Oratio ad Iesum per vires in iudiciis

Dulcissime et amantissime Domine,
tu scis infirmitatem meam
quae miseriae et vivifica me;
scis quantum sit malum ac dolorem quod non mentior
patior et saepe conatus,
labefactare atque infirmare plenus maeroris adfirmant.
Adiuvisti me venire ad te, ut consolatus positum est.

Ut sciat omnis qui loquor
et omnia mea;
et qui solus potes me perfecte consolare
et liberandum.
Tu quoque nosti quæ mihi opus est super omnes,
et quam pauper sum ego et in laboris.
Ecce sto ante te pauper et nudus,
postulantes gratiam propter quod petitio principii, quia misericordiae.

Refice viscera mea famem;
frigiditatem meam igne amoris calefacit;
lux vestra coram illumina cæcitatem meam;
materia fit patientia
Omnis impedit et gravet;
inclinaveris cor meum ad vos
nec mihi concedere
indiciis oneratus.

Et modo meus dulcis attraction
et omnia mea fortitudinem,
quia tantum cibi et potionis
amor meus et gaudium meum,
optimum dulcedinem meam.

Amen.

Dominus Iesus,
nosti melius, quam me mea infirma natura humana:
Tu solus qui non sana me:
Tu es unicus est mihi: quis dabit fortitudinem.

Domine, et copiósus quod cecidit:
effundam vestra virtutem, in toto corde meo:
et vivat, nec superesse,
quae pati non possunt.

Deum Patrem, ut Filius tuus,
et sicut pater ad filium suum adjuvat,
Hodie EGO certus sum autem quod et pater bonum,
diligis me auxilium mihi in me et pone cor tuum,
virtutem divinam.

Non possum ego salvum consider
et temere te habeat fiduciam.
Vos modo me petere in oratione perseverantes,
et ego certus sum, et merces mea:
ut animam meam fortis et stabilis
cum potentia.