Hodie Maria, gratia illuminans animam in claritate corporis,

Ad vos converto, qui e plebe, a plebe, vos autem ad virginum ordines. In te splendor animae diffundit externam personae gratiam. Inde est, quod tu es fidelis imago Ecclesiae.
Tibi dico: clausus in cella tua, nunquam desine de Christo cogitationes tuas defigere, ne noctu quidem. Immo omni tempore visitationem eius exspecto. Id quod a te vult, propterea te elegit. Veniet, si ostium apertum tuum invenerit. Promittit quidem se venturum, et verbum suum non fallet. Cum venerit quem quaesisti, illum amplectere, illi te adsuescere et illustraberis. Retine, obsecro non cito abeat, roga ne abeat. Nam verbum Dei currit, non fastidit, non negligentia. Occurrat ei anima tua in verbo suo, et tunc se moveat in vestigium divini sermonis relictum: cito transit.
Et quid pro parte dicit virgo? quaesivi, et non inveni; Vocavi eum sed non respondit mihi (cf. Ct 5,6). Si tam cito discessit, ne putes eum non beatum te invocasse, rogasti, fores aperuisti: id nobis saepe tentari sinit. Vide quid dicat in Evangelio orantibus turbis ne derelinquat: oportet me etiam aliis civitatibus Dei verbum annuntiare, quia propter hoc missus sum (cfr. Lc 4,43, XNUMX).
Sed etiam si abierit similis, iterum eum reperi.
Sancta Ecclesia Christum tenere discas. Iam enim te docuit si quid legas intelligas: ego modo custodes transissem, cum dilectum cordis inveniebam. Arcte eum tenui nec dimittam (cf. Ct 3,4, XNUMX). Quid est ergo, Christum cohibere? Non catenarum violentia, non restium constringebantur, sed caritatis vincula, spiritus vincula. Amor animi retinet.
Si vis etiam Christum possidere, indesinenter eum quaere, et passionem noli timere. Facilius est saepe reperire inter tormenta corporis, in manibus persequentium. Dicit ergo: Modicum temporis praeterieram, quia illos praeterieram. Nam cum liber es de manibus persecutorum, et malorum potestatibus victor, statim occurret tibi Christus, nec permittes iudicium tuum prorogari.
Illa, quae Christum sic quaerit, qui Christum invenit, potest dicere: Ego eum pressi et non dimittam, donec perducam eum in domum matris meae, ad cubiculum parentis mei (cf. Ct 3,4, XNUMX). Quae est domus matris tuae, cubicula nisi intimissima tuae sanctitatis?
Hanc domum custodi, munda interiorem. Perfecte mundatus, et non iam perfidiae foeditate pollutus, exsurge ut spiritalis domus angulari coagmentata, surge in sanctum sacerdotium, et habitet in eo Paraclitus Spiritus. Quae Christum sic quaerit, quae sic Christum orat, ab eo non deseritur, contra frequentes visitationes accipit. Nam nobiscum est usque ad finem mundi.

De S. Ambrosii Episcopi