Hodie tua meditatio mea Duo adventu Christi

Christum venturum nuntiamus. Non est enim eius adventus singularis, sed est secundus, qui multo gloriosior priori. Prima quippe passionis signaculum habuit, altera coronam divini regii induet. Dici potest quod fere semper in domino nostro Iesu Christo duplex est omnis res. Generatio duplex est, una a Deo Patre ante tempus, et altera nativitas humana, a Virgine in plenitudine temporis.
Duo quoque sunt eius generis in historia. Prima hora tenebrosa et tacita est, sicut pluvia in vellere. Iterum in futuro erit in splendore et claritate coram omnium oculis.
In primo adventu pannis involutus est et in stabulo positus, in secundo quasi palliolum lucet. Primo crucem suscepit sine dedecore, in alio procedet stipatus agminibus angelorum et gloria plenus erit.
Itaque non solum in primo adventu meditando finiamus, sed in secundo exspectatione vivimus. Et quoniam in primis laudamus: "Benedictus qui venit in nomine Domini" (Mt 21, 9), in secundo eandem laudem annuntiabimus. Sic cum angelis simul obviam ituri et adorantes cantabimus: "Benedictus qui venit in nomine Domini" (Mt 21, 9).
Non ut iterum venturus sit Salvator, sed ut iudicet eos qui eum condemnaverunt. Qui siluit cum damnationem subiret, admonebit malos de opere suo, qui fecit eum pati tormentum crucis, et dicet cuilibet eorum: Hoc fecisti, non aperui os meum. (cfr. Ps 38, 10).
Tunc in consilium misericordis amoris venit ad docendos viros dulci constantia, sed ad extremum quisque, sive nolit, imperio suo per vim subire debebit.
Malachias propheta duos adventus Domini praenuntiat: "Et statim Dominus, quem quaeritis, intrabit in templum eius" (Ml 3, 1). Hic est primus adventus. Deinde de secundo dicit: « Hic est angelus testamenti, quem gemis, hic venit ... Quis sustinebit diem adventus eius? Vultu eius quis resistet? Ille sicut ignis conflatoris, et sicut lixiva labra. sedebit, ut tabescet et mundabit” ( Mt 3, 1-3).
De his etiam duobus adventus Paulus scribens ad Titum loquitur his verbis: apparuit gratia Dei omnibus hominibus salutem afferens, quae docet nos impietatem et saecularia desideria negare et sobrietate, iustitia et pietate vivere in hoc saeculo. beatam spem expectantes et manifestationem gloriae magni Dei et Salvatoris nostri Iesu Christi » (Tit 2, 11-13). Videsne quomodo loquebatur de primo adventu et gratias Deo pro eo? De secundo autem facit intelligi quod id quod expectamus.
Haec est ergo fides quam praedicamus: credere in Christum, qui ascendit ad coelum, sedet ad dexteram Patris. Inde venturus est cum gloria iudicare vivos et mortuos. Cuius regni non erit finis.
Dominus ergo noster Iesus Christus de caelo veniet; ueniet in gloria in fine mundi in nouissimo die. Erit ergo finis huius mundi et nativitas novi mundi.

S. Cyrilli Jerosolymitani, episcopi