Fafá: Domina femina hostis Satanae

Don Gabriele Amorth

Hoc titulo: Mulier Hostis Satanae columnam per plures menses in Eco di Medjugorje scripsi. Idea mihi afferebatur assiduis monitionibus quae tanta instanter in illis nuntiis resonabant. Verbi gratia: «Satana fortis est, acerrimus est, semper in insidiis est; dum oratio cadit, se in manus immittit non cogitantes, impedit ad sanctitatem; Dei consilia vult dissolvere, consilia Mariae perturbare vult, principatum in vita capere cupit, laetitiam vult auferre; orationibus et ieiuniis, vigilanter cum Rosario vincis: quocumque domina nostra ierit, Iesus cum illa est, statimque etiam satanas ruit; non falli necesse est…».

Possem ire et in. Reapse virgo nos constanter admonet diabolum, invitis illis qui suam exsistentiam negant vel eius actionem minuunt. Ac numquam difficile fuit, in commentis meis, verba Dominae Nostrae attributa ponere — sive apparitiones istae quas authenticas esse credo vel non — veras esse relate ad locutiones Bibliorum vel ex Magisterio.

Omnes illae notae aptissimae sunt Mulieri Satanae inimico, ab initio usque ad finem historiae humanae; Ita Sacra Scriptura nobis exhibet Mariam; bene aptae sunt habitudines quas Maria Sanctissima erga Deum habuit atque imitari debemus ut Dei consilia pro nobis adimpleant; Bene conveniunt experientiae nos omnes exorcistas testari posse, ex quo primum attingimus munus Immaculatae Virginis, in pugna contra Satanam et eum ab iis quos aggreditur, summovendum esse munus. . Haec autem tria sunt, quae in hoc clausula Capitulo cogitamus, non tam concludere, sed ostendere quomodo Mariae praesentiam et interventus Satanam devincere oporteat.

1. In exordio historiae humanae. Statim rebellionem in Deum, damnationem, sed etiam spem invenimus, in qua figura Mariae et Filii, qui diabolum devicturum curaverat, progenitoribus Adam et Eva praefiguratur. Prima haec salutis annuntiatio seu "Protoevangelium", quod in Genesi 3, 15 continetur, artifices repraesentant cum figura Mariae in habitu opprimendi caput serpentis. Reapse, etiam secundum verba textus sacri, Iesus est, id est "proles mulieris", quae caput Satanae comminuit. Sed Redemptor Mariam non nisi ut matrem elegit; eam sibi etiam in salutis opere associare voluit. Pictura Virginis contritionis caput serpentis duas veritates indicat: Mariam redemptionis participasse et Mariam primam ac stupendam ipsius redemptionis fructum.
Si profundiorem sensum textus exegeticum volumus, id in officiali translatione CEI videamus: « Inimicitias ponam inter te et mulierem (Deus damnat serpentem tentantem), inter semen tuum et semen eius; Hoc caput conteret et tu ad calcem obrepes». Ita dicit in textu hebr. Versio graeca, quae SEPTUAGINTA vocatur, pronomen masculinum posuit, id est praecise ad Messiam referendum: "Conterit caput tuum". Dum in latinam translationem s. Girolamo, volgata nomine, cum pronomine feminino translata: "Conteret caput tuum", interpretationi omnino Marianae favente. Notandum, Marianam interpretationem iam antea ab antiquissimis Patribus ab Irenaeo fuisse datam. Demum opus Matris et Filii evidens est, sicut illud Vaticanum II ponit: "Virgo se totum consecravit in personam et opus Filii sui, serviens mysterio Redemptionis sub Ipso et cum Ipso" (LG 56). .
In fine historiae humanae. Eadem scena repetitur pugna. Et signum magnum apparuit in caelo mulier amicta sole et luna sub pedibus eius et corona stellarum duodecim in capite eius capita septem et cornua decem » ( Ap 12, 1-3).
Mulier pariens et filius eius Iesus est; pro qua mulier est Maria, etsi, biblico usui conforme eidem figurae plus significationis tribuendi, etiam credentium communitatem repraesentare potest. Draco rufus est "serpens antiquus, qui vocatur diabolus vel satanas", ut dicitur in vers. 9. Iterum habitus est certaminis inter duas figuras, victo dracone qui proiectus est in terram.
Quisquis enim contra diabolum pugnat, maxime pro nobis exorcistas, haec inimicitia, hoc certamen et exitus, magni momenti sunt.

2. in historia Virg. Ad secundum transeamus aspectum, ad mores beatae Mariae Virginis in vita terrena. Paucis considerationibus me circumscribo de duobus episodiis et duobus consentientibus: Annuntiatio et Calvariae; Maria Mater Dei et Maria Mater nostra. Notandum exemplar morum erga unumquemque christianum: Dei consilia in se ipse exsequi, consilia quae malus modis omnibus impedire nititur.
In Annuntiatione, Maria plenam promptitudinem ostendit; interventus Angeli transit et turbat vitam suam, contra omnem exspectationem vel consilium conceptum. Veram etiam fidem demonstrat, id est, in solo Verbo Dei, cui nihil est impossibile; quam fidem absurdam (maternitas in virginitate) appellare possemus. Sed Deus etiam agendi modum effert, ut Lumen gentium mirifice demonstrat. Deus intelligens et libera nos creavit; ergo semper nos ut intelligentes et liberas tractat.
Unde sequitur: "Maria non fuit instrumentum mere passivum in manibus Dei, sed in salute hominis cum libera fide et oboedientia cooperata est" (LG 56).
Ante omnia illustratur quomodo summi consilii exsecutio, Verbi incarnatio, creaturae libertatem coluerunt: “Pater misericordiae volens praedestinatae Matris acceptionem praecedere Incarnationem, quia sicut mulier contulit. mulier dans mortem contulit ad vitam vivificantem » (LG 56).
Novissima notio iam argumentum innuit quod mox primis Patribus cara erit: comparatio Evae-Mariae oboedientiam Mariae quae inoboedientiam Evae redimit, praedicans quomodo oboedientia Christi definitive redimat inoboedientiam Adae. Satan non directe apparet, sed eius interventus consequentia reparantur. Inimicitia mulieris contra Satanam perfectissime exprimitur: in plena adhaesione consilio Dei.

In cruce secunda annuntiatio fit: "Mulier, ecce filius tuus". Sub Cruce est Mariae promptitudo, eius fides, eius oboedientia maiore etiam testimonio manifestantur, quia magis heroica est quam prima annuntiatio. Quod ut intelligat, eo momento studeat penetrare Virginis affectus.
Continuo emergit amor immensus cum maximo cruciatu iunctus. Religio popularis duobus maximis nominibus se expressit, mille ab artificum modis exarata: Addolorata, Pietà. Non moror quod ad huius sententiae evidentiam additae sunt aliae tres quae magni momenti sunt pro Maria et pro nobis; ego de his habito.
Primus affectus est adhae- sionis ad voluntatem patris. Vaticanus II prorsus nova et efficacissima expressione utitur, cum docet Mariam sub cruce « amanter consentire » (LG 58) immolationi Filii eius. Pater sic vult; Iesus sic accepit; huic quoque voluntati quamlibet anxio sit, adhaeret.
Hic est igitur secundus affectus, quo parum urgetur, qui potius sustentatur illius doloris et omnis doloris: Maria sensum illius mortis intelligit. Maria intellegit eam in illa acerbissima et humanitate absurdam esse, qua Iesus triumphat, regnat, vincit. Praedixerat ei Gabriel: « Hic erit magnus, Deus dabit illi solium David; regnabit in domo Iacob in aeternum, et regni eius non erit finis ». Bene intellegit Maria plane sic, in morte crucis, vaticinia illa magnitudinis adimpleri. Viae Dei non sunt viae nostrae, nedum viae Satanae: « Tibi dabo omnia regna tristium, si prostraveris adoraturus me ».
Tertius affectus, qui omnes alios coronat, unus est gratitudinis. Maria redemptionem totius humani generis eo modo impletam videt, etiam personalem eius quae in antecessum ei applicabatur.
Ob eam atrocissimam mortem semper Virgo, Immaculata, Dei Mater, Mater nostra est. Gratias tibi ago, domine mi.
Isto enim morte beatam vocabunt omnes generationes, que est celi et terre regina, que est mediator omnis gratie. Ipsa Dei humilis serviens, illa morte omnium creaturarum maxima facta est. Gratias tibi ago, domine mi.
Omnes eius filii, omnes nos, iam certo ad caelum spectant: caelum apertum est et diabolus definitive vi illius mortis victus est. Gratias tibi ago, domine mi.
Quoties crucifixum aspicimus, cogito primum verbum dicere: Gratias tibi ago! Et cum his sententiis, plenae adhaesionis voluntati Patris, pretiosam doloris intellegendi, fidei in Christi victoriae per crucem, unumquemque nostrum vim habet ut Satanam vincat et se ab eo liberet, si habeat. incidit in suam possessionem.

3. MARIA contra satanas. Recta nos venimus thema illa quae lucis dictis intelligi potest. Cur MARIA omnipotens et contra diaboli? Cur autem commoveatur a facie mali quod ad Virgin! Quod si ita ad doctrinalia, longe alio diximus loco, est aliquid temporis ad proximum plus quam ostendit experientia omnium exorcistis invocare.
Cum incipio pressius mihi excusatio diaboli, qui coactus est facere de se Madonna. Coacti a Deo, et est melior quam si praedicator.
In MDCCCXXIII in Ariano Irpino (Avellini), duo clarissimi Ordinis Praedicatorum sermone, p. Et Cassiti p. Pignataro sunt exorcismi vocavit puerum. Inde est etiam inter theologos disputationem de vera ab Immaculata Con- ceptione, quae tunc promulgata sunt unum dogma fidei triginta annis serius in 1823 Bene, duo fratres impositum erat daemonium est probare quod Mary Immaculate; et etiam facere iussit per sonet: carmen quartum hendecasyllabos cum necessitate concordare. Duodecim annorum erat dæmonium habentem annos sine litteris et nota esse puerum. Haec frementibus satanas statim indicat versibus dicens:

Et Filius Dei, qui est vera mater Ego de me ipso et filia, mater tamen sua.
Natus ab aeterno, et non Filius meus tempore natus sum, sed ego et mater ejus,
- ille est creator meus, et ipse est Filius;
Creatura eius sum ego, et mater ejus.
Erat eius prodigii divinum Filium in aeternum mihi est Deus, et non est mater mea
Filius enim est quasi communis mater esse ex Filio Matrem quoque eius et matri Filium.
Nunc, si quid esset quod mater filio fuisse aut non esse quod dicitur Filius, maculata detersit, non sine labe quod sit mater dixit.

Commotus Pontifex cum post praedicatum dogma Immaculatae Conceptionis et hoc sonet quod occasione accepta.
Quoniam amicus meus annos a Brixia d. Negrini Faustino, et mortuus est ante aliquot annos cum practicing intelliget exorcista certissimè in ministerium sanctorum minima stella, quam mihi nuntiatum est eum ad hoc coactus excusatio diaboli Madonna. Et interrogavit eum: "Quid sunt vobis timere mentionem cum ex virgine Maria? ' Et audivit se a daemonio vexabatur respondit: "Quia omnis creatura est in minimo, et ego maxime superbus, est enim pleraque et obedientes amaritudine plena sum (Deo); est syncerissima et impurissimum ego sum ».

At ipse memor res, in MCMXCI, cum factus est exorcizando eiciunt, non augendae religionis causa eorum quae praedixi verborum honore diaboli est non poterit scrutari vias eius Mariam et Lazarum (sine usque extremo & languidissimo ideam de illis quae responderunt non sunt): «Quod fuit e Virgine labis experte laudatur in tribus virtutibus. Nunc autem dic mihi, quid habes in te virtutem quartus est, ut non tam timeret ». Statim ut audivit ipse respondeo: "sola creatura est quam superare non potest totaliter a me, quia tactus non est minus peccatum umbra."

Si dicat hoc modo Diabolus ex MARIA, exorcistae quid dicam? Omnes enim sum stilo moderabor meo ut experientia, unum de manu contingit uno modo, quomodo Maria sit vere gratia Mediatricem, quia semper stat, qui se absolvere hominem ab initio diabolus peccat in Filium. Cum autem incipit a daemonium per exorcismi gratiam immundos, inter quos de diaboli realiter est intra illum, unum sentit contumeliam fecerit, facere fun de se: «bonum est hic sentio; Ego non adepto de hic; contra me nihil potestis facere; et infirma es tu perdis operam ... » Sed paulo minus ab maria intrat in musica agro et mutantur: «Et quis non vult esse, non potest aliquid facere contra illam; dic ergo illi, ut hunc hominem prohibere nostra intercessióne sentiámus: creaturam amat nimium sic suus 'super me ... »

Aliquotiens increpabat sentire accidit etiam immediate interventu Madonna exorcismi prima «tam eram ibi sed quae misi; Scio cur est, quod illa cupiebat id, si non intervenerit, quia nunquam occurrit vobis ...
S. Bernard, in fine ejus celebre Dissertatione de aquae ductu in sequela rationem de stricte theologica, sculptural sententia concluditur: «Mariam virginali semper florentem ex causa quia omnis spes».
Didici haec damnationem dum puer sicut et ante illud tempus in porta et non in cellula. V, in San Giovanni Rotondo; id est cellula Fr. Pii. Post hoc volui diligenter studere in contextu huius expressio quae in primo aspectu, non apparent tantum devotionis. Et tamen gustastis ejus profundum, veritas: in congressum venientis doctrinam ac rerum gerendarum experientia commendati. Ego libenter ita iterare quis est qui illud desperandum est, sive desperandum, ut saepe fit, ut ab illa mali affectus mala "MARIA est causa omnis spes mea".
Et venit Iesus a Iesu omne bonum. Hoc est consilium, pater fuit; non mutare consilium. Per manus gratia Mariam obtineat effusionem Spiritus liberantis, consolatur hortatur.
Bernardus notiones non dubitat dicere, Nec obstat quod dicit notas culmen totius orationis spiritum orationis Dantes nomen Virginis

«Nos enim veneramur MARIA ex toto corde nostro et ex casu, affectibus, desideriis nostris. Qui omnia sic accipere debemus, quod per Mariam ».

Haec experientia est quod omnes exorcistae omni tempore manibus attingunt.

Source: Medjugorje Echo