Cur nos adepto nupta? Secundum conceptum a Deo, et quod Scriptura dicit,

Liberos? Nam sponsorum personali ac maturitate? Alveo ut libidines tuas?

Liber sacramentorum perducat duos tales creaturae.

Maxime in antiquis (Gen. II, 2,18-24), ubi solitudinem caelibe perpetitur in plena muneribus nos in medio naturae sit vibrata lacerto vitae. Ait Dominus Deus: "Non est bonum esse hominem solum; faciam ei auxilium tanquam sibi volunt". Auxilium populate hominis solitudo. "Propter hoc relinquet homo patrem suum et matrem et adherebit uxori suae et erunt duo in carne una" caro unus sit tam intimam unionem cogitationes animis corpora inter eos totalis de populo unionem.

In alia historia, magis recens uel in primis capitibus Geneseos, (1,26-28), virum (collective qui colligit in singulari duobus sexibus) is presented sicut imago Dei in multa unum populum, de pluraliter apud Deum: faciamus hominem ad ...; illud totum dicitur esse in duas partes complementary: ... creavit Deus hominem ad imaginem suam; masculum et feminam.

De Trinitatis igitur humana generandi creates a copulabis, ita de Trinitate amor (pater, mater, filii) et revelare, qui natus est nobis Deus caritas est et caritas partum.

Sed peccatum est. De harmonia de regione necessitudinum inter sexus etiam debitum ad (Gn 3,7).

Amor transformamur a concupiscentia, et per gaudium quod est donum ex Deo est non dominatur, sed servitutis est, hoc est, per concupiscentiam carnis (I Io 1).

In hoc inordinatio affectus est, et sensus in suspiciones, quod paene naturam et repugnantia a pecore coierit cum Deo coniunctionem elicit radix sumit (Gn 3,10; Ex 19,15; I Sam 1).

In Canticum Canticorum plenis venerationis est, summa, quam tenerrimo coluerat, in eu, maxime studere et maxime tenti scriptum est quia non in nuptias eius ait de spiritualibus ac carnalibus components.

Plenitudo enim scriptura omnis praesentium statu matrimonii duo filii qui nascuntur ex.

Non est magni et sancti vocationis Si enim habitabant iuxta Dei consilium. Cum igitur Ecclesia in matrimonii sacramento fundaverunt munera deferebant ei se sponsis, coniugibus ac familias suas ut optime facere.

Unitas duorum illorum fide et indissolubilitas felicitatis sunt naturales fructus sponte facilisis elit. Hoc nefas est: Noster amor caeli est acerbus. Sunt timoribus electiones faciendi quod sine remedio projects aut sibi in vita sua. Beatitudo in alia manu, in amore tempus.

Magnum opus est scire radices ejus homo est, ad seipsum. Coniugum, qui venerunt a domo Dei.

Christiani matrimonii est, ut ipse, et extensio, per communicationis in ipsum mysterium Dei.

Non est una tantum passio entis, quae sola. Deus unus semper eadem miseria semper esse valida potuisset egoist uicti thesauris suis. Tali homine non potest esse, quia Deus est ipsa beatitudo.

Beatitudo est una tantum; et cum amandi quam dilexit. Deus caritas est: et hoc semper fuisse necessario. Quod est non semper fuisse sola, et domus, familiae amoris. In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum et Deus erat Verbum (Jn 1,1). Quod Pater, et Filius, et Spiritus Sanctus: Tres populus, unus Deus, una familia.

Amor est domus Dei, et in his quae est instar. Factum est omne amoris, quae facta est familiae.

Quamquam legatur in primis capitibus Geneseos dicantur duo. In his duobus tales creaturae, vir et mulier in germen et faciet unum exemplum de homine, sicut Deus vult in generali. De omnibus enim diebus fecit in creatio, Deus: Non est bonum. Tantum ille solus de Deo et dicunt: Non bonam. Non est bonum esse hominem solum ╗ (Gn 2,18). Re vera, si ipse non solum sit homo, suam vocationem ad imaginem Dei, quia amor est esse se et non solum. Qui indiget oppositis qui conveniat.

Deo est similis Deo in tribus, duobus similibus fieri debet diversis simul pares populum eduxerit per vim corporis animique invicem dilectione ita ut sint unum et unionem, ut ex tertia persona, et filius, et esse et crescere possit. Haec tertia persona est, quam se, cotidiana concretaque veritate eorum concordia, amor sui vivum: omne quod vobis est, actum est mihi in unam carnem duos actum est de nobis! Propter quod in duobus est Dei mysterium quod sola fide potest plene revelare, quam modo celebramus Ecclesia Iesu Christi, propter id quod non est.

Quod est loqui de mysterio sexualitatis. Manducans spirans, circulatione sanguinis qui munera extendi compaginem. Sexualitas est sacramentum.

Hoc autem non potest intelligere: Cum ergo et Filius hominis dotem ducit. Quoniam voluntatem Patris, humana natura sumit, Dei Filium et hominis, qui Iesus Nazarenus est in carne, caro est natus a virgine Maria. In Jesu omnia, sit Deus et homo, verus Deus est et verus homo, totus Deus et totus homo.

Et matrimonium, quae ob excellentiam eminet Dei et hominum, per incarnationem Filii ejus. Hic est nuptias, et in capitis litteras, certum et immutabilem, dives in infinitum in amore. Propter sponsam filio se morti. Donat enim illi se communicarent et de ... regno caelorum homini regi qui fecit nuptias filio suo ... (Mt XXII, 22,2-14). Viri, diligite uxores sicut et Christus dilexit ecclesiam et se ipsum tradidit pro ea ... (Eph V: 5,25-33).

Bene, dominus quaerit, in Ecclesia, et dabo viros et mulieres se invicem in caritate totiusque vitæ cursu accipere, quod in honorem et gratiam Christi, ad designandum quod pactum est et vivet de Ecclesia, sacramentum est sensibile signum manifestum.

Quae mulier ex viro et femina ex infinito expectat beatitudinem aeternam Dei.

Nihil minus. Somnium insanus iste est qui facit donum fieri potest summa in die nuptiarum. Sine his omnibus non potest Deum.