Antoninus Pius Sancte nobis narrat quod Deus sit aliquando tacent
Interdum cum nos, misericordem Dominum nostrum experimentum nosse plus etiam, quam tacere non videntur. Vel maybe vestri permisit vobis iter per peccatum maybe obtinuit idea Dei vera sunt et nubes et verum coram vocem. Alias autem abscondit se et ratione latet. Nos tamen hoc melius. Quod si hoc nolite tacere. Semper est pars iter (neque videre commentarius. XVIII). Quin potius pater est hodie quod praesens esse deo videtur. Forsitan enim abundanter praesens fortasse videtur quod distant. Nunc est depositio tabernaculi mei: et scietis quia Dominus tecum est semper adessem proxime, utrum velis an non. Et credit ei, qui non sciunt quid sit semper vobiscum regardless of sentis. Appareat longinquum uobis primum examina conscientiam admittere peccatum sit in ratione actus dilectionis fiduciam faciat quodcumque medium transeuntes. Domine, quoniam ego in te habeat fiduciam in te et in tuo credo me infinito amore. Ego credo, quod tu semper mecum est, et non pertinet ad eum de moments in omni vita mea. Non possum non sentire, cum divina conspectu tuo in mea vita, mihi quaerere auxilium vos etiam magis confidentiam et in te. Iesus ego in vobis.
IV orationes de S. Antoninus Pius
1. "Domine, volo ut omnino fiat transmutatio in misericordia tua vivum cogitationis. Sit summa omnium attributis divinis, quod per immensum misericordiae tuae: transiet per cor et animam meam proximo.
II-Adiuva me, Domine, et misericors es in oculis meis, ut non possum non suspicari vel iudex ab speciebus, nisi quod pulchrum est in anima, quia vultus mei, et venerunt ad auxilium finitimi.
Auxilium III, mihi, domine, ut mihi aures autem misericordes sunt, et me non potest attendere ad necessitates vitae meae finitimos esse pigrum, et clamores gemitusque doloribus.
IV-Adiuva me, Domine, et lingua mea non misereberis ut numquam loqui, prout superius de proximo nisi a lubet allocutionis, et dimittetur illi pro omnibus.