Medjugorje et visionarias ex eius experientia cum loquitur Jeļena Vivaldi
Jelena Vasilj, 25, qui Romae theologiam studet, saepe peregrinos diebus festis suis in Medjugorje alloquitur cum novimus sapientia, cui nunc etiam addit subtilitatem theologicam. Sic iuvenibus festivitatis locutus est: Mea experientia differt ac sex visionariis ... Nos visionarii sumus testimonium quod Deus personaliter nos vocat. Mense Decembri 1982 expertus sum Angelum Guardianum meum, et postea Madonna qui mecum in corde meo loquebatur. Prima vocatio fuit ad conversionem vocatio, ad cordis puritatem ut tunc praesentiam Mariae excipere possit...
Alia experientia est de oratione et hodie tantum de hoc loqui tecum. In omni hoc tempore id quod maxime fuit hortatur Deum vocat nos ac deinde Se revelat ut Qui est, qui fuit et qui semper erit. Prima credulitas est, quod fides Dei sit aeterna. Hoc significat quod non solum nos quaerimus Deum, non solum solitudo quae nos in illum quaerimus, sed ipse Deus est qui primus invenit nos. Quid a nobis quaerit Domina? Quod Deum quaerimus, fidem petimus, et usus cordis nostri est fides, non res. In Bibliis Deus millies loquitur, corde loquitur et conversionem cordis petit; et cor hic locus est ubi vult intrare, locus est deliberationis, ac propterea Domina Nostra in Medjugorje nos orare rogat corde, quod significat decernere et nos totos Deo dare... Cum nos. corde oramus, ipsi tribuimus. Cor etiam vita est quam nobis Deus dat, et quod videmus per orationem. Domina nostra docet veram esse orationem cum fit sui ipsius donum; et iterum, cum congressio cum Deo in nobis gratias agit, hoc est evidentissimum signum quod ei obvidimus. Hoc videmus in Maria: cum accipit invitationem Angeli et visitat Elisabeth, tunc gratiarum actio et laus in eius Corde nascuntur.
Domina nostra docet orare ut benedictionem recipiat; Et haec Benedictio signum fuit quod acceperamus donum, id est, quod Deo placeremus, varias orandi formas nobis ostendit Domina nostra, exempli gratia Rosarii. element: repetitio. Scimus solus modus virtutis esse nomen Dei iterare, semper praesentem habere. Hac de causa, Rosarium significamus mysterium caeli penetrare atque simul mysteriorum memoriam renovare, nostrae salutis inimus gratiam. Domina nostra nobis persuasit post orationem labiorum esse meditationem ac deinde contemplationem. Inquisitio intellectualis ad Deum est finis, sed interest ut oratio non intellectualis manet, sed aliquantulum processit; versus cor ire debet. Haec porro precatio donum est acceptum, quod nos Deo occurrere sinit: haec oratio silentium est. Hic verbum vivit et fructum fert. Clarissimum huius orationis tacitae exemplum est Maria. Humilitas est quae maxime nobis permittit ita dicere. Maxima orandi difficultas est distractio et etiam pigritia spiritualis. Hic quoque sola est fides quae nos adiuvare potest. Habeo colligere et petere Deum ut det mihi magnam fidem, firmam fidem. Fides nos dat ut mysterium Dei cognoscamus: cor ergo nostrum aperit. Quod ad spiritualem pigritiam attinet, unicum est remedium: ascesis, crux. Domina nostra nos vocat ut hanc abrenuntiationis positivam aspectum videamus. Illa nos non rogat ut patiamur ut patiamur, sed ut Deo spatium tribuamus, ieiunium quoque amor fieri debet et nos ad Deum perducit et orare sinit. Aliud elementum incrementi nostri est oratio communitaria. Virgo semper nobis dixit orationem flammae esse similem, et omnes simul fiimus magna vi. Ecclesia nos docet adorationem nostram non modo personalem esse debere, sed communitatem ac nos ut in unum coalescamus atque in unum coalescamus. Cum Deus Se in oratione revelat, nosmet ipsos revelat ac etiam mutuam communionem nobis. Sanctam Missam super omnem orationem domina nostra collocat. Dixit nobis in ipso momento caelum descendere in terram. Et si post tot annos non intellegimus sanctae Missae magnitudinem, non possumus intellegere Redemptionis mysterium. Quomodo nos his annis domina nostra deduxit? Solus erat iter in pace, in reconciliatione ad Deum Patrem. Bonum quod acceptum non est proprietas nostra et ideo non est nobis iusta... Ea nos ad pastorem nostrum ordinavit tunc coetus orationis initium facere et ipsa etiam nos se ducere promisit et simul pro quattuor orare postulavit. annis. Ad hanc orationem ut in vita nostra radicemur, primum in hebdomada semel, deinde bis, deinde ter nos congredi postulavit.
1. Conventiones erant simplices. Christus in medio stat, Rosarium Iesu recitare debebamus, quod positum est in vita Iesu ad intellegendum Christum. Quotiescumque a nobis petiit paenitentiam, cordis conversionem, ac si haberemus difficultates cum hominibus, antequam orare veniamus, veniam peteremus.
2. Postea oratio nostra magis ac magis facta est abdicationis, desertionis, ac ipsius donationis, in qua omnes nostras difficultates Deo dare debebamus: hoc ad horam quartam. Domina nostra nos vocavit ad totam personam nostram conferendam et ad ipsam pertinentem, deinde oratio facta est gratiarum actio ac benedictione finita. Pater Noster essentia est omnium necessitudinum cum Deo et singulorum conventuum cum Patre nostro confecto. Pro Rosario septem diximus Pater, Ave, Gloria maxime pro iis qui nos gubernant.
3. Tertius hebdomadis conventus colloquii causa fuit, commutatio inter nos. Domina nostra thema nobis dedit et de hoc argumento locuti sumus; Domina nostra indicavit nobis hoc modo se unicuique nostrum dedisse et experientiam nostram participasse ac Deum unumquemque nostrum locupletare. Maxima res est comitatus spiritualis. Ducem spiritualem a nobis postulavit quia, ut dynamica intelligimus vitae spiritualis, vocem interiorem intellegere debemus: vocem illam interiorem, quae in oratione quaerenda est, id est voluntatem Dei, vocem Dei in cordibus nostris. .