Studium Padre Pio: Sanctus ob ereptam e Pietrelcina arcu
Vir egregius atheus materialista in Apulia notissimus fuit ob fervorem quo suam fidem propagavit et de religione dimicavit. Uxor eius erat religiosa, sed ille prohibebat eam adire ecclesiam, et dicere filiis suis de Deo. Anno 1950 vir aegrotavit. Diagnosis doctorum terribilis est: "tumor in cerebro et unus post aurem dextram". Spes salutis nulla fuit. Hinc est quod persona dixit: “In nosocomio Bari translatus sum, magnum timorem mali et mortis habui. Hic timor me ad Deum converti voluit, quod non fecissem ex quo parvulus essem. Ex Barensi translatus sum Mediolanum ad operationem subeundae in conatu servandae meae. Medicus, qui me examinavit, dixit operationem difficillimam esse et eventus admodum ambiguos. Quadam nocte, cum essem Mediolani, vidi Padre Pio in somnio. Venit ad tangendum caput meum et audivi ipsum dicentem: "Videbis quod in tempore sanabis." Mane fui melior. Doctores celeri emendatione stupefacti sunt, sed interventum suum necessarium existimaverunt. Et e contrario perterriti, sub ipsum thalamum operantem, evasi de valetudinario et confugii ad domum cognatorum Mediolani, ubi et uxor mea erat. Post paucos autem dies dolores resumptis fortissimis et amplius resistere non valens ad valetudinarium redii. Contumeliosi doctores curam me non amplius voluerunt, tunc praevaluit conscientia eorum professio. Sed antequam ad operationem, opportunum putarunt me aliqua alia tentamenta facere. In fine harum probationum, magno cum stupore, animadverterunt nullum tumoris vestigium esse. Miratus etiam sum, non tam ex dictis doctorum, sed quia, dum probationes agerentur, violarum intensum unguentum odoratus sum, et sciebam quod unguentum illud coram Padre Pio annuntiavit. Priusquam valetudinarium exiret, rogavi professorem libellum. Nihil mihi debes, — respondit — quoniam nihil ad sanandum te feci. Domum reversus volui ire cum uxore mea ad San Giovanni Rotondo gratias Patri. Convictus sum ab eo mihi sanationem datam esse. Sed cum venissem ad ecclesiam conventus Sancte Marie delle Grazie, dolores denuo inceperunt violenter, in tantum ut deficiant. Duo viri me ad confessionem Padre Pio detulerunt. recepi. Quamprimum vidi Ei, dixi ei: « Quinque filios habeo et desperatus sum; salvum me fac, Pater, salva vitam meam ». "Non sum Deus", inquit, "et neque Jesus Christus, sicut caeterorum sacerdos sum, non amplius, forsitan minus. Miracula non facio ”. - "Quaeso, pater, serva me", clamans oravi. "Padre Pio parumper tacuit. Oculos revolvit et orando Vidit labra mota. Eo momento adhuc odorum violarum valde odoratus sum. Padre Pio dixit: “Ite domum et orate. Orabo pro vobis. sanabis”. Domum ingressus sum, et ex eo omne signum morbi evanuit».