Speciali cultu Domini orationis quam dabo tibi fortitudinem,

Mane apud me, quia non est necessarium habere praesentem, ut non obliviscar te. Vos scitis quomodo facile relinquo vobis. Mane apud me, Domine, quoniam infirmus sum: fortitudinem tuam, et opus est non cadere totiens. Mane apud me, Domine, quoniam absque me non est vita mea, et sine te experiendae inservire possunt.

Quia tu es lux mea est in tenebris, et non me tibi. Mane apud me, Domine, ostende mihi faciem tuam ad voluntatem. Ita me audire vocem tuam et sequere tu. Volo enim vos diligunt et semper et in turma diversi generis multa nimis. Mane apud me, Domine, si vis fidelis erit vobis.

Animam autem pauper est, non eam volunt esse locum ad consolationem vos, et nidus odorum amorem. Mecum Iesus quia hora diei et exitu vitam transit; mortis iudicio aeterno processit. Necesse est renovare fortitudinem meam, et non in via et prohibere hoc opus est tibi.

Eam est questus nuper mortuo, et appropinquare est, timeo tenebrae, in tentationes, in siccitate in crucem, et pœnæ. O quantum ego te postulo, mi Iesu, in nocte hac lacrimarum valle. Mane apud me hac nocte, Jesu, in vita sua cum omnibus periculis. Te requiro. Fiat mihi tu agnoscis tuam discipuli fecerunt sicut panis cum solveret, et quod lux illa est communio eucharistica fieri potest, facit distinctionem a tenebris, in robore sustinet, qui mecum est, unique gaudium cordis mei.

Quia in hora mortis meae volo manere meum tecum uniri, nisi ex communi saltem per gratiam et caritatem. Mane apud me Iesus quia non est petere sancti consolatione confisus, quia non merentur, sed donum introitum vestrum: O, quod sic, ut a vobis

Ave Maria, gratia tua, voluntatem tuam: Cordis tui, spiritus tuus, quia amo te, et quia nihil aliud petere, quam ut magis ac magis diligunt te. Et misericordiam diligentibus te, et diliget te in toto corde meo et ego in terris permanere te perfecte diligere, quia omnis aeternum.