V Hebdomadæ sanctæ: consideratio videlicet dominica paschae

Domine, surrexerat Jesus, Remansit lux mundi, tibi sit gloria, per omnia saecula! Et hoc die praesentia tua plena est, gaudium de te, qui te pacem, vere est die! Ego sum iustus reversus est a tenebris, per deambulatio in silvis. Fuit friga et ventosa, nisi sit omnibus vobis. Cuncta nubes ligna umida gramine campi intervallo cum lumina sonus venti. Erant omnes de resurrectione tua: omnia autem, cognovi quod omne bonum sit vere. Omne quod creatum est, et non in bonum a vobis omnis creatura renouetur, et duxit usque ad maiorem gloriam, quam ut initium in habiti. Nemorumque tenebris ambulat post dies illa familiaritas gaudet audivi vocare nomine Maria Magdalene et audivi mare projicerent crocus sagenas amicorum. Et ego vidi et tu porta clausa intrare praetorium cum timore plenus, ubi erant discipuli tui. Vidi supra montem videaris tam circa castellum. Hi certe sunt, quam familiariter usus vere, tamquam specialis facta est carissimi beneficiis amicitias parabant. Et non feci ei an demersísti eos quis expressionem, nisi tantum ostendere tuum amorem morte esse fortiorem. Domine, scio quod nunc est silere et tacere in momento, in quod anguli in oblivione eris in occursum mihi, non me tibi nomen tuum a te: et non loquaris mihi verbum pacis. Hoc in hora ut tabernis clausis maior Quia surrexerat Jesus facti sunt mihi. O Domine, quia ego sum: et gratiam quae data est mihi omnibus qui sunt in hebdomadam! Mane apud me in novissimis temporibus. Benedicat et quorumvis afflictorum hic pacem populo tuo quos dedisti eis, qui diliguntur. Amen.