Medjugorje: Ascensus in Krizevac, pagina de Evangelio

Ascensus versus Krizevac: pagina ex evangelio

Seminarium adhuc eram, cum primum de Medjugorje audivi. Hodie, ut sacerdos et in fine studiorum meorum Romae, coetum peregrinorum comitandi gratia habui. Ipse tamen fervore commotus sum, quo multa milia hominum in illa terra beata praesentes oraverunt et celebraverunt sacramenta, praesertim Eucharistiam et reconciliationem. Iudicium relinquimus de authenticitate apparitionum illis qui in re competenti sunt; Tamen memoriam semper fovebo in via lapidea quae ducit ad cacumen Krizevac. Durus et longus ascenditur, sed simul pulcherrimus, ubi varias experiri potui varietates, quae, sicut pagina evangelica, notiones mihi dederunt meditationi.

1. unus post alterum. Multi in via.
Factum - vespere ante Nostram Viam Crucis monialem nos monuerat ut ante lucem proficisceretur. Paruimus. Valde miratus sum quod multi peregrini coetus nos praecessissent et quosdam iam in descensu essent. Exspectandum igitur erat ut ab una statione ad aliam procederemus antequam etiam ad Crucem progrediamur.

Reflexio - Scimus, ortus et mors eventus sunt vitae naturalis. In vita christiana, cum baptismum accipimus aut matrimonio iungimur aut consecramur, semper habemus aliquem qui nos praecedit et qui sequitur. nec primi nec novi sumus. Oportet ergo nos observare eos qui maiores sunt in fide, quam qui post nos. In Ecclesia nemo se solos considerare potest. Dominus te omnibus horis suscipit; unusquisque suo tempore respondere aggreditur.

Oratio — O Maria, filia Israelis et Ecclesiae mater, nos doce nos hodie vivere fidei nostrae, sciendo quomodo Ecclesiae historiam assimilare et in futurum praeparare debeamus.

2. Unitas in diversitate. Pax omnibus.
Unum – impressum sum diversitate peregrinorum et coetuum ascendentium et descendentium! Diversi fuimus lingua, genere, aetate, sociali, cultura, formatione intellectuali... Sed pariter coniuncti, valde coniuncti eramus. In eadem via omnes orantes eramus, ad unum destinatum tendentes: Krizevac. Omnes singuli et coetus coram aliis animum intenderunt. Mirum! et iter semper concordi manebat. Cogitatio - Quam varia esset mundi facies, si quisque homo magis sibi conscius est quod unius magnae familiae, populi Dei! Pacem et concordiam magis haberemus, si omnes alterum amarent, quinam sint, proprietate, magnitudine et limitibus! Nemo vitam torqueri vult. Mea vita non est nisi pulchra cum proximi mei aeque pulchra est.

Oratio – O Maria, filia generis nostri et a Deo electa, doce nos ut fratres et sorores eiusdem familiae diligamus et ad aliorum bonum quaeramus.

3. Coetus ditior. Consensionem ac communionem.
Unum factum – gradatim ascendere ad cacumen debebas, paulisper audiendo, meditando et orando pro singulis stationibus expendendo. Omnes coetus sodales libere possunt, lectis, exprimere reflexionem, intentionem vel orationem. Hoc modo contemplatio signorum Viae Crucis, necnon verbum Dei auditio et Mariae Virginis nuntiis, ditior factus est, pulchrior et ad altiorem orationem ducitur. Nemo semotus sensit. Non defuit interventibus qui mentem ad identitatem omnium reducebat. Minuta ante stationes opportunitas facta est vitam nostram et varias opiniones communicandi; momenta mutuae intercessionis. Omnes conversi ad Eum qui nos venit ut nostrae condicionis participes fierent.

Reflexio - Verum est fidem personalem esse obligationem, sed confitetur, augetur ac fructum fert in communitate. Amicitia qua talis multiplicat gaudium et communionem doloris fovet, multoque magis cum amicitia radicatur in fide communi.

Oratio – O Maria, quae passionem Filii tui inter Apostolos meditabaris, doce nos audire fratres ac sorores et nosmet ipsos liberare.

4. Ne putes te esse fortiorem. Humilitas et misericordia.
Unum factum - Via Crucis in Krizevac incipit multum studio et studio. Vestigia talis est quae lapsus et casus non raro sunt. Subjicitur corpus magno nisu et de industria cito currit facile. Nulla inopia fatigationis, sitis, fames. Videns aliquem casum vel necessitatem habere, compellitur ad irridendum eos et non pertinet ad eos.

Reflexio – Manet adhuc caro. Fieri etiam potest ut labimur et sitimus sentimus. Tres casus Iesu in itinere ad Calvariam significant pro vita nostra. Christiana vita requirit fortitudinem et fortitudinem, fidem et perseverantiam, sed etiam humilitatem et misericordiam. Oratio — O Maria, mater humilium, suscipe nostros labores, dolores et infirmitates. Crede ei et Filio tuo humilem Servum, qui nostra onera suscepit.

5. Hostia vitam dat. Caritas in operibus.
Factum - Circa decimam stationem pervenimus in coetum iuvenum, qui iuvenculam impeditam in lecto ferebant. Nos visis, puella magno risu nos salutavit. Statim cogitabam evangelicam paralytici scenam Iesu exhibitam e tecto domus submissam ... Puella laeta erat in Krizevac fuisse et ibi Deum convenisse. Sed solus, sine amicorum auxilio, ascendere non potuisset. Si inanes manus conscendere iam difficile est homini normali, quanto durius esse arbitror iis qui se verterunt in feretro in quo soror in Christo iacebat.

Reflexio – Cum amas dolorem accipis pro vita et felicitate amari. Exemplum hoc maximum nobis Iesus dedit. « Maiorem hanc caritatem nemo habet: animam suam ponere pro amicis suis » (Io 15,13, XNUMX), dicit crucifixus Golgotha. Amare est aliquem mori pro!

Oratio – O Maria, quae clamavi apud Crucem sub Cruce, doce nos pati pro amore passionem ut fratres nostri vitam habeant.

6. Regnum Dei ad filios pertinet. Exiguitas.
Pulchra visio in itinere nostro videbat filios ascendentes et descendentes. Laetabundus, hilaris, arridens, innocens. Minus difficultatis habebant quam adulti lapidibus ludentes. Senes paulatim sederunt ut se paululum recrearent. Parvuli vocationem Iesu efficiebant ut similes in Regnum Eius intrent auribus nostris.

Reflexio - Quo maior nos putamus, eo gravior fiamus, eo difficilius ascenditur versus "Carmel". Oratio - Mater Principis et servilis, nos doce ad dignitatem et dignitatem nostram tollendam, ut laetus ac tranquillius ambulemus in "parva via".

7. gaudium progrediendi. Aliorum solamen.
Factum – Cum appropinquavimus ad ultimam stationem, lassitudo augetur, sed gaudio portamur scientes nos cito venturos esse. Causam sciens sudor dat animos. Ab initio Viae Crucis, immo magis ad finem, homines in descensu convenimus qui nos hortatus est, fraterno intuitu, progrediendi. Non infrequens est videre duos manus tenentes adiuvare ad altissima puncta inter se occupari.

Reflexio - vita christiana est transitus e deserto ad terram promissionis. Desiderium sempiterne vivere in domo Domini, nobis gaudium et pacem, quantumvis difficile iter, donat. Hic magna consolatio nobis sanctorum est testimonium, eorum qui sequebantur et servierunt coram nobis Domino. Assidue opus habemus ab invicem sustentari. Directio spiritualis, testimonium vitae et experientiarum communicatio necessaria sunt in multis viis quae versamur.

Oratio – O Maria, nostra Domina fidei et spei communis, nos doce nos uti frequentibus tuis visitationibus ad rationem adhuc habendam sperare et promovere.

8. Nostra nomina in caelo scribuntur. Crede!
Unum factum – Hic sumus. Plus tribus horis opus est ut destinatum perveniremus. Curiositas: basis in qua ponitur magna crux alba, plena nominibus - eorum qui huc transierunt vel eorum qui peregrini in corde portati sunt. Haec nomina esse mihi dixi, qui scribebant plusquam iustae litterae. Nominum optio libera non erat.

Reflexio — Etiam in caelo, vera patria, nomina nostra scribuntur. Deus, qui unumquemque nominatim novit, nos manet, de nobis cogitat et nos custodit. Numerum capillorum nostrorum novit. Omnes sancti, qui nos praecesserunt, cogitant de nobis, intercedant pro nobis et defende nos. Ubicumque sumus, et quidquid agimus, secundum coelum vivimus.

Oratio – O Maria, roseis e caelo floribus coronata, doce nos ad superna converti semper intuitum.

9. Descensus e monte. Missio.
Unum – Cum in Krizevac venimus, desiderium quam diutissime manere sensimus. Bonum ibi sensimus. Pulchra panorama Medjugorje, urbs Mariana, coram nobis extenta. Canimus. Risimus. Sed ... descendendum erat. Habuimus montem relinquere et domum redire... cotidianam vitam resumere. Ibi, in cotidiana vita, mirabilia congressionis cum Domino sub Mariae aspectu experienda sunt. Reflexio – Multi homines in Krizevac orant et multi in mundo vivunt. Sed oratio Iesu impleta est eius missione: voluntas Patris, salus mundi. Altitudo et veritas orationis nostrae non obtinetur nisi per adhaesionem ad consilium salutis Dei.

Oratio – O Maria, Domina Pacis, doce nos dicere sic ad Dominum cotidie vitae nostrae, ut adveniat regnum Dei!

Don Jean-Basile Mavungu Khoto

Source: Eco di maria IV. CLVIII