Hodie meditatio mea est: anima in duobus corporibus unus

Athenis essemus, in terram egressi divisae velut amnis cursu in diversis studio discendi et rursus quasi pacto re divina dispositione.
Allora non solo io mi sentivo preso da venerazione verso il mio grande Basilio per la serietà dei suoi costumi e per la maturità e saggezza dei suoi discorsi inducevo a fare altrettanto anche altri che ancora non lo conoscevano. Multas tamen iam habetur ipsi, cognita prius eum audiebat.
Quid sequitur? Paene solus omnium studiis qui Athenas venerunt habebatur de communibus ordinis honore qui bene pervenit ad simplicem suis. Initium amicitiae; Hinc nostra necessitudine incitamentum; simus et per amorem.
Cum labente tempore mutuo amore sapientiae manifestatur intentio intellegebat expetenda quae tum factae sunt ab invicem sodales dapibus fratres. Et nos ipsi colantur aspiravimus commune bonum ferventius familiariter quotidie.
Eadem cupiditate ducti sumus sciendi excitat omnis invidia sed erat in nobis non est invidia, zelus fuit pro aestimantur. Hæc fuit nostri competition: non est qui primus: et non permisit ad alterum est.
Unam animam in duobus corporibus nobis videbatur. Si omnino necesse non habeat fiduciam: quia omnis in omnibus ponentes ea esse animata, necesse est ut sine ulla dubitatione credimus, quod revera est in alia et alia.
Quod opus eius tam desiderata sit, et sola virtute et in posterum tempus vita atque spes agere, si essemus transmigratio exercitus huius mundi, etiam antequam praesens vita non reliquisset. Tales somnium fuit nostri. Unde iter nostrum moribus praecepta incitati cursu sese in caritate divina virtute. Neque reprehendo, inquam, et nos in praesumptione, ut si esset unus ad alterum norma et regula ad discretionem boni ac mali.
Et accipiunt quaedam parentum titulis vel ex ipsis consequuntur operationes vitae elit et magna re magna fuit noster honore et nos christiani.