

Et quod consecrationis ritus, unctio infirmorum eis est, quasi illud de susceptis baptismo et confirmatione nisi gestus spiritualium et corporalium a Christo per Ecclesiam suam sanitatem. In antiquis mundi oleum ad calculum revocari solent erat medicina, quod vulnera. Unde, et de memento quia Samaritanus in parabola evangelica bonum est diffusiuum, ut in vulneribus et incidit in latrones qui erat vinum, et oleum ad disinfect eos lenire dolorem. Semel iterumque a Domino accipit et quotidie animum vobis addamus beneque certam (uti oleum medicina) ut munus ut rite et ordine ad salutem circa infirmum, et remissionem peccatorum. Per hoc autem sacramentum sanitatem, et remissionem peccatorum consociata sunt. Hoc fortasse sit, qui facit peccatum, et morbo sunt ad invicem, habent inter se necessitudinem? Latin presentes pro nobis mortis condicionem coniunctus est peccatum humani speciei. In Libro Geneseos, Deus dixit homini: «Vos non potero manducare ex omnium arborum in horto, sed de ligno autem scientiæ boni et mali ne comedas: quia tibi comedit eum, te certe moriar" (Gen. II 2,16-17). Unde homo subiicitur naturae ordine - tur augmentum - mors omnium animantium haberent ius suum fugiens per fidem divinam vocationem. S. Paulus aperte sit, liberum hoc infernale et duobus: et peccatum mors intravit in orbem terrarum in manus manus hominum "sicut per unum hominem peccatum intravit in mundum et per peccatum mors, tum morte iam pervenit omnes, quia omnes peccaverunt '(Rom 5,12).

Nunc, quod primae languorem, prope vel longe, ad funus magna itinera mortis. Morbo, mors similis est satanas pars est circulus. Quasi mors, ex morbo habet affinitas gradus peccatum. Hoc non excluditur quin se offendisse Deum acceditur quod ægrotaret. Iesus hoc corrigit. In Johannem legitur in Evangelio: «Per ipsum (Iesum) transiens vidit hominem caecum a nativitate: et interrogaverunt eum discipuli eius:" Rabbi, quis peccavit, hic aut parentes eius, quod cæcus natus est? ". Iesus respondit: «Et qui peccavit neque parentes eius: sed ut manifestentur opera Dei in hoc manifesti sunt in eo '' (cf. Io IX, 9,1-3).

Dunque, ripetiamo: uno non si ammala perché ha offeso personalmente Dio (diversamente non si spiegherebbero le malattie e la morte dei bambini innocenti), ma vogliamo affermare che la malattia come la morte raggiunge e colpisce l'uomo solo perché l'umanità è in peccatum ex conditione, est in statu peccatum.

Quattuor evangeliis proponitur nobis Iesu, qui sanat infirmum obuiare. Simul denuntiatio cum de Verbo, quod est sua actio. Liberatio a malo et incredibili tot infelix est populus denuntiatio boni nuntium. Iesus sanat illos, et misericordia de amore, sed etiam ac potissimum ad Dei veniens offer signa in regnum Dei.

Ingressum cum Iesu in scaenam satanas, qui invenit unam plus quam se tuus venit (Lc 11,22:2,14). Ipse est «mors per quam ad redigendum debilitatem uisa est, qui habet mortis imperium, id est diaboli" (Heb XNUMX).

Etiam antequam mortemet resurrectionenem Suam tenaci mortis solvit Jesum, sanando infirmos, et claudus saltu in quo paralyticus et sanata est quae gloriabatur a Domino resuscitato chorus incipit.

Evangelii et docilitas et acumen, verbo utitur in monumento saepe nobis indicant ita ut sanationes patraverunt, quae sunt primae resurrectionis Jesu Christi.

Ergo peccatum diaboli farinae omnes valitudinis mortisque sacci.

S. Petri, in sua oratione, in qua Cornelii domum, bene ponit in luce veritatis harum interferences: "Deus vicisque consecrata ne in Spiritu Sancto et virtute Iesus Nazarenus est, quando transivit benefaciendo et sanando omnes oppressos a diabolo, quoniam Deus erat Deinde cum eo ... quem occiderunt suspendentes in ligno, sed Deus suscitavit tertia die, ... qui credit in ipso sacramento consequetur remissionem peccatorum per nomen eius »(Act 10,38-43).

Et in potentia sua actio in morte, Christus princeps huius mundi destruit vero extra mundum (Jn 12,31:2,1). Qua in rerum condicione possumus intelligere verum altamque detegamus ipsius omnia mirabilia Christi et discipuli et sensus, sacramentum unctionis infirmorum ministrare valeat, quae nihil est aliud quam in praesentia Christi, qui per suum laborem remittendi et sanandi per ecclesia sua. Et sanatio paralytici Capharnaum hoc verum est typicam exemplum ut volutpat. Evangelium vero secundum Marcum legitur in secundo capitulo (II Cor. 12-XNUMX);

Hoc uno infelix medicinales de elucidat et admiratæ sunt Dei:

I - quod peccatum non est a propinquus necessitudinem inter morbum. Infirmus est, ducebant illos ad eum etiam magis penitus et diagnoses Jesum: ipse est peccator. Et haec minax Cybebe religatque nodum peccatum ex malo et non ex potestate medici artem, sed per Verbum suum, quod omnipotens in statu destruit hominem peccatum in eo. Ob morbum peccatum intravit in mundum, et languorem per unum peccatum est virtus Christi evanescet;

II - sanatio paralytici et quod oblatum in Iesu ad probationem quod ipse habet potestatem habeat remittendi peccata, hoc est, ad sanandum spiritualiter et vir: hoc est enim omnis homo, qui donat vita est;

III - Magnum signum istud et denuntiat re futura: omnia ad discipulum domini viri ex omnibus certam ac definitam recuperatio corporalis defectus, et moralis.