Plena ira ad Medjugoriam pergit et inaestimabile accidit, quae numquam putabat

Ornella haec virgo est, plena exspectatione, sed vitae suae paeniteret. Ipsa intra se sentit vanitatem et dolorem quae tantam iram creat.

Multi iuvenes saepe interrogant se, praesertim in aenigmate, ubi nesciunt agere cum dolore. Mirantur saepe si de Deo loquuntur vere existit et si se pati animadvertit. Sed si animadvertit, cur non eos adiuvat?

Hae etiam interrogationes Ornellae fuerunt, donec aliquid ei accideret quod eius cogitationes vitamque penitus mutaret.

Ornella fidem amplectitur et beatitudinem invenit

Ad 22, puella it to Madjugorjeplena ira in Deum, qui eam matrem ademit annis IX et patris sui tempore XIX. Quod Deus qui eam non servaverat, sola relicta cecidit in anorexia et mundus eius involutus est de tenebris. et tristitia.

Eo die in Iuvenum festivitate, Ornella videt parcum ascendere mater Elvira quibus iuvenes narrat historiam familiae suae ignoscere et cum praeteritis pacem facere. His auditis Ornella decrevit postulare Mariam facultatem ut Deus ei ignoscat quod tristem antea habuerat.

Inde iter fidei incepit et per annos continuos Medjugorje adire coepit ut fabulas iuvenum audire, plena libertate, felicitate et voluntate vivere.

Postulavit Domina Nostra ut fenestrae beatitudinis ei patefaceret, ut intelligeret quid Deus sibi thesaurizaret, puella omnes dubitationes et insecutiones relinquere statuit ac vitam communitariam amplecti decernit.

Nunc Ornella sentit quasi novam personam, veram beatitudinem cognovit. Apprehendit eam Deus manum, et roganti monstravit viam.