Orationem, quam qui adeptus est gratiam et

Orationis personalis in Evangelio sita est in certis locis: "sed cum oraveris, intra in cubiculum tuum, et clauso ostio, ora Patrem tuum in abscondito» (Mt 6,6).

Et econtra est in lucem habitus est contrarium ei quod est 'hypocritae qui amant in synagogis et in angulis terminantur tandem a recte quadratorum ".

Tesseras enim "in secretum".

De oratione insignis est inter contraria "platea" et "cella".

Hoc pompis secularibus et inter magica facienda.

Exhibitionism cultum modestiamque referebat.

Et murmure silentio.

Entertainment et vita.

Et verbum clavis, utique, est quia unum est recipiens indicat orationis "Pater tuus ...".

Christianae orationis fundatur in nostrum usum de divina paternitas et filiatio.

Constituatur necessitudinem igitur inter patrem et filium.

Hoc est, nota aliqua, intimiori, simplex, spontanea.

Si quaeris orationis lumina aliorum animos inducere non ficte Deum tuum.

Patrem, "Qui videt in abscondito», habet nihil facere nuces cum precatione mersit in animo est publicam, obtulerunt in studiosissimus, adventiciam similemque piæ ædificationi spectaculum.

Quid enim est necessitudo apud Patrem, et fac contactum est cum eo.

Verum nisi orationis tantum claudere ostium vobis poterit, id est, ad alterum spectat aliud quam occurrens Deo reliquero de omnibus.

- qui est amor dialogi sive oratio - hoc uanitas redimi retentus absconditum ab oculis emissitiis ligionis curiositate.

Iesus propositum frequentare inceperit per "camera" (tameion), in locum tutum personae et ad orationis et per "filios".

Tameion cubiculum quod erat in domo inhabitat inaccessibilem ad eos qui foris sunt in armarium sub terra sua, spes, ubi thesaurus reponitur, aut solum unum celarii.

Tulit antiquis monachis de hoc ad litteram Magistri commendaticiis commenticiamque cellula, in loco orationis singula.

Cellulam aliquis ex Verbo accipitur in caelum.

Scilicet caeli ambitu ubi oratio quaedam huc transferatur, ingressione beatitudinem.

Nos, non modo ut sint destinati sint ad caelum, sed non vivet non caelum.

Tantum fit homo, in terra habitabilis, qui eundem et fragmen caelum quidem excipit.

Quod hic potest nos redemit de griseo capi "Lorem transfusions!"

Et orationis quidem.

Alii affirmant quod Verbum in cellula est ad celare verbum (= celare).

Id est occultatum loco orationis, negavit modo ad publicam invasit, et ad operam ad Patrem.

Mens tui, Iesus, cum ipse dicat de tameion, non deprecor familiaria, de gavisus est valde individuorum singulorum irarum erat.

Tua "pater" est "tibi" solum si pertinet ad omnes: ita erit si "nos" Pater.

Uasta solitudine non confundi.

Solitudinem communemque necessario.

Qui confugimus ad invenire pater tameion, sed etiam fratrum.

Protegit tameion publico et non ab aliis.

It takes a te platea et loca in medio mundi.

In platea, in synagogam habes potestatem et deducis persona, non potest recitare vacua verba.

Sed sciendum est quod videt intus oremus.

Sic enim oportet accipere ut sollicite, quae prope ostium, et altum, et ostendit essential dialogum, qui ad te.

A iuvenes et senes monachus conversus est ad hominem, quod problema de animarum cruciatibus.

Audivit autem ipse dixit: "Ite et vos in cellam tuam, et illic te invenio, quod vos es vultus parumper foras!"

Et interrogavit sacerdos:

Narra nobis de orationis?

Et respondit, dicens:

Et in necessitate vos orationem desperandum,

magis orare in plena gaudium et abundantia diebus!

Non enim extensio est orationis te in animam aether?

Si spatium in tenebris suo mittens fel consolabor vos, et effundam maius gaudium lux.

Si enim sapientiam invocaveris, et vocat te modo animam meam cum orationis, quod sit tui quandoque lacrimis

donec risus.

Orantes simul et orantibus resurget creatura in caelo orationem eorum et possunt occurrere.

Ideo visit ad invisibilia templum hoc, et in ecstasi solum suavis communionis ....

Invisibilia iusti intrabunt templum

Non possum docere et orare.

Deus non obedierit cunctis sermonibus, si et ipsum pronuntio et non labia tua.

Et non docebit te quomodo maria et montes silvasque rapit ora.

Sed vos, filii montibus, maria ac siluas possit invenire suum in toto corde orationis abyssi.

Audi audierit murmurantem et pacificis noctibus: "Deus noster: in cornu ipsi nos volo ad arbitrium tuum. Desiderium volumus.

Impetus ratione ipsa nostram quae sunt noctibus noctibus noster, qui es dierum tuorum implebo.

Non possumus aliquid petere te: Vos scitis nostrae necessitates sunt, etiam antequam existeret.

Nostrum opus tibi est; In te dare, dabis nobis quae? "