XIV Ianuarii, quia dies sanctus est et fabulam San Gregorio Nazianzeno
(De CDVI - De CDL)
San Gregorio Nazianzeno fabulam
Ad XXX aetatis suae post baptismum quod Gregorius libenter accepit invitationem ad amicum suum Basilio ad iterandam secum pugnam nuper condita in monasterio reservetur. Solitudo est confringetur quod pater Gregorius, episcopus, in integrum restitutionis auxilium, et opus praedium. Videtur quod Gregorius per sacerdotalem ordinationem recepit fere vim ac uix soli accepit responsibility. Callide ad vitandum schismatis quam minati cum patre suo et Arianismus periculo exponi iudicatur. In annis XLI Gregorius elected suffraganeo episcopo Caesariensi et statim venit in conflictu ad Valentem imperatorem, qui erant Ariani.
Ex socio cognoscitur per-productum in proelium et frigora captant de amicitia ex duobus sanctorum. Basilius cum archiepiscopo civitatis finibus missus gravi iniuste fecit miserum dioecesi portiones. Basilius enim exprobraverunt Gregorius sedem profectus.
Cum finita tutela Arianismus ad mortem Valentis fama apud Gregorium dicitur esse coeperunt aedificare magna est fides Sedes Constantinopolitana, quae fuerat sub doctores Arriani tres fecundos fructus protulit. Digressu sensitivus trahitur in creui corruptionis vim adferebat. Primo enim mansi in domo amicus, quae Ecclesia Orthodoxa factus est nisi in urbe. Et tale amet, coepi libera est quae est de magno sermone clarissimi Trinitatis. In tempore in urbe Gregorium reaedificatum est fides, sed ad sumptus magnos cruciatus habet dissensiones detractiones, blasphemiae et violavit. Et episcopatum eius accipiat possessor agelli temptabant.
Rex quoque colebat eum novissimo dierum in solitudinem, et severitatis erat. Qui enim habet religiosa poemata aliqua de quibus commendata sunt, profundum et magnorum pulchritudinem. Ille appellatus simpliciter quod "erga". S. Gregorius Nazianzenus, communicat operibus ejus ad diem festum S. Basilii Magni accessisse ad 2 Ianuarii.
Iam meditatio
Sic ut paululum dolorem meum, sed insanias multas in Ecclesia Concilium Vaticanum II post-tempestas sit mollis et ad uastitatem in Arianam perfidiam nullatenus comparari, et trauma Ecclesia quae numquam oblivione delebitur. Genus Christus non promittere nobis pacem habere vellem: non forsit non contra, nullus dolor. Vel alio modo in una, sancta semper viam crucis.