IV Quae sunt virtutes?
Virtutes cardinales sunt quattuor principales virtutes morales. Cardinalis verbum Anglicum venit a verbo Latino cardo, quod significat "cardo". Omnes aliae virtutes ex his quattuor dependent: prudentia, iustitia, fortitudo et temperantia.
Plato primus de cardinalibus in Republica virtutibus disputavit, et per Aristotelem Platonis discipulum christianam doctrinam est ingressus. Dissimiles autem virtutes theologicae, quae sunt dona Dei per gratiam, quatuor virtutes cardinales a quovis possunt exerceri; Ergo fundamentum moralis naturalis repraesentant.
Prudentia: prima virtus cardinal
Sanctus Thomas de Aquino prudentiam ponit primam virtutem cardinalem, eo quod est de intellectu. Aristoteles definivit prudentiam ut recta ratio agibilium, "recta ratio ad praxim" applicata. Virtus est, quae in aliquo casu recte diiudicamus quid rectum quidque sit mali. Cum bono confundimus malum, non exercemus prudentiam, immo demonstramus nostrum defectum.
Quia tam facile est in errorem delabi, prudentia requirit ut aliorum consilia quaeramus, praesertim quos sanos esse iudices morum novimus. Aliorum monita vel monita, quorum iudicium cum nostro non congruit, temeritatis signum est.
Iustitia: secunda virtus cardinal
Iustitia, secundum sanctum Thomam, est secunda virtus cardinalis, quia est de voluntate. Sicut p. Ioannes A. Hardon observat in suo moderno catholico dictionario: "Constans ac permanens determinatio est quae cuique ius proprium tribuit". Dicimus quod "iustitia caeca est", quia non refert quid sentiendum de aliqua persona. Si ei debeamus, id quod debemus, prorsus restituamus.
Iustitia conectitur cum ratione iurium. Dum saepe iustitia in sensu negativo utimur (« obtinuit id quod meruit »), iustitia proprie affirmativa est. Iniquitas autem contingit, cum privatim aut lege privamus aliquo debito. Numquam iuris iura naturalia excedunt.
Arce
Tertia virtus cardinalis, secundum sanctum Thomam Aquinatem, est castrum. Dum haec virtus vulgo appellatur fortitudo, differt ab eo quod hodie esse animos credimus. Fortitudo nos permittit superare timorem, et in nostra voluntate firma manere contra impedimenta, semper tamen rationabilis et rationabilis; exercens munitionem propter periculum non quaerit. Prudentia et iustitia sunt virtutes, per quas decernimus quid agendum sit; castrum nobis vires ad faciendum.
Fortitudo una sola est virtutum cardinalium, quae donum etiam est Spiritus Sancti, quae nos sinit superare timores naturales pro christiana fide.
Temperantia: quartum cardinalium
Temperantia, Sanctus Thomas declarat, quarta et ultima est virtus cardinalis. Cum munimentum versatur in moderatione timoris ut agere possimus, temperantia est moderatio cupiditatum seu affectuum. Cibus, potus, et sexus omnes, privatim et speciei nostrae ad salutem necessariae; attamen inordinatus appetitus unius horum bonorum potest funestas consequentias, tam physicas quam morales habere.
Temperantia est virtus quae nos ex nimio arcere nititur et, ut sic, requirit aequilibrium legitimi bonorum contra nimiam eorum cupiditatem. Usus eorum licitus diversis temporibus differre potest; temperantia est "medium aureum" quod nos adiuvat ad determinandum quantum in desideriis agere possumus.