Oratio ad San Martinum dicenda hodie ut eius auxilium petat

I. — O gloriosa s. Martinus, qui totus ad perfectionem evangelicam acquirendam consecratus, etiam inter occasiones peccati armorum exercitii, ea pietatis et poenitentiae opera, quae vobis in solitudinem in qua sponte confugistis, vobis familiariter contigerat, in praxim convertit. a saeculo duodecimo annos natus, ergo distinctiones et honores huius saeculi largiter abiecisti, ut paradisi bona perennia et inevitabilia, omnibus nobis gratiam obtineat, ut sine macula nos inter corruptos et seductivos mundi seductiones semper conservet. et nunquam aliis expectandum, quam ut nostram eternam salutem in bonis operibus curent. Gloria.

II — O gloriosa s. Martine, qui propter generosam caritatem tuam, quae te movit palliolum tuum gladio ad tegendam seminudam pauperem, meruit personaliter visitari a Iesu Christo, laudans et edoctus in omnibus, quae a te voluit, et adhuc conservata est. mortem, cum in patriam rediens pro parentum tuorum conversione, in latronum manus incidit, et cum in eremo inclusus, nesciens herbam venenatam comedis, omnem nobis gratiam obtines semper utendam. mentes nostras, possessiones et omnes vires fratrum nostrorum indigentium adiuvare, ut in omnibus necessitatibus spiritualibus et corporalibus mereamur divinum auxilium. Gloria.

III — O gloriosa s. Martinum, qui miraculorum munere ad magis mortuos suscitandos, invito te ad episcopalem dignitatem evexit, qui te ad mensam regis et reginarum honoratum invitavit, et te personaliter coluit, heroice pertulit. mansuetudinem detractionem et calumniam omnium inimicorum tuorum, immo ad insolentiam persecu- torum tuis beneficiis respondisti, tunc te omnibus spoliare venisti, et in ultimis horis vitae tuae in cineribus cubare, ut perfecte simile. Redemptor crucifixus, omnem nobis gratiam obtine, semper in prosperis et aerumnis, in humiliatione et gloria, in prosperis ac sanctis semper esse, ut in tua tranquillitate in morte et in caelis beatitudine cum fiducia participemus. Gloria.